Αυτό που χάσαμε δεν είναι τα χρήματα, τα σπίτια ή την εργασία μας …Αυτό που χάσαμε είναι η βαθιά ευγνωμοσύνη για ότι λαμβάνουμε καθημερινά

Ανοίγεις τα μάτια το πρωί και βλέπεις το Φως της ημέρας... Η πρώτη γουλιά καφέ, το πρώτο τσιγάρο, είναι μέρος μιας βαθιάς ευγνωμοσύνης για το ότι μπορείς στο τώρα σου να το απολαμβάνεις και ο Εαυτός σου νιώθει ζωντανός με το ότι του επιτρέπεις να απολαμβάνει αυτήν την φυσική Ζωή και να την γνωρίζει. Γιατί γι' αυτό σε έστειλε εδώ... Για να έχει άνοιγμα στην Συνείδησή σου, να μπορεί να βιώνει τον υλικό κόσμο... Δεν θέλει κάτι άλλο, παρά αυτήν την παράδοση της Συνείδησης μας στην Ζωή... Παράδοση στην μαγεία του υλικού κόσμου...

Αγγίζεις, βλέπεις, γεύεσαι, μυρίζεις, ακούς... και αυτές οι αισθήσεις είναι εργαλείο για την βαθιά απόλαυση του Εαυτού σου, ενώ αντίθετα οι άνθρωποι τις έχουν αυτές τις αισθήσεις για να ζουν τα δικά τους πάθη και τις εξαρτήσεις τους. Όμως αν κάτι γίνει εξάρτηση, χάνει την ουσία του και η ουσία του κάθε τι στην Ζωή είναι πνευματική.

Οι αισθήσεις είναι το μέσον που μπορούμε να αφοσιωθούμε στην ουσία...
Αγκαλιάζεις τον άνθρωπό σου και φτάνεις στην ουσία του. Αλλιώς θα γίνει και η αγκαλιά μια εξάρτηση και ένα υλικό φαινόμενο που σου δίνει μερική απόλαυση που θα χαθεί στο τέλος μέσα στο σώμα σου, όπως και το φαγητό θα χαθεί στο στομάχι σου, για να ξεκινήσει η λειτουργική του αφομοίωση των στοιχείων, χωρίς εσύ να το παίρνεις είδηση. Μετά μένει η απογοήτευση της επαφής, όπως και το φούσκωμα στο στομάχι σου, για να σε βάζει στην διαδικασία ότι κάτι έκανες λάθος πάλι...

Αφοσίωση στην ουσία, αυτή είναι η βαθιά απόλαυση... Και ο Εαυτός μας χρειάζεται τις αισθήσεις μεν, αλλά και εμείς χρειαζόμαστε την Πίστη, γιατί χωρίς αυτήν πουθενά δεν μπορείς να αφοσιωθείς... Οποτε αρχίζει ο φαύλος κύκλος!

Είναι απλά τα πράγματα στην φυσική μας Ζωή, αν καταφέρουμε να θυμηθούμε και να ανακτήσουμε αυτό που σε όλη μας την Ζωή ψάχνουμε να βρούμε…

Αυτό που χάσαμε δεν είναι τα χρήματα, τα σπίτια ή την εργασία μας…

Αυτό που χάσαμε είναι η βαθιά ευγνωμοσύνη για ότι λαμβάνουμε καθημερινά, χωρίς να μπορούμε να το εκτιμήσουμε, ενώ αντίθετα εκτιμάμε εκείνα που δεν προσθέτουν τίποτα στην καρδιά μας, απλά συνεχίζουν την απώλεια και την πλάνη μας ότι με αυτά είμαστε ευτυχισμένοι.

Νομίζουμε ότι φοβόμαστε μήπως χάσουμε τα βολικά πράγματα της ζωής μας, αλλά ο φόβος δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η αίσθηση ότι είσαι μόνος σου σε έναν άγριο και απειλητικό κόσμο, στον οποίο νιώθουμε «μετανάστες»… Ο Άνθρωπος δεν έχει που την κεφαλή κλίνη, ο άνθρωπος δημιουργεί υπόγειες ρίζες και τις υπερασπίζεται… Μα όσο ριζώνει, τόσο μέσα του γεμίζει με ξεριζωμό… Γιατί τούτο το υπόγειο που λέγεται ασυνείδητο δεν συντηρεί τις ρίζες, τις σαπίζει…γιατί έτσι είμαστε φτιαγμένοι… από Ουρανό και Γη και ποτέ το ένα χωρίς το άλλο δεν θα καταφέρει να μας δώσει την Ουσία μας πίσω, όσα και αν έχουμε…

Ας φτιάξουμε, Σήμερα, μια όμορφη Ημέρα, με χαμόγελα!
Το χθες ποτέ δεν μας επέτρεψε να χαμογελάσουμε, και το αύριο ποτέ δεν μας είπε την αλήθεια…