Ποιες είναι οι αντιδράσεις του απατημένου συντρόφου και του άπιστου συντρόφου; Τι επιλογές υπάρχουν;

Ο απατημένος σύντροφος ζει τη δική του κόλαση. Γι’ αυτόν, αυτό το συμβάν αποτελεί πανωλεθρία. Νιώθει ανασφαλής, άχρηστος, καταβεβλημένος, μειωμένος, προσβεβλημένος και απειλούμενος από ένα αβέβαιο μέλλον.

   

Χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Συνήθως μπαίνει σε διαδικασία σύγκρισης με το τρίτο πρόσωπο. Μεγεθύνει τα ελαττώματά του και αναλαμβάνει όλο το βάρος της ευθύνης για την απιστία του συντρόφου (ότι δεν ήταν αρκετά ελκυστικός/ή, περιπετειώδης, ευχάριστος/η, κ.λπ.). Παράλληλα θυμώνει με το σύντροφό του που έπαιξε αυτό το παιχνίδι πίσω από την πλάτη του. Μετά το αρχικό σοκ είτε θα προσπαθήσει να ξανακερδίσει το σύντροφό του φτάνοντας στο σημείο να κάνει και πράγματα που τον πνίγουν, είτε θα αποσυρθεί εντελώς χωρίς να κάνει καμία προσπάθεια επανασύνδεσης.

Ο άπιστος σύντροφος, από τη στιγμή που αποκαλύπτεται η απιστία του, ανακουφίζεται που δε χρειάζεται πλέον να υποκρίνεται, ενώ από την άλλη νιώθει πολύ μπλεγμένος και δυστυχισμένος. Ζει το εξής παράδοξο: δεν μπορεί να αντισταθεί στη σεξουαλική έλξη της ερωμένης του/του εραστή της, αλλά σιχαίνεται τον εαυτό του/της και νιώθει ενοχές που η πράξη του/της προκάλεσε τόσο πόνο στην οικογένειά του/της. Βρίσκεται σε δύσκολη θέση και δεν μπορεί να αποφασίσει αν πρέπει να μείνει ή να φύγει. Η σχέση του/της με το τρίτο πρόσωπο του/της έδινε φτερά και του/της ανέβαζε την αυτοεκτίμηση. Μπροστά στην πραγματικότητα δειλιάζει και εγκλωβίζεται. Πώς μπορεί να ανταγωνιστεί ένας μακροχρόνιος σύντροφος με τον καινούριο που είναι πολλά υποσχόμενος, που ακόμα η φθορά δεν τον έχει ακουμπήσει;

Τι επιλογές έχουν οι σύντροφοι εφόσον αποκαλυφθεί η απιστία;
Οι επιλογές των συντρόφων θα πρέπει να είναι προσεχτικά μελετημένες και να μη βασίζονται αποκλειστικά στα συναισθήματά τους ή στην έξαψη της στιγμής.
Υπάρχουν δύο επιλογές οι οποίες είναι αναποτελεσματικές:

• Η πρώτη αφορά στο «κουκούλωμα» της μοιχείας. Οι δύο σύντροφοι αγνοούν ότι συνέβη, το προσπερνάνε και δε μιλάνε καθόλου για αυτό. Είναι σαν να λένε στον εαυτό τους ότι αφού δε συζητιέται, δεν έγινε. Όμως, από τη στιγμή που δεν το συζητάνε, δεν διασφαλίζουν με κάποιο τρόπο ότι αυτό δεν θα ξανασυμβεί. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να είναι όλα ασταθή και σε εκκρεμότητα και με κάθε αφορμή που θυμίζει την προηγούμενη συμπεριφορά, το άτομο να υπεραντιδρά.
• Η δεύτερη αφορά στη συνέχιση της συμπεριφοράς, όπου ο ένας σύντροφος εξακολουθεί να έχει την εξωσυζυγική σχέση, ενώ ο άλλος υπομένει μέσα σε ένα κλίμα πικρίας, κατάθλιψης και οργής.

Υπάρχουν άλλες δύο επιλογές οι οποίες μπορούν να φανούν αποτελεσματικές:

• Η μία αφορά στο ξαναχτίσιμο της σχέσης, εφόσον εξετάσουν και οι δύο σύντροφοι πώς συνέβαλαν στην απιστία από την πλευρά τους και να αναλάβουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης.
• Η δεύτερη αφορά στην απόφαση να χωρίσουν και να φτιάξουν ξεχωριστά τις ζωές τους.