Ένας από τους μεγάλους ποιητές της Περσίας [Ρουμί] μας άφησε μια όμορφη ιστορία για έναν εραστή που πήγε και χτύπησε την πόρτα της αγαπημένης του. Η κοπέλα, που ήταν ίσως μια μυημένη των μυστηρίων, ρώτησε, "Ποιος είναι;""Εγώ, ο φίλος σου. Ήρθα να σε δω."
"Στο σπίτι μου μόνο ένας μπορεί να ζει. Δεν έχω χώρο για άλλο άτομο. "
Το αγόρι ξαφνιάστηκε με αυτή τη πολύ ασυνήθιστη απάντηση και έφυγε συγχυσμένο. Λίγες μέρες αργότερα, νομίζοντας ότι αυτό ήταν ένα αστείο, πήγε πάλι πίσω στο σπίτι της αγαπημένης του και χτύπησε την πόρτα.
"Ποιος είναι?"
"Εγώ. Ξέρεις ότι είμαι εγώ. Άνοιξε την πόρτα."
"Λυπάμαι, αλλά σου είπα ότι υπάρχει χώρος εδώ μόνο για έναν. Δεν υπάρχει χώρος για άλλο άτομο."
Η σύγχυση και ο θυμός του αγοριού του δημιούργησαν άγχος, και έφυγε και πήγε σε έναν σοφό άνθρωπο. Είπε στον σοφό τι είχε συμβεί ανάμεσα σε αυτόν και την αγαπημένη του και ζήτησε τη συμβουλή του. Ο σοφός άνθρωπος είδε το λόγο για τη πράξη του κοριτσιού, αλλά δεν τον αποκάλυψε σε εκείνον. Του είπε να πάει και να σκεφτεί για την απάντησή της, μέχρι να βρει τη λύση στο πρόβλημά του.
Μήνες πέρασαν και το αγόρι δεν μπορούσε να βγάλει το πρόβλημα από το νου του. Μια μέρα που καθόταν κοντά σε ένα ποτάμι που έρεε σε μια λίμνη, η ιδέα της ενότητας ήρθε στο νου του. Το ποτάμι ενώθηκε με τη λίμνη και έγιναν ένα. Δεν υπάρχει χώρος για το ποτάμι και τη λίμνη· υπάρχει χώρος για τη λίμνη ή για το ποτάμι. Υπάρχει χώρος για τα δύο μόνο εάν συγχωνευτούν.
Ενθουσιασμένος από αυτή την αποκάλυψη, το αγόρι πήγε στο σπίτι της κοπέλας και χτύπησε την πόρτα.
"Ποιος είναι;" ρώτησε.
"Εσύ!"
Δεν υπήρξε καμία απάντηση - αλλά η πόρτα άνοιξε σιγά-σιγά και το αγόρι έγινε δεκτό μέσα. Η κοπέλα ήθελε να τον διδάξει ότι η αγάπη είναι ενότητα και μοναδικότητα και, μέχρις ότου κάποιος το συνειδητοποιήσει αυτό, δεν μπορούν να γίνει δεκτός στη συντροφικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου