Το να βλέπει κάποιος μέσα από τις προσωπικές διαμορφώσεις του, σύμφωνα με τις αντιλήψεις του, ή τις γνώσεις που έχει αποθηκευμένες στην μνήμη του, δεν βλέπει αυτό που υπάρχει. Βλέπει μόνο την «τύφλα» του, τις δικές του προβολές.
Από τους ανθρώπους λείπει η σοβαρότητα, η υπευθυνότητα, η προσοχή και κυρίως η ταπεινότητα, αυτή η εσωτερική σιωπή του νου, που κρατάει την ανάσα του για να αφουγκραστεί την αλήθεια. Για αυτό οι κοινωνίες των ανθρώπων πηγαίνουν κουτρουβαλώντας και για αυτό οι αληθινές ανθρώπινες σχέσεις είναι ανύπαρκτες.
Θέλετε ένα απλό παράδειγμα; Διαβάστε το παρακάτω κείμενο, με προσοχή, παρατηρώντας τις δικές σας αντιδράσεις. Μπορείτε να δείτε πέρα από τις λέξεις, την αλήθεια του κειμένου; Αν υπάρχει ή δεν υπάρχει; Για να διαβάσεις την αλήθεια δεν αρκεί μόνο να γνωρίζεις ανάγνωση. Κυρίως πρέπει να είσαι ζωντανός, παρών, ξύπνιος… Αλλιώς…
Το Κείμενο:
Ο Θεός Είναι Παντού γιατί απλά Όλα Έγιναν από την Ουσία του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι Όλα Είναι Θεός, συμμετέχουν στην Θεία Ουσία αλλά δεν είναι ο Θεός. Το κάθε τι θα πρέπει να έρθει σε Επίγνωση της Αληθινής Φύσης του για να Νοιώσει την Θεία Ουσία, την Θεία Πραγματικότητα, που Είναι Απεριόριστη και Χωρίς Ιδιότητες και «είναι μόνο εμπειρία». Εμπειρία χωρίς «περιορισμένο παρατηρητή». Απλή, Απεριόριστη, Ανεμπόδιστη, Ουσία, που είναι πέρα από «αντιλήψεις» κι «Απλά Είναι» και κατέχει την «γνώση της παρουσίας» από μέσα, χωρίς «εξωτερική διαδικασία». Κάθε «εμπειρία» του «περιορισμένου παρατηρητή» παραμένει στην εξωτερική σφαίρα. Γιατί; Επειδή «Δεν Είναι» αλλά παράγεται από «εξωτερική δραστηριότητα». Για αυτό η Αληθινή Ουσία Είναι Απόλυτη Σιωπή.
Αλλά εμείς οι μικροί άνθρωποι κινούμαστε πάντα στην «επιφάνεια». Όσο αγνοούμε το Βάθος της Ουσίας μας κι απορροφιόμαστε σε εξωτερικές δραστηριότητες και χαρακτηριστικά ζούμε στον κόσμο της επιφάνειας, του ονείρου, μιας ζωής (δήθεν) ξεχωριστής από την Παγκόσμια Ουσία. Βλέπουμε την επιφάνεια που κυματίζει. Δεν νοιώθουμε το Βάθος που Υπάρχει σε Απόλυτη Ηρεμία. Μήτε διαισθανόμαστε που Στηρίζεται ο Ωκεανός της Ύπαρξης. Δεν υποψιαζόμαστε ότι όλα υπάρχουν στο ΤΙΠΟΤΑ. Το «αντιληπτικό τίποτα» κι όχι το διανοητικό τίποτα στο οποίο η διανόηση δίνει απόλυτη αντικειμενική αξία.
Το λάθος της σκέψης είναι ότι τα «βλέπει όλα αληθινά». Το δεύτερο λάθος της σκέψης είναι ότι «παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά». Και το τρίτο λάθος της σκέψης είναι ότι μέσα στην εγωιστική αυταπάτη της «θέλει να επιβάλει την αλήθεια που βλέπει σαν απόλυτη αλήθεια». Αυτό προσωπικά θα το ονόμαζα «ηλιθιότητα». Αμφιβάλετε ότι η σκέψη (η σκέψη που ενσαρκώνουν οι άνθρωποι) είναι συνώνυμο με την ηλιθιότητα; Αυτή ακριβώς η αμφιβολία το αποδεικνύει… (Ασφαλώς αστειεύομαι).
Υπομονή! Πέρα από το ΤΙΠΟΤΑ Ανατέλλει το ΑΛΗΘΙΝΟ για να τα Φωτίσει Όλα, να τα Αγκαλιάσει, για να «αποκατασταθεί» η ΕΝΟΤΗΤΑ.
Όσο Βαθαίνει η Επίγνωσή μας τόσο Κατανοούμε Τι Είναι Όλο ΑΥΤΟ.
Λοιπόν αδελφοί; Μπορείτε σε αυτό το Κείμενο να δείτε πέρα από τα λόγια; Ακόμα κι αν δεν γνωρίζουμε «καλή γραφή» ή δεν τα είπαμε «όπως πρέπει», παρόλα αυτά εσείς μπορείτε, πέρα από τα «ψελλίσματά» μας να Δείτε τι προσπαθούμε να πούμε; Να νοιώσετε στο Βάθος της Ύπαρξής σας αυτή την «απόλυτη αντιληπτική σιωπή» που μας «αναδύει στο ΕΙΝΑΙ»;
Πολλοί θα πουν, «τι ανοησίες μας λέει τώρα αυτός». Άλλοι θα πουν «άσε μας, αυτό είναι κακή απομίμηση της Βεδάντα». Άλλοι θα πουν «Ω! ακόμα ένας ψευτοδιδάσκαλος, ένας φαντασμένος που νομίζει ότι βρήκε την αλήθεια, το Θεό, την φώτιση»… Πέρα όμως από όλα τα σχόλια της προγραμματισμένης ύπαρξης ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΛΗΘΙΝΟ!
Καλημέρα Κόσμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου