Όταν ταξιδεύεις στα μονοπάτια της ζωής χαίρεσαι τις ομορφιές του τόπου που είναι όμορφος, κι άλλοτε πάλι, αλλού, βιάζεσαι να διαβείς τις κακοτοπιές χωρίς να πληγωθείς… ο κόσμος είναι ένας κι ας έχει διαφορετικούς τόπους.
Πάνω από την καταχνιά που αναδύεται χαμηλά από τον κόσμο, πάνω από τη πάχνη που κατακάθεται από ψηλά από τις αισθήσεις, πιο πάνω ακόμα από την ομίχλη που πηγάζει από την σκέψη και πιο πάνω ακόμα από τα σύννεφα της ύπαρξης απλώνεται Ελεύθερος ο Ουρανός της Αληθινής Ζωής.
Όταν κοπάσει η θύελλα του κόσμου, όταν καταλαγιάσει ο άνεμος των αισθήσεων, όταν σταματήσει ο αέρας της σκέψης, όταν κάθε πνοή της ύπαρξης ξεψυχήσει, απλώνεται η Γαλήνη της Αιωνιότητας.
Μες στην ομίχλη δεν φαίνεται ο Ορίζοντας κι ας είναι πάντα εκεί, ελεύθερος… Αγάπα τον Θεό ακόμα κι αν δεν Τον βλέπεις, Εμπιστεύσου Τον, Προχώρα προς Αυτόν, δεν θα σ’ εγκαταλείψει ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου