Χίλια χρόνια πριν σ’ ένα χωριό ζούσε ένας άνθρωπος. Από μικρός ήταν ακίνητος

Ο κοινός Χίλια χρόνια πριν σ’ ένα χωριό ζούσε ένας άνθρωπος. Από μικρός ήταν ακίνητος. Πάνω από τριάντα χρόνια βρισκόταν στο κρεββάτι του και το μόνο που έκανε, ζητούσε να τελειώσει αυτή η ζωή.

Ίσως ο θάνατος θα τον έβρισκε πάνω στο κρεββάτι του, αν μια μέρα δεν περνούσε απ’ το χωριό του ένας γέρος …

Ο οδοιπόρος μπήκε στο σπιτάκι που ζούσε ο κακομοίρης και ζήτησε νερό. Ο άρρωστος έκλαψε και είπε:

– Άνθρωπέ μου δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Σε όλη μου τη ζωή είμαι ακίνητος. Δεν έχω κάνει ούτε ένα βήμα.

– Πότε δοκίμασες τελευταία φορά να σηκωθείς; ρώτησε ο γέροντας.

Ο άρρωστος δεν θυμόταν, ούτε ήξερε πόσων χρονών ήταν.

– Πάρε αυτό το μαγικό ραβδί, είπε ο οδοιπόρος, στηρίξου πάνω του και φέρε μου σε παρακαλώ λίγο νερό.

Ο άπορος τόλμησε και… και σηκώθηκε από το κρεββάτι. Ξαναέκλαψε, όμως τώρα απ’ τη χαρά του.

– Πώς να σ’ ευχαριστήσω. Τι μαγικό ραβδί μου έδωσες;

– Αυτό το ραβδί το βρήκα εδώ, δίπλα στο κρεββάτι σου!