ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΣΟΦΟΚΛΗΣ - Οἰδίπους Τύραννος (1416-1445)

ΧΟ. ἀλλ᾽ ὧν ἐπαιτεῖς ἐς δέον πάρεσθ᾽ ὅδε
Κρέων τὸ πράσσειν καὶ τὸ βουλεύειν, ἐπεὶ
χώρας λέλειπται μοῦνος ἀντὶ σοῦ φύλαξ.
ΟΙ. οἴμοι, τί δῆτα λέξομεν πρὸς τόνδ᾽ ἔπος;
1420 τίς μοι φανεῖται πίστις ἔνδικος; τὰ γὰρ
πάρος πρὸς αὐτὸν πάντ᾽ ἐφηύρημαι κακός.
ΚΡ. οὐχ ὡς γελαστής, Οἰδίπους, ἐλήλυθα,
οὐδ᾽ ὡς ὀνειδιῶν τι τῶν πάρος κακῶν.
ἀλλ᾽ εἰ τὰ θνητῶν μὴ καταισχύνεσθ᾽ ἔτι
1425 γένεθλα, τὴν γοῦν πάντα βόσκουσαν φλόγα
αἰδεῖσθ᾽ ἄνακτος Ἡλίου, τοιόνδ᾽ ἄγος
ἀκάλυπτον οὕτω δεικνύναι, τὸ μήτε γῆ
μήτ᾽ ὄμβρος ἱερὸς μήτε φῶς προσδέξεται.
ἀλλ᾽ ὡς τάχιστ᾽ ἐς οἶκον ἐσκομίζετε·
1430 τοῖς ἐν γένει γὰρ τἀγγενῆ μάλισθ᾽ ὁρᾶν
μόνοις τ᾽ ἀκούειν εὐσεβῶς ἔχει κακά.
ΟΙ. πρὸς θεῶν, ἐπείπερ ἐλπίδος μ᾽ ἀπέσπασας,
ἄριστος ἐλθὼν πρὸς κάκιστον ἄνδρ᾽ ἐμέ,
πιθοῦ τί μοι· πρὸς σοῦ γάρ, οὐδ᾽ ἐμοῦ, φράσω.
1435 ΚΡ. καὶ τοῦ με χρείας ὧδε λιπαρεῖς τυχεῖν;
ΟΙ. ῥῖψόν με γῆς ἐκ τῆσδ᾽ ὅσον τάχισθ᾽, ὅπου
θνητῶν φανοῦμαι μηδενὸς προσήγορος.
ΚΡ. ἔδρασ᾽ ἂν εὖ τοῦτ᾽ ἴσθ᾽ ἄν, εἰ μὴ τοῦ θεοῦ
πρώτιστ᾽ ἔχρῃζον ἐκμαθεῖν τί πρακτέον.
1440 ΟΙ. ἀλλ᾽ ἥ γ᾽ ἐκείνου πᾶσ᾽ ἐδηλώθη φάτις,
τὸν πατροφόντην, τὸν ἀσεβῆ μ᾽ ἀπολλύναι.
ΚΡ. οὕτως ἐλέχθη ταῦθ᾽· ὅμως δ᾽ ἵν᾽ ἕσταμεν
χρείας ἄμεινον ἐκμαθεῖν τί δραστέον.
ΟΙ. οὕτως ἄρ᾽ ἀνδρὸς ἀθλίου πεύσεσθ᾽ ὕπερ;
1445 ΚΡ. καὶ γὰρ σὺ νῦν τἂν τῷ θεῷ πίστιν φέροις.

***

ΧΟΡ. Κοντά στο νου κι ο Κρέων φτάνει
κι ό,τι ζητάς αυτός αποφασίζει
κι εκτελεί.
Έμεινε μόνος πια της χώρας φύλακας
στη θέση που άφησες κενή.
ΟΙΔ. Αλίμονο,
και πώς θα του μιλήσω;
1420 Άδικο θα ᾽χει να δυσπιστεί;
Τόσο πολύ πριν λίγο τον αδίκησα.
ΚΡΕ. Οιδίπου, δεν ήρθα να σε χλευάσω,
δεν ήρθα να μυκτηρίσω τα πάθη σου.
Όμως εσείς, αν δεν αισθάνεστε ντροπή
για την ανθρώπινη υπόσταση,
ας σεβαστείτε κάποτε
τη ζωοδότρα φλόγα
του βασιλιά Ηλίου
και μην αφήσετε γυμνή τη φρίκη
να περιφέρεται.
Η γη, το φως, το ύδωρ το σεμνό
την αποστρέφονται.
Γοργά στο σπίτι να τον πάτε.
1430 Οι συγγενείς έχουν μονάχα χρέος
να βλέπουν και ν᾽ ακούν
ευλαβικά τη συμφορά του.
ΟΙΔ. Με λύτρωσες απ᾽ την απελπισία.
Ήρθες καλοπροαίρετος
στον κακορίζικο.
Για το Θεό,
θέλω να με προσέξεις.
Για το δικό σου το καλό
κι όχι για το δικό μου.
ΚΡΕ. Τί χάρη μου ζητάς κι εκλιπαρείς;
ΟΙΔ. Όσο πιο γρήγορα μπορείς
εξόρισέ με,
εκεί που άνθρωπος κανείς
δε θα γυρίζει να με δει.
ΚΡΕ. Σε βεβαιώνω, θα το πράξω.
Μα πρώτα θα ρωτήσω το θεό.
1440 ΟΙΔ. Εκείνος μίλησε ξεκάθαρα
πως πρέπει να χαθεί
ο μολυσμένος πατροκτόνος.
ΚΡΕ. Γνωρίζω τί μας μήνυσε.
Όμως στην ώρα της ανάγκης
κρίνω πως πρέπει να ρωτήσω
για να βεβαιωθώ.
ΟΙΔ. Θες να ρωτήσεις το θεό
για μένα τον τρισάθλιο.
ΚΡΕ. Τώρα πιστεύεις και συ στο θεό.