Δεν είναι το δάγκωμα του φιδιού που σε σκοτώνει, αλλά το δηλητήριο που επιτρέπεις να κυκλοφορεί μέσα σου

Ξέρεις ποια είναι η αλήθεια; Ότι το δηλητήριο το δημιουργείς εσύ. Τι εννοώ; Σκέψου: Κάποιος – κάποια σου είπε είσαι άσχημος, άχρηστος, στραβή, λίγη. Οτιδήποτε αρνητικό. Στο είπε. Τελείωσε. Στον έναν μπαίνει από το ένα αυτί, βγαίνει από το άλλο. Περνά ο ήχος και η δόνηση, το επεξεργάζεται ο νους και ο εαυτός που γνωρίζει την αξία του, βλέπει ότι δεν ισχύει, ή δε τον απασχολεί, και το αφήνει να φύγει. Το βγάζει, το πετάει.

Σε σένα μπαίνει μέσα σου, το επεξεργάζεται ο νους και ο εαυτός που ακόμα έχει τραύματα, έλλειψη επαρκούς αυτογνωσίας, χαμηλή αυτοπεποίθηση. Η πληροφορία λοιπόν, σωστή ή μη, πάει και κάθεται σε αυτούς τους «εσωτερικούς υποδοχείς», και τους ενεργοποιεί. Και το επαναλαμβάνει, και το μεγαλώνει, και το τρέφει. Και το παίρνεις μαζί σου. Και το πολλαπλασιάζεις. Και γίνεται μέρος σου (σκεπτομορφή). Και αυτό είναι που σε βλάπτει. Το τι κάνεις εσύ, συνειδητά ή υποσυνείδητα με αυτό, και για αυτό.

Το ίδιο ισχύει για το μίσος, την εκδίκηση, κάποιες μορφές στεναχώριας, τις περιοριστικές πεποιθήσεις, τα μη ωφέλιμα «προγράμματα» που τρέχεις (ακόμα) μέσα σου. Και το σώμα σου, αυτή η μαγική «στολή» που φοράς, σε υπακούει πιστά. Και εφόσον τρέχεις, κρατάς, και πολλαπλασιάζεις αυτές τις σκέψεις μέσα σου, εκείνο εκκρίνει τις ανάλογες ορμόνες και τοξικότητα. Κι έτσι, το δηλητήριο από ενέργεια λόγο ή σκέψη, ενεργοποιείται πλέον και σε υλική (χειροπιαστή) μορφή μέσα σου.

Ο εγκέφαλος είναι προγραμματισμένος πέρα από άλλες λειτουργίες να σε προστατεύει. Από «απειλές» που μπορεί και πια να μην υπάρχουν. Το λειτουργικό του είναι παλιό, και σε ένα βαθμό δουλεύει σωστά για να επιβιώνεις. Μετατρέπει τα πάντα σε απειλές για να σε προστατέψει, αυτή είναι μια από τις βασικές δουλειές του.

Το κλειδί είναι να μπορείς να αποταυτίζεσαι από κάποιους αυτοματισμούς σου, και να στέλνεις συνειδητά την συνείδησή σου στον νεοφλοιό – τον τρίτο εγκέφαλο, όπου εδρεύει η κριτική σκέψη και η λογική. Η λογική που έχει τη δυνατότητα με την κατάλληλη εκπαίδευση, εσωτερική ή και εξωτερική καθοδήγηση, αλλά και θεραπεία όπου χρειάζεται, να αναβαθμιστεί σε δια-νόηση, με διά-κριση, όταν υπάρχει η εσωτερική δια-ύγεια.

Ναι, συμφωνώ με τον Χαρβ Έκερ πως οι ενέργειες είναι κολλητικές, καθώς και το γνωμικό μας πως «με στραβό αν κοιμηθείς το πρωί θ’ αλληθωρίζεις». Είναι σαν ιοί από τη φύση τους. Και από το θετικό πρόσημο, και από το αρνητικό. Και πραγματικά, το μιμητικό σύστημα πάνω στο οποίο βασίζεται ένα τεράστιο μέρος της βάσης της προσωπικότητάς σου, που είχες ως μωρό ή παιδί, λειτουργεί ακόμα μέσα σου. Κυρίως υποσυνείδητα. Όμως το κλειδί βρίσκεται στο ανοσοποιητικό σου σύστημα. Όχι μόνο το σωματικό, αλλά και το νοητικό, ενεργειακό, ψυχικό.

Το δάγκωμα δε σε σκοτώνει, αλλά το δηλητήριο. Και κανένα δηλητήριο δεν σε εξυπηρετεί. Το αν θα το ενεργοποιήσεις ή όχι, αν θα το αφήσεις να κυλάει μέσα σου ή θα το αποβάλεις, είναι καθαρά δική σου επιλογή. Κι όταν το καταλάβεις, τότε τόσο το σώμα, όσο και η ψυχή σου, θα σε ανταμείψουν απλόχερα.