Στην εποχή της διαρκούς προσπάθειας να ξεπεράσουμε τους άλλους σε επιτεύγματα, αντί να μας ενδιαφέρει η πρόοδος του δικού μας εαυτού, όλοι πέφτουμε στην παγίδα να ζηλεύουμε άλλους ανθρώπους. Ζηλεύουμε τους διάσημους, τη λαμπερή ζωή τους, τα ταξίδια και την τέλεια εμφάνισή τους.Πάντοτε, οι άλλοι φαντάζουν στα μάτια μας όμορφοι, εξιδανικευμένοι, τέλειοι φίλοι, επαγγελματίες, εραστές. Κι εμείς, πάντοτε είμαστε οι μικροί, εκείνοι που προσπαθούν αλλά δεν μπορούν να φτάσουν. Αισθανόμαστε σκιές στις μεγάλες μορφές των άλλων και βεβαιωνόμαστε πως δεν μπορούμε να τους φτάσουμε όσο κι αν προσπαθούμε.
Κι όμως, πόσο σίγουροι μπορούμε να είμαστε για την τόσο τέλεια ζωή των άλλων; Γιατί αφήνουμε τα χαμόγελα και τις τόσο απαστράπτουσες φωτογραφίες του να μας κάνουν να πιστεύουμε πως εκείνοι τα έχουν όλα, ενώ εμείς ζούμε σε κατώτερες συνθήκες; Γιατί διαρκώς μικραίνουμε εμάς και ανυψώνουμε τους άλλους, παρασυρμένοι από μία πλαστή πραγματικότητα;
Στην πραγματικότητα, δε γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα για τις μάχες που δίνει ο κάθε άνθρωπος στη ζωή του. Αυτός που ζηλεύουμε και θεωρούμε τέλειο και χαρούμενο, μπορεί να είναι ο άνθρωπος εκείνος που όταν μένει μόνος μέσα στο σπίτι του, βάζει τα κλάματα. Κανένας δεν ξέρει πόσο πόνο κουβαλάει μέσα του κάποιος και πόσο προσπαθεί να τον κρύψει κάτω από χαμόγελα και ωραίες φωτογραφίες.
Μη ζηλεύεις κανέναν. Δεν ξέρεις τις μάχες του, τις πληγές του, τα προβλήματά του. Δεν ξέρεις τις αθέατες, καθημερινές μάχες που μπορεί να δίνει. Μη ζηλεύεις κανέναν διότι αυτό καθυστερεί και εμποδίζει τη δική σου πρόοδο. Δεν αξίζει να θέλεις να γίνεις καλύτερος από κανέναν; Το μόνο που έχει σημασία, είναι να γίνεσαι καλύτερος από αυτό που ήσουν χθες.
Η ζήλια δηλητηριάζει τις σχέσεις και τη ζωή μας. Είναι άσκοπο να συγκρίνουμε διαρκώς αυτό που είμαστε με τους άλλους. Ο κάθε άνθρωπος έχει έναν δικό του σκοπό και έχει κληθεί να έρθει στον κόσμο για κάτι διαφορετικό. Μη ζηλεύεις κανέναν λοιπόν. Δεν ξέρεις τι μάχες μπορεί να δίνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου