Έχετε ποτέ σκεφτεί σοβαρά τους ανθρώπους της ζωής σας; Τους ανθρώπους που αποκαλείτε φίλους και περιστασιακά κάνετε παρέα πάνω από ένα καφέ, τους ανθρώπους με τους οποίους περνάτε χρόνο τα σαββατοκύριακα. Εκείνους με τους οποίους μοιράζεστε αστείες στιγμές. Εκείνους που προσκαλείτε στα γενέθλιά σας ή σε κάποια άλλη σημαντική περίσταση.Έχετε ποτέ σκεφτεί πώς και γιατί γίνατε φίλοι; Ήταν επειδή νιώσατε μια στιγμιαία σύνδεση και καταλάβατε ότι ήταν ενδιαφέρουσες προσωπικότητες; Ή ήταν απλά ζήτημα συγχρονισμού χώρου και χρόνου, που απλά ήρθατε ο ένας πιο κοντά στον άλλο και καταλήξατε να γίνετε φίλοι, λόγω συνθηκών, όπως για παράδειγμα στο σχολείο, όταν καθόσασταν στο ίδιο θρανίο;
Αν δεν είχατε ειδικές προϋποθέσεις για να κάνετε κάποιον φίλο, τότε θα είχατε ή θα έχετε φίλους που θα αναρωτιέστε σήμερα πώς έτυχε και καταλήξατε να δημιουργήσετε μια φιλία. Και μαντέψτε… Θα υπάρχουν άτομα που δεν θα είναι πια φίλοι σας. Γιατί τα πράγματα αλλάζουν, όπως και οι προϋποθέσεις.
Όταν ήμασταν μικρότεροι, δεν είχαμε καμία ιδιαίτερη προτίμηση ως προς το ποιος θα γινόταν φίλος μας, αρκεί να του αρέσαμε, να μας προτιμούσε εκείνος. Και αυτό ήταν αρκετό. Τουλάχιστον αυτό έκανα εγώ. Τώρα τα σκέφτομαι και γελάω με το πόσο επιφανειακό ήταν αυτό. Τι πραγματικά σκεφτόμουν; Κατά τη γνώμη μου, οι αληθινές φιλίες διαρκούν για πάντα. Βγάζουν προς τα έξω την καλύτερή μας εκδοχή, όπως στις ερωτικές σχέσεις ή σε κάθε άλλη σχέση βάθους.
Αλλά τι χρειάζεται μια φιλία, για να λειτουργήσει; Εκτός από τον ίδιο τύπο χιούμορ, στοιχείο σημαντικό για εμένα, υπάρχει άλλο ένα χαρακτηριστικό που καθορίζει το αν θα περιτριγυρίζεστε από άτομα που θα σας κάνουν να δακρύζετε από τα γέλια ή που θα εκτοξεύουν τα επίπεδα του στρες σας στα ύψη. Αυτό το στοιχείο ονομάζεται αυτογνωσία.
Αν δεν βυθιστείτε βαθιά στον πυρήνα του εαυτού σας, δεν θα μπορέσετε να ανακαλύψετε το γιατί είστε, όπως είστε. Δεν θα κατανοήσετε τις σκέψεις και τα κίνητρά σας ή τι κάνει την καρδιά σας να χτυπά δυνατά. Δεν θα μάθετε γιατί συμπεριφέρεστε με έναν ορισμένο τρόπο ή αντιδράτε αλλιώς σε μια συγκεκριμένη κατάσταση. Δεν θα έχετε την ευκαιρία να ξεδιπλώσετε τις ικανότητές σας, πόσο μάλλον να τις αντιληφθείτε, ώστε να δουλέψετε πάνω σε αυτές και να εκμεταλλευτείτε τη δυναμική τους.
Όλα θα βρίσκονται στο σκοτάδι και θα περιμένουν απλά τον ιδιοκτήτη τους να τα ξεσκονίσει, να σηκώσει τα σεντόνια, ώστε να ξεχυθούν πάνω τους οι ακτίνες φωτός. Χωρίς το παραμικρό επίπεδο αυτογνωσίας, δεν θα μπορέσετε να αγαπήσετε τον εαυτό σας πλήρως και με αγνό τρόπο. Θα περιφέρεστε απλά στην επιφάνεια και θα ακολουθείτε παθητικά ό,τι σας συμβαίνει, συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπων με τους οποίους περνάτε τον πολύτιμό σας χρόνο. Το πώς συμπεριφέρεστε στον εαυτό σας και το πόσο καλά τον γνωρίζετε αντανακλάται στο είδος αλληλεπίδρασης που είστε πρόθυμοι να πλάσετε με ένα άλλο άτομο στη ζωή σας.
Ο δεσμός ανάμεσα σε εσάς και στους φίλους σας αντικατοπτρίζει και το είδος δεσμού που έχετε με τον εαυτό σας. Πρόκειται για ανθρώπους με τους οποίος μοιράζεστε σημαντικά πράγματα. Αν το μεγαλύτερο μέρος των συζητήσεων σας ξοδεύεται σε επιφανειακά ζητήματα ή κουτσομπολιά, αυτό δεν δηλώνει άμεσα ότι είστε κι εσείς επιφανειακοί.
Αλλά μπορεί να δηλώσει το πόσο βαθιά έχετε κρύψει και καταπιέσει τον εαυτό σας. Μπορεί να αποκαλύψει τα επίπεδα συνειδητότητας του εαυτού και του περιβάλλοντος σας. Μπορεί να δηλώσει ότι δεν έχετε συνείδηση των πραγμάτων εκείνων που μπορείτε να πείτε και να πληγώσουν του άλλους. Και ότι δεν μπορείτε να μπείτε στη θέση των άλλων.
Αν έχετε παρατηρήσει ότι περνάτε χρόνο συνέχεια με άτομα ακολουθώντας συγκεκριμένες δραστηριότητες, αλλά δεν έχετε ιδέα για τα βαθύτερα συναισθήματα των φίλων σας, και δεν νιώθετε και ιδιαίτερη ανάγκη να μάθετε, τότε αυτό μπορεί να λέει πολλά για το πόσο άνετα νιώθετε με τον ίδιο σας τον εαυτό. Ίσως δεν νιώθετε άνετα να μένετε μόνοι με τις σκέψεις σας.
Ίσως κατακλύζεστε από ανασφάλεια τη στιγμή ακριβώς που αντιλαμβάνεστε ότι οι άλλοι δεν έχουν συνέχεια χρόνο για εσάς και έτσι εσείς συμπληρώνετε αυτό τον χρόνο με δραστηριότητες, κυρίως κοινωνικές. Γιατί; Επειδή δεν ξέρετε τι να κάνετε με τον εαυτό σας. Κάνει τις παλάμες σας να ιδρώνουν, σας τρομάζει ο μοναχικός χρόνος, ακόμα κι αν είναι για λίγο.
Αν παρατηρήσετε ότι συμφωνείτε με όλα, συμπεριλαμβανομένων των πραγμάτων που οι φίλοι σας κάνουν, τα μέρη που πάνε ή τα θέματα για τα οποία συζητούν, τότε αυτό δηλώνει κάτι για το φόβο της αντιπαράθεσης ή την παθολογική μανία για αρμονία που μπορεί να έχετε.
Έχετε ποτέ νιώσει ότι προσπαθείτε να καταπνίξετε μέσα σας μια άποψη; Έχετε ποτέ νιώσει την ανάγκη να είστε αυτοί που θα βεβαιωθείτε ότι όλοι, μα όλοι, νιώθουν άνετα και διασκεδάζουν, ενώ παράλληλα παραμελείτε τα δικά σας συναισθήματα;
Αν νιώθετε ανόρεχτοι και χωρίς ενέργεια, αφού αποχωρήσετε από μια συνάντηση με τον φίλο σας, τότε ίσως σημαίνει ότι καταπιέζεστε πολύ ή ότι αφήνεστε να επηρεαστείτε από την τοξικότητα εκείνης της φιλίας που επηρεάζει άμεσα την αίσθηση ψυχικής σας ευεξίας. Αν δεν ξέρετε τον εαυτό σας, δεν μπορείτε να προσπαθήσετε, να παλέψετε για μια ουσιαστική φιλία, που να λειτουργεί το ίδιο και για τις δύο πλευρές. Χωρίς να αγαπήσετε πρώτα τον εαυτό σας, δεν μπορείτε να δημιουργήσετε υγιείς, ισορροπημένες σχέσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου