Το παρατηρητήριο Kepler εξετάζει σε βάθος έναν ερυθρό γίγαντα

Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα εργαλείο για να εξετάσουν βαθιά μέσα στην καρδιά ενός ετοιμοθάνατου άστρου, γνωστού και ως ερυθρού γίγαντα, την αστροσεισμολογία.

Το φως από τον κόκκινο γίγαντα μας βοηθάει στην έρευνα του εσωτερικού του

Η ανακάλυψη αυτή που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science, θα βοηθήσει τους ερευνητές να κατανοήσουν την τελική τύχη του Ήλιου, όταν πεθάνει σε περίπου 5 δισεκατομμύρια χρόνια.

Ένας από τους ερευνητές, ο αστροσεισμολόγος Tim Bedding από το Πανεπιστήμιο του Σύδνεϋ, λέει ότι η ομάδα του χρησιμοποίησε το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler της NASA για να ψάξουν για ταλαντώσεις σε ένα μακρινό ‘φουσκωμένο’ κόκκινο γίγαντα που ονομάζεται KIC 6928997.

Ο Bedding υποστηρίζει πως όπως ακριβώς οι σεισμολόγοι χρησιμοποιούν τις σεισμικές δονήσεις για να εξετάσουν την εσωτερική δομή της Γης, έτσι και οι αστρονόμοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις ταλαντώσεις ή τις μεταβολές στη φωτεινότητα των άστρων για να μάθουν για τη δομή τους.

"Εξετάζοντας τις διακυμάνσεις στο φως που εκπέμπουν, μπορούμε να μετρήσουμε τις περιόδους των ταλαντώσεων που είναι μια επαναλαμβανόμενη κίνηση διαστολών και συστολών του άστρου, που οφείλονται στα κύματα που αναπηδούν στο εσωτερικό του”, τονίζει.

Ψάχνοντας για μοτίβα

Ο Bedding και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν την μαθηματική ανάλυση Fourier για να ψάξουν για ευδιάκριτα μοτίβα, βρίσκοντας τελικά 20 διαφορετικά σήματα ταλάντωσης.

"Χρειαστήκαμε 320 ημέρες παρατηρήσεων με το Κέπλερ για να διαλευκάνουμε τις πολύπλοκες ταλαντώσεις του άστρου”, λέει. “Είναι ταλαντώσεις με πολλά διαφορετικά μοτίβα συγχρόνως. Αυτές διαφέρουν πολύ λίγο μεταξύ τους, αλλά δείχνουν κύματα που ξεκινούν από το κέντρο του άστρου προς την επιφάνεια."

Σύμφωνα με τον Bedding, τα άστρα δεν έχουν ενιαία μορφή παντού, όμως όλα γίνονται πιο καυτά και πυκνότερα προς τον πυρήνα. Τα μοτίβα σε αυτές τις ταλαντώσεις δείχνουν τις αλλαγές στην πυκνότητα.

"Θα είμαστε κάποια στιγμή σε θέση να μάθουμε για την πυκνότητα και τη θερμοκρασία στο εσωτερικό τους. Καθώς δε διατρέχουμε το εσωτερικό τους, δεν ξέρουμε αν αυτές αυξάνονται σταδιακά ή ξαφνικά".

"Επίσης, η πυρηνική σύντηξη λαμβάνει χώρα κάπου στο μέσον. Δεν υπάρχουν πυρηνικές αντιδράσεις στην επιφάνεια."

"Οι κόκκινοι γίγαντες είναι πολύ μεγαλύτεροι από τον Ήλιο, αλλά η περιοχή όπου οι συμβαίνουν οι πυρηνικές αντιδράσεις είναι σχετικά μικρή. Με την έρευνα θα μάθουμε τι συμβαίνει εκεί μέσα, αν υπάρχει μόνο υδρογόνο, ή αν θα μπορούσε να υπάρχει σύντηξη ηλίου.”