Πάντα θαύμαζα τους ανθρώπους, που έβγαιναν μόνοι πίνοντας ένα καφέ ή βλέποντας ένα θεατρικό έργο ή μια κινηματογραφική ταινία, εντελώς μόνοι. Πολλοί στην ιδέα φοβούνται, ίσως και πανικοβάλλονται. Οι αιώνιοι κριτές, πάλι, συνδυάζουν τη μοναξιά του ατόμου με την, μάλλον, ανεπαρκή προσωπικότητά του. Η μοναδική μου απορία ήταν αν οι ίδιοι βαριούνται μη έχοντας κάποιον να μοιραστούν τις σκέψεις τους, τον θαυμασμό τους, την απορία τους.
Η ζωή απαντά πάντα στα ερωτήματά μας. Έτσι κλήθηκα κι εγώ να μείνω μόνος μου, για ώρες, μέρες. Στην αρχή φοβόμουν και μόνο στην ιδέα αλλά τελικά η ηρεμία που αισθάνθηκα ήταν ανεκτίμητη. Κανείς δεν τάραζε τις σκέψεις μου, κανείς δεν μου μιλούσε αποσυντονίζοντας με, κανείς δεν με ανάγκαζε να δημιουργήσω έναν διάλογο. Πολλές φορές οι άνθρωποι είναι αναγκασμένοι να δημιουργούν διαλόγους, ενώ δεν το θέλουν. Ή να μοιραστούν, ενώ την προκειμένη στιγμή δεν έχουν καμία τέτοια διάθεση.
Η μοναξιά προϋποθέτει δύναμη. Η σιωπή ηρεμία και ο εσωτερικός διάλογος μόνο τον εαυτό σου.
Ας μάθουν λοιπόν οι άνθρωποι να μη φοβούνται τη μοναξιά, να μην αναγκάζονται να υπομένουν και επιμένουν σε σχέσεις, που δεν τους καλύπτουν απλά και μόνο για να μην μείνουν μόνοι. Η μοναξιά βοηθάει στην ανακάλυψη του εαυτού, στην εξοικείωση με την απόλυτη σιωπή, στο να αντέχεις τον εαυτό σου και να τον αγαπάς. Η μοναξιά θα αλλάξει τις απαιτήσεις σου από τους ανθρώπους κι έτσι θα υποδέχεσαι στη ζωή σου αυτούς, που σου δίνουν χώρο και χρόνο, αυτούς που εσύ επέλεξες να τους εντάξεις σ'αυτή και δεν αναγκάστηκες.
Η μοναξιά είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου, αφού δεν αποτελείται από τίποτα άλλο παρά από τον ίδιο σου τον εαυτό.
Περίεργο δεν είναι όμως; Να φοβόμαστε να μείνουμε μόνοι με τον εαυτό μας. Δηλαδή φοβόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό ή απλώς τον βαριόμαστε; Ιδού η απορία!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου