Η αντίδραση του στρες του οργανισμού με την οποία αυτός αντιδρά σε κάθε τι που απειλεί την ισορροπία του, δεν είναι βλαβερή. Αυτό πρέπει να το κατανοήσουμε. Η αντίδραση αυτή γίνεται για να αυξήσει την δύναμη του οργανισμού ώστε να είναι αυτός ικανός να παλέψει με ότι τον απειλεί ή να τρέξει μακριά του για να σωθεί.Με την πάλη ή την φυγή, οι ορμόνες που παράγονται κατά την αντίδραση του στρες καταναλώνονται και ο οργανισμός επανέρχεται στην ισορροπία του.
Ο παράγοντας που μπορεί να κάνει αυτή την αντίδραση βλαπτική για την υγεία είναι η αντοχή μας. Αν αυτή είναι μικρότερη από τη διάρκεια της αντίδρασης του στρες, οι ορμόνες που παράγονται θα βλάψουν την υγεία μας, ενώ αν η αντοχή μας είναι μεγαλύτερη, η δύναμη, που η αντίδραση του στρες μας δίνει, βοηθάει να είμαστε δημιουργικοί και να πετυχαίνουμε στόχους. Η διάκριση, δηλαδή του στρες σε θετικό (μικρής διάρκειας) και βλαβερό (μεγάλης διάρκειας) εξαρτάται από την αντοχή μας.
Το θέμα της αντοχής, λοιπόν, είναι πολύ σημαντικό για την υγεία και τη ζωή. Και όσο τα στρες της ζωής αυξάνουν γύρω μας, λόγω του τεχνολογικού πολιτισμού μας, τόσο περισσότερο γίνεται αναγκαία η αύξηση αυτής της αντοχής.
Πολλοί είναι αυτοί που δίνουν συμβουλές για την αύξηση της αντοχής. Οι συμβουλές αυτές είναι κυρίως θεωρητικές. Αυτό γίνεται, γιατί οι περισσότεροι θεωρούν το στρες μόνον ψυχικό, πράγμα που όπως πολλές φορές σας έχω επισημάνει δεν είναι σωστό. Τα στρες τα περιβαλλοντικά που υπάρχουν γύρω μας δυστυχώς αυξάνουν όλο και περισσότερο και βλάπτουν και αυτά την υγεία μας.
Γι αυτό και προσωπικά, θεωρώ, πως είναι απαραίτητη η ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του στρες. Πρέπει, δηλαδή, κάποιος να τρέφεται σωστά και να γειώνεται συχνά, να ασκείται και να απασχολείται με δημιουργικές εργασίες, να γελάει, να βρίσκεται σε συχνή επαφή με φίλους και τη φύση, να χαλαρώνει και να διαχειρίζεται σωστά τα συναισθήματά του.
Χρειάζεται όλη αυτή η πρακτική αντιμετώπιση των στρες εκτός από την κατανόηση και την προσπάθεια αλλαγής οπτικής γωνίας από την οποία βλέπει κάποιος τα προβλήματα, προκειμένου να έχει αρκετή αντοχή στα στρες και να μην βλάπτεται από αυτά η υγεία και η ζωή του. Γιατί η αντοχή μας κληρονομείται μέσω των γονιδίων μας, όπως και όλα τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά της λειτουργίας του οργανισμού μας, ωστόσο σύμφωνα με την νέα επιστήμη της Επιγενετικής, μπορεί και αυτή να αλλάξει από τον τρόπο που ζούμε και σκεπτόμαστε.
Οι βλάβες που προκαλούν οι ορμόνες του στρες όταν παραμένουν για πολύ μέσα στον οργανισμό πρέπει, επομένως, να αντιμετωπισθούν με αλλαγή και του τρόπου ζωής μας, όχι μόνον της θεώρησης των πραγμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου