Κοινωνικά Αρχέτυπα & Χρήση Γνώρισα ανθρώπους τα τελευταία χρόνια τους οποίους Παρατήρησα Ερευνητικά ως προς τα Θέλω, τις Αρέσκειες και τα Πιστεύω τους τα οποία είχαν ένα Κοινό Παρονομαστή: Θαυμάζουν τις Ζωές Διάσημων Ανθρώπων, τις παρακολουθούν, Αφιερώνουν πάρα πολύ Χρόνο και Ενέργεια στο να Περιστρέφονται σαν Αστεροειδείς ή Δορυφόροι γύρω από τους ''Μεγάλους Πλανήτες'', τους Υπερασπίζονται...:
Σάν Να Ήταν οι Ίδιοι στη Θέση Τους...
Παρατήρησα ότι αυτοί οι Άντρες τη συγκεκριμένη εποχή που τους συνάντησα Δεν Ήταν Ευτυχισμένοι - ''Ψαχνόντουσαν''. Και δεν έχει καμία σημασία η ηλικία τους γιατί η Κατάσταση αυτή Δε Χτυπάει σε συγκεκριμένα Ηλικιακά Πλαίσια. Συνειδητοποίησα επίσης ότι Ουδέποτε Θα Γίνουν Ευτυχισμένοι. Είμαι Σίγουρη για αυτό.
Για άλλη μια φορά θα Εστιάσω στην Εμμονική Ιδεοκαταληψία μέσα και από τη Δική μου Ανάγκη να Συγκρίνω τα Άκρα Μεταξύ τους σε Όποια τους Έκφραση. Θα γράψω για τη Φαντασία, τη Φαντασίωση, την Πραγματικότητα, την Αντι-Πραγματικότητα, τον Πόνο, την Αποφυγή του Πόνου, την Απώθηση της Αλήθειας και των Αιτίων του Πόνου που Συγκαλείπτεται από Μηρυκάσματα και Ψιμύθια.
Οι Τάσεις της Προσωπικότητας, τα Παιδικά Βιώματα, οι Ελλείψεις Υγειών Οικογενειακών Προτύπων, η Κατάχρηση Εξουσίας στο Γονεϊκό Περιβάλλον από τον Ένα Γονέα Απέναντι τον Άλλο...
Μόλις Μου Δόθηκε ένα Σημαντικό Αίτιο Προς Ανάλυση:
Όταν οι Ρόλοι των Προσώπων Δεν Υπηρετούν Υγιώς το Αρχέτυπό τους.
Όταν ο Πατέρας Δεν Είναι Πατέρας. Όταν η Μητέρα Δεν Είναι Μητέρα.
Όταν η Ερωμένη Δεν Είναι Ερωμένη. Όταν η/ο Σύντροφος Δεν Είναι Σύντροφος...
Αν Δεν Είναι ο Ρόλος τους, τότε Είναι ένα Σύνολο από τη Γκάμα Πολλών Πιθανών Άλλων Πραγμάτων, εκτός από το ΡΟΛΟ τους.
Βασισμένος για παράδειγμα ο ''Πατέρας'' σε μία Έκφραση του Εαυτού του η οποία Γεννάται από ένα Σύνολο Συντεταγμένων, Εκφράζει Ό,τι Εκφράζει Σύμφωνα με τις Προσλαμβάνουσες που έχει, Σύμφωνα με τις Πληροφορίες του Ψυχικού του Κυττάρου κ.λ.π.
Αν ο Πατέρας Δεν Είναι Πατέρας αλλά Είναι Οτιδήποτε Άλλο, το Παιδί θα Πρέπει Μέσα του να Υποκαταστήσει αυτό το Κενό με ένα Άλλο Υγιές Πατρικό Πρότυπο. Αυτό συμβαίνει μέσα από τις Σχέσεις όπου Δυστυχώς το Πρότυπο που Μοιάζει με Υγιές αποκαλύπτεται και Πάλι το Ίδιο, το Γνωστό Νοσηρό.
Έλκοντας κανείς ένα Ίδιο Τραύμα, σημαίνει, ότι Έλκει την "Ίδια Αρρώστια" Μέχρι να την Ξεπεράσει. Και τρόπον τινά για να Απομυθοποιήσει το Αρνητικό Πρότυπο - Αρχέτυπο ως προς την Ισχύ Επιρροής που ασκεί.
Αν το Αρνητικό Πρότυπο Δεν Εξυγιανθεί ως προς την Επιρροή του ώστε
να Μεταστοιχειωθεί σε Ουδέτερο ή Θετικό [δια της Αποδοχής] τότε Αναζητείται αυτό το Θετικό, το Ιδανικό, σε Πρόσωπα, Καταστάσεις και Πράγματα Μέσα από την Εξιδανίκευσή Τους.
Η Φαντασίωση είναι μία Μορφή Τύφλωσης που Εξυπηρετεί στη Νάρκωση της Πραγματικότητας η οποία Δεν Έγινε Ποτέ Αποδεκτή. Η Πραγματικότητα όμως με Έξυπνους Χειρισμούς Δύναται να Μεταμορφωθεί σε μία Ζήση Ταιριαστή στην Αλήθεια μας. Αλλά Πόσο Έτοιμοι Είμαστε για να Αποδεχτούμε την Αλήθεια μας, να τη Μεταμορφώσουμε ή να την Εμφανίσουμε στον Εαυτό μας και στους Άλλους Όπως Ακριβώς Είναι;!
Πόσο Έξυπνοι Είμαστε ώστε να Πάψουμε να Στρεφόμαστε σε Παυσίλυπα;!
Πρωταγωνιστές Εξιδανικευμένοι, Άλλοι Άνθρωποι στους Οποίους Κρεμούνται Όλες οι Προσδοκίες και τα Ανεκπλήρωτα Όνειρα, με Κίνδυνο την Κατακρήμνιση από μία Επερχόμενη Απογοήτευση [Προδοσία];!
Πολλοί Άνθρωποι για να Μην Πληγωθούν από Άλλους Ανθρώπους μέσα από αυτή την Αναζήτηση, προτιμούν την "Ασφαλή Οδό" της Φαντασίωσης. Κι εκεί αρχίζει το Φλερτ με τους Αστέρες του Κινηματογράφου, της Μουσικής, ο Θαυμασμός, η Εξιδανίκευση, η "Αρρωστημένη Ταύτιση" Χωρίς Τέλος.
Όμως αυτή η "Σχέση'' είναι Πανομοιότυπη με αυτή που έχουμε με τα Κατοικίδια Ζώα. Για αυτό και Κάθε Ένας ή Μία που Δε Μοιάζει με το Φαντασιωσικό Αντικείμενο του Πόθου θα Προδοθεί - Θυσιαστεί Επειδή Δεν Υπηρέτησε τη Φαντασίωση Κατά Γράμμα... Δεν Υπάκουσε στις Προσταγές της Ψυχικής Αρρώστιας του ''Κατειλημμένου Φαντασιωσικού".
Τα Ζώα και τα Είδωλα είναι Αδύνατον να Αντιδράσουν σε Όποια μας Θέληση. Είναι "Πλαστελίνες"...
Όμως Ούτε ο Αντικαταστάτης [Υποκατάστατο], Ούτε το Ζώο τελικά Δύναται να Ικανοποιήσει τη Φαντασίωση.
Οι Άνθρωποι που Αγαπούν Παθολογικά τα Είδωλα και τα Ζώα είναι σα να Καταπίνουν την Ίδια τους την Ευνουχισμένη Ανημπόρια Βαφτίζοντάς την James Bond ή Σκύλος Lucy, ώστε να Ψευδο-Ελέγξουν το Περιβάλλον τους, τη Ζωή τους, να Στηρίξουν τις Επιλογές τους Δια της Φανταστικής Οδού της Μη Πραγματικότητας Χωρίς Καμία Ευθύνη.
Η οποία Ευθύνη και Εστιασμένη Εργασία Απαιτούνται στην Πραγματικότητα για να Χτίσεις έναν Αληθινό Μύθο τον Οποίο θα Υπερασπιστείς και Δε θα Είναι ''Τάχαμ Να'', Ψεύτικος και Χτισμένος
στον Ανταγωνισμό για τον Ανταγωνισμό, στο Μιμητισμό, Αντί να είναι το Υλοποιημένο Όνειρο Αυτοεκπλήρωσης. Να Γίνεις δηλαδή ο Δικός Σου Μύθος, το Πρόσωπο που Θαυμάζεις και το οποίο Δε Βρίσκεται Έξω από τον Εαυτό Σου!
Όμως Γιατί Δεν Μπορούν Τελικά να Ζήσουν ή να Χτίσουν τη Νέα Υγιή Αλήθεια Τους;! Να Δομήσουν τον Εαυτό και την Προσωπικότητά τους αυτοί οι Άνθρωποι;! Γιατί ''Καίγονται'';!
Μήπως γιατί τα Άρρωστα Κενά που Δημιουργήθηκαν κατά την Παιδική Ηλικία Δεν Καλύφθηκαν και Δε Θεραπεύτηκαν τελικά Ποτέ;!
Είναι πολύ λιγότερες οι Γυναίκες σε σχέση με τους Άντρες, οι οποίες Προσκολλούνται Εμμονικά και Φαντασιωσικά σε Άλλες Γυναίκες - Πρότυπα. Που ΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΙ, που τις ΜΙΜΟΥΝΤΑΙ στις Συμπεριφορές. Που η Λατρεία τους είναι ΠΡΟΣΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΗ, που Νιώθουν ότι Υπάρχουν τελικά Μόνο Μέσα από την ΤΑΥΤΙΣΗ.
Η Ταύτιση όμως δεν είναι μία Αποποίηση Ευθύνης;!
Αντί δηλαδή να Εργαστεί κανείς για να Φτάσει να Φέρει ο ίδιος πολλά Θετικά Κοινά Στοιχεία με το Ίνδαλμά του, προτιμά τον Εύκολο Δρόμο - να το Μιμείται. Μπορεί να είναι και "Άχρηστοι", Ατάλαντοι. Και Μέσα Τους να το Γνωρίζουν αυτό. Ίσως για αυτό Κλέβουν Ό,τι Μπορούν Μέσα από Σχέσεις, Θέατρα Εντυπωσιασμού κ.λ.π.
Συνήθως το Ίνδαλμα - Πρότυπο - Είδωλο - Αρχέτυπο είναι ένας Ρόλος. Ούτε καν ένας Κανονικός Άνθρωπος! Ο ίδιος ο Daniel Graig είπε ότι Δεν Άντεχε να Υποδύεται τον Πράκτορα James Bond γιατί του Φαινόταν πολύ Δυστυχισμένος σαν Προσωπικότητα. Κι αλήθεια, γίνεται ένας ''Ατσαλάκωτος'' να Μην Έχει Ανθρώπινη Πλευρά;!
Άρα, η Εξιδανίκευση η ίδια από μόνη της είναι Ουτοπική.
Αξίωμα: Αν ένας Κακός Πατέρας είναι Οτιδήποτε Άλλο Εκτός από Καλός Πατέρας, έτσι και η Ανθρώπινη Πλευρά ενός ''Ατσαλάκωτου Ινδάλματος'' μπορεί στην Πραγματικότητα να Είναι Οτιδήποτε Άλλο Εκτός κι από το Ίδιο το Είδωλο που Υποδύεται ως Ρόλος. Δεν Είναι Καν Υπαρκτό το Είδωλο που Προβάλλει προς τα έξω μέσα από το Ρόλο.
Όσον αφορά στο Παράδειγμα μέσω της Προσωπικής Ιστορίας ενός Ινδάλματος. Και πάλι, πόσοι από Αυτούς που Θαυμάζουν τα Ινδάλματά τους Αληθινά Ακολουθούν το Οικογενειακό Παράδειγμα, τον Τρόπο Ζωής των Ινδαλμάτων, τις Θυσίες που Έκαναν Εκείνοι για να Φτάσουν Σήμερα να είναι Επιτυχημένοι - αν και Σπανίως, Σε Όλα τα Φάσματα της Ζωής τους;!
Πιστεύω ότι Τέλεια Ζωή στη Δυαδικότητα Δεν Υφίσταται. Μπορεί Κάτι να Λείπει Πάντα από το Παραλίγο Τέλειο Παζλ της Ζωής ενός Ανθρώπου. Μπορεί μία Θυσία για τη Διασημότητα να Κοστίσει στην Αγάπη. Μία Αφιέρωση στην Οικογένεια να Κοστίσει στην Καριέρα. Μία Θυσία στην Προσωπική Ζωή να Κοστίσει με Αντίτιμο τη Μοναξιά για χάρη μίας Επιτυχημένης Καριέρας [Μοναξιά Δε Νοείται η Επίλεκτη Μοναχικότητα], γιατί Όλοι Θα Αγαπάνε το Είδωλο και Κανείς τον Άνθρωπο μέσα στο Ίνδαλμα - Επιτυχημένο π.χ. Ηθοποιό κ.ο.κ.
Η "Τέλεια Ζωή" για έναν Άνθρωπο σημαίνει να έχει Αποκωδικοποιήσει Ορθά τις Εμπειρίες του. Να έχει Σκοτώσει τα Φαντάσματά του. Να έχει Θεραπεύσει τις Πληγές του. Να έχει Συγχωρήσει τους Θύτες του. Να Μπορεί να Είναι ο Ρόλος που Επέλεξε [π.χ. Γονέας] Χωρίς να τον Έχουν Στιγματίσει οι Ρόλοι - Αρνητικά Πρότυπα π.χ. των δικών του Γονιών όσοι και Αυτοί των Εμπειριών του.
Ένας Άνθρωπος που Μιμείται Πρότυπα κι Ινδάλματα συνήθως είναι Χαμένος Ανάμεσα στους Πρότυπους Ρόλους που τον Συγκινούν. Δεν Ξέρει Τι Θέλει. Δεν Ξέρει Τι Είναι. Τι Πρεσβεύει. Τι Θέλει Να Πρεσβεύει. Γιατί Κάθε Πρεσβεία Απαιτεί Δουλειά, Συγκέντρωση, Μόχθο.
Η Στοχο-Προσήλωση Προϋποθέτει να Ξέρει Κανείς Ποιος Είναι και Τι Θέλει Από τη Ζωή Του. Να Εμπιστεύεται τις Δυνάμεις Του γιατί Έχει Δυνάμεις. Δεν Επέτρεψε να Ευνουχιστεί από μία Κακή Μητέρα ή ένα Κακό Πατέρα, ένα Ζηλιάρη Αδελφό, μια Φτηνιάρα Γυναίκα που τον Πρόδοσε Μελλοντικά κ.ο.κ.
Η Αναγνώριση ενός Προβλήματος Πυροδοτεί συχνά την Ίαση και τη Λύση του.
Ο Διαχωρισμός από το Προβληματικό Περιβάλλον ή ένα Περιβάλλον που Δεν Έδωσε Σηματοδοτήσεις ή ήταν Αυστηρό, σημαίνει μία Ισχυρή Προσωπικότητα που Θα Βρει αργά ή γρήγορα το Δρόμο της στη Ζωή και θα Γράψει τη Δική της Επίλεκτη Ιστορία.
Μία Συγκροτημένη Προσωπικότητα Δεν Καταδέχεται Να Μοιάσει Δια της Μίμησης. Αλλά Να Ξεπεράσει Ως και τον Εαυτό της Έχοντας τον Ίδιο τον Εαυτό ως Πρότυπο [Όχι Ναρκισσιστικά].
Ένας Άνθρωπος που Νιώθει ΑΔΕΙΟΣ είναι Δύσκολο ως κι Απίθανο να Εμπνευστεί για πολύ από τον Ίδιο τον Εαυτό του. Θα Προσπαθήσει να Κλέψει, να Ληστέψει, να Μιμηθεί, να Κοπιάρει. Αλλά πάλι Άδειος θα Υφίσταται. Πάντα θα Αναζητά κάτι Άλλο κι όταν το Συναντά αυτό Δε Θα τον Ικανοποιεί. Θα Υποδύεται ΡΟΛΟΥΣ οι οποίοι θα Καταρρέουν ο Ένας Μέσα στον Άλλο.
Μανιοκατάθλιψη λέγεται αυτό στην Ψυχιατρική. Παντού Τρελοί...
Τα Πρότυπα - Αρχέτυπα Υπάρχουν για να ΕΜΠΝΕΟΥΝ τις Ήδη ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΕΝΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ.
Οι Ίδιοι θα πρέπει να Βρίσκουμε τις Λύσεις για την Ψυχική μας Ανάταση. Να Έχουμε τη Δύναμη να Αφήνουμε το Παρελθόν να Φύγει, να Συγχωρούμε, να Κριτικάρουμε Λιγότερο και να Κατανοούμε Περισσότερο, να Μετατρέπουμε το Πρόβλημα σε Σοφία δια της Απελευθέρωσής του από το Πεδίο μας.
Κατανοώντας ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ και ΤΙ ΔΕ ΘΕΛΟΥΜΕ, αμέσως το τοπίο της Ζωής μας Μεταμορφώνεται.
Δυστυχώς οι ΑΔΕΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, οι ΑΔΕΙΟΙ ΤΕΝΕΚΕΔΕΣ θα Εξαξολουθούν να Υπάρχουν και μάλιστα Προσπαθώντας να Λυμαίνονται Ζωές Άλλων, να Ληστεύουν [Επειδή τους Έχει Επιτραπεί Φυσικά], να Μιμούνται, να Κάνουν Φιγούρα Παριστάνοντας το Bond ή το Σινάτρα, αλλά Πάντα Άδειοι Τενεκέδες θα Παραμένουν.
Υπάρχουν και Αυτοί που Δε Θέλουν Να Δουλέψουν Για τον Εαυτό τους και Προτιμούν Να Κλέβουν ''Δουλεμένη Δόξα Άλλων''. Αλλά πόσο καιρό ο Λύκος θα Παρασταίνει το Πρόβατο με Κλεμμένη Προβιά;!
Αν Έχετε τη Διάκριση να Καταλαβαίνετε πότε έχετε να κάνετε με ένα Κλώνο του Sinatra ή του Bond - Δηλαδή με ένα Αθεράπευτο Καμμένο Ψυχανώμαλο, δεν έχετε παρά να απολαύσετε το Μίμο για όσο θα Στηρίζει αυτό το Ρόλο, καθώς αύριο Θα Επιλέξει Άλλο Ρόλο κι Άλλους Συμπρωταγωνιστές, πολλές φορές ερήμην τους, με σύντομη θητεία στο Έργο της Παραφροσύνης που Σκηνοθετεί.
Αν θέλετε Συνειδητά Να Παραστήσετε το Συμπρωταγωνιστή ή τη Συμπρωταγωνίστρια, σας Εγγυώμαι ότι Θα Απολαύσετε αυτή τη Σύντομη Κούρσα. Αν Έχετε Συναισθήματα για αυτό το Διχασμένο Πρόσωπο, σας Επιστώ την Προσοχή, Δεν Έχουν Επιστροφή δυστυχώς αυτοί οι Άνθρωποι από το Φανταστικό Παιδικό Κόσμο Όπου Ζουν.
Μπορείτε Να Προσεύχεστε για Αυτούς. Δε θα ήθελα να φανταστώ ότι ένα τέτοιο πρόσωπο είναι ο ''Αρχαιοελληναράς" Γιος σας, ο Εραστής σας Πληγωμένος Σινάτρα από την Ava Gardner που Ξύνει διαρκώς τις Ανοιχτές Πληγές του [από την Ανεπρόκοπη που τον Πλήγωσε και εσείς ως Καλή Barbara Sinatra αν και Άξια Δε θα Γίνετε Ποτέ η Ava], ο Μοιραίος James Bond που τάχα ''Πηδάει'' και Φεύγει [αλλά ας μην ξεχνάμε, ο James ήταν Γόης επειδή ήταν Κύριος].
Μετάφραση της Πραγματικής Εικόνας:
Αυτός ο Τύπος για τον οποίο μιλάμε είναι ο Ανώριμος Χαζο - Lucky Luck που Νομίζει ότι είναι Ήρωας. Που Φεύγει στο Ηλιοβασίλεμα ''σαν ένας Φτωχός και Μόνος Cowboy'' ενώ Μπορούσε απλά να Είχε Επιλέξει μία Άλλη Μοίρα αντί να Κλαίγεται Μια Ζωή και να Παριστάνει το Μοιραίο, τον Ήρωα... που Φεύγει και θα μας Λείψει, επειδή ήταν Μοιραίος, ωραίος και Μάγκας και Δάγκας.... και.... άλλα χαζά.
Και γυρίζει και να Κοιτάξει κλεφτά: ''Με Αναζητούν;!"
Πίστεψέ μας, Δε Θα Μας Λείψεις Καθόλου Ιδεοψυχαναγκαστικέ Φαντασιωσικέ Lycky Luck! GET A LIFE!. Και άσε τον Κόσμο ήσυχο.
Μην τον Απασχολείς με την Τρέλα σου άλλο πια... Έχουμε και Δουλειές.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου