Τρώων ἔλυσε δόμους
ἁβρότατος. ὁ δ᾽ ἄρα γέροντα ξένον
35 Στροφίον ἐξίκετο, νέα κεφαλά,
36Παρνασσοῦ πόδα ναίοντ᾽· ἀλλὰ χρονίῳ σὺν Ἄρει
πέφνεν τε ματέρα θῆκέ τ᾽ Αἴγισθον ἐν φοναῖς.
ἦρ᾽, ὦ φίλοι, κατ᾽ ἀμευσίπορον τρίοδον ἐδινάθην, [αντ. γ]
ὀρθὰν κέλευθον ἰὼν
τὸ πρίν· ἤ μέ τις ἄνεμος ἔξω πλόου
40 ἔβαλεν, ὡς ὅτ᾽ ἄκατον ἐνναλίαν;
41Μοῖσα, τὸ δὲ τεόν, εἰ μισθοῖο συνέθευ παρέχειν
φωνὰν ὑπάργυρον, ἄλλοτ᾽ ἄλλᾳ {χρὴ} ταρασσέμεν
ἢ πατρὶ Πυθονίκῳ [επωδ. γ]
τό γέ νυν ἢ Θρασυδᾴῳ,
45 τῶν εὐφροσύνα τε καὶ δόξ᾽ ἐπιφλέγει.
τὰ μὲν ‹ἐν› ἅρμασι καλλίνικοι πάλαι
Ὀλυμπίᾳ τ᾽ ἀγώνων πολυφάτων
ἔσχον θοὰν ἀκτῖνα σὺν ἵπποις,
***
την κόρη την προφήτισσα παίρνοντας στον λαιμό του [στρ. γ]κι αφού για χάρη της Ελένης επυρπόλησε34των Τρώων τα σπίτια και την ευδαιμονία τους εχάλασε.Όμως ο Ορέστης, το νιο το παλικάρι, στον γέρο φίλο του35έφτασε, στον Στρόφιο, που κατοικούσε36στου Παρνασσού τα ριζοβούνια·και σαν επέρασε καιρός, με τη βοήθεια του Άρητη μάνα του τη σκότωσεκι έπνιξε τον Αίγιστο στο αίμα.
Ωστόσο, φίλοι, μήπως παρασύρθηκα [αντ. γ]και τρίστρατο μπλεγμένο πήρα,ενώ πρωτύτερα σε ίσιο τραβούσα δρόμο;ή μήπως κάποιος άνεμος έξω απ᾽ την πορεία μ᾽ έριξε40σαν βάρκα μες στο πέλαγο;Όσο για σένα, Μούσα, αν με αμοιβήσυμφώνησες να δίνεις τη φωνή σου,κι έργο σου είναι κάθε φοράτούτο ή τ᾽ άλλο ν᾽ ανακινείς μ᾽ ασημωμένη γλώσσα,
τώρα είναι η σειρά του Πυθόνικου, του πατέρα, [επωδ. γ]45και του Θρασυδαίου, που δόξα τούς λαμπρύνει κι ευφροσύνη.Από καιρό με το άρμα τους εκέρδισαν τη νίκηστης Ολυμπίας τους ξακουστούς αγώνεςκι απόχτησαν με τ᾽ άτια τους της φήμης την αχτίδαπου γοργά τριγύρω απλώνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου