Πως είναι δυνατόν να επιτρέπουμε στα τζιτζίκια να μας ξεκουφαίνουν με αυτό το τραγικό τζι-τζι-τζι…
Κάποιος πρέπει να τα λογικέψει. Να τους πει ότι στη Ζωή υπάρχουν κανόνες. Ώρες κοινής ησυχίας.
Θέλεις να τραγουδάς φίλε τζίτζικα, τραγούδα όταν επιτρέπεται…
Θέλεις να γελάς φίλε τζίτζικα, γέλα όταν επιτρέπεται…
Δεν μπορείς να ξεκουφαίνεις την θλίψη μου, να ταρακουνάς την ακινησία μου με τα τρελά τζιτζικοχαχανητά σου….
Υπάρχουν νόμοι, κανόνες… Ακούς!
Τι με νοιάζει εμένα πόσο ζεις. Κι αν αυτή τη μικρή ζωή σου θέλεις να τη γεμίσεις με γέλια, χαρά, έρωτα και τραγούδι.
Τι με νοιάζει εμένα με πόσες τζιτζικίνες ξελογιάζεσαι; Πόσες φλερτάρεις; Πόσα ψεύτικα τραγούδια αραδιάζεις;
Ότι και να κάνεις, εμένα δεν θα με ξελογιάσεις. Δεν θα γίνω μια ακόμη κατάκτηση στο τεφτέρι σου. Έχω μια καθωσπρέπει ζωή να ζήσω και θα τη ζήσω όπως ορίζεται. Εσύ δεν έμαθες ποτέ σου τι θα πει σύνεση. Τι θα πει μέτρο, όριο, αξιοπρέπεια…
Τι θα πει, να δουλεύεις νύχτα-μέρα για μια καλύτερη ζωή. Για να αποκτήσεις τα καλύτερα πράγματα, το καλύτερο σπίτι και να κάνεις ομορφότερη όχι μόνο τη δική σου ζωή αλλά και των άλλων!
Που να καταλάβεις εσύ από τέτοια.
Όπου τα φτερά σου και το σπίτι σου. Αλάνι της ζωής είσαι κι όχι τροβαδούρος της αγάπης. Έχω μάθει καλά πια κάτι τύπους σαν κι εσένα. Δεν μπορείτε να με ξεγελάσετε! Πουλάτε φύκια για μεταξωτές κορδέλες με τα τζιτζικοτράγουδά σας και ζείτε εις βάρος των άλλων.
Όμως δεν μπορεί, κάποιος θα βρεθεί για να σας λογικέψει. Να σας μάθει να βάζετε μισό τραγούδι στην μπάντα και μετά να βοηθάτε λίγο και τα μυρμήγκια που κουβαλούν τόσο βάρος στη πλάτη τους.
Δε λέω είναι καλός ο έρωτας, η απόλαυση αλλά αν δεν έχει μέτρο γίνεται ασωτία. Έτσι λένε αυτοί που ξέρουν και τους πιστεύω.
Σταμάτα πια με τα τζι-τζι-τζι σου. Με ξεκουφαίνεις…
Δεν μπορεί να θες να χωρέσεις όλη τη χαρά, όλη την έκσταση σε μια μέρα, σε μια στιγμή… Τι θα μείνει για αύριο; Τι θα έχεις αύριο;
Μη μου λες ότι ζούμε μόνο μια φορά και ότι δεν πρέπει να χαραμίζουμε το δώρο της ζωής μέσα σε αναστολές, έννοιες και προβλήματα.
Μη μου λες να εμπιστευτώ το Θεό, την Ύπαρξη και να πιστέψω πως ότι και να συμβαίνει σήμερα αύριο θα ξημερώσει μια καινούργια μέρα και ότι καινούργια θαύματα θα έρθουν να με συναντήσουν.
Η ζωή κυλά με αναβολές και χάνεται, τζιτζικίζεις. Όμως τι μπορείς να μου πεις εσύ! Ένας κηφήνας της ζωής είσαι…
Σταμάτα να μου φωνάζεις τζι-τζι-τζι!
Σταμάτα να μου φωνάζεις ότι δεν αποταμιεύεται η Ζωή!!
Σταμάτα να μου φωνάζεις ΖΗΣΕ!!!
Μη Μου Τους Κύκλους Τάρατε!... Ακούς!!!
Κάποιος πρέπει να τα λογικέψει. Να τους πει ότι στη Ζωή υπάρχουν κανόνες. Ώρες κοινής ησυχίας.
Θέλεις να τραγουδάς φίλε τζίτζικα, τραγούδα όταν επιτρέπεται…
Θέλεις να γελάς φίλε τζίτζικα, γέλα όταν επιτρέπεται…
Δεν μπορείς να ξεκουφαίνεις την θλίψη μου, να ταρακουνάς την ακινησία μου με τα τρελά τζιτζικοχαχανητά σου….
Υπάρχουν νόμοι, κανόνες… Ακούς!
Τι με νοιάζει εμένα πόσο ζεις. Κι αν αυτή τη μικρή ζωή σου θέλεις να τη γεμίσεις με γέλια, χαρά, έρωτα και τραγούδι.
Τι με νοιάζει εμένα με πόσες τζιτζικίνες ξελογιάζεσαι; Πόσες φλερτάρεις; Πόσα ψεύτικα τραγούδια αραδιάζεις;
Ότι και να κάνεις, εμένα δεν θα με ξελογιάσεις. Δεν θα γίνω μια ακόμη κατάκτηση στο τεφτέρι σου. Έχω μια καθωσπρέπει ζωή να ζήσω και θα τη ζήσω όπως ορίζεται. Εσύ δεν έμαθες ποτέ σου τι θα πει σύνεση. Τι θα πει μέτρο, όριο, αξιοπρέπεια…
Τι θα πει, να δουλεύεις νύχτα-μέρα για μια καλύτερη ζωή. Για να αποκτήσεις τα καλύτερα πράγματα, το καλύτερο σπίτι και να κάνεις ομορφότερη όχι μόνο τη δική σου ζωή αλλά και των άλλων!
Που να καταλάβεις εσύ από τέτοια.
Όπου τα φτερά σου και το σπίτι σου. Αλάνι της ζωής είσαι κι όχι τροβαδούρος της αγάπης. Έχω μάθει καλά πια κάτι τύπους σαν κι εσένα. Δεν μπορείτε να με ξεγελάσετε! Πουλάτε φύκια για μεταξωτές κορδέλες με τα τζιτζικοτράγουδά σας και ζείτε εις βάρος των άλλων.
Όμως δεν μπορεί, κάποιος θα βρεθεί για να σας λογικέψει. Να σας μάθει να βάζετε μισό τραγούδι στην μπάντα και μετά να βοηθάτε λίγο και τα μυρμήγκια που κουβαλούν τόσο βάρος στη πλάτη τους.
Δε λέω είναι καλός ο έρωτας, η απόλαυση αλλά αν δεν έχει μέτρο γίνεται ασωτία. Έτσι λένε αυτοί που ξέρουν και τους πιστεύω.
Σταμάτα πια με τα τζι-τζι-τζι σου. Με ξεκουφαίνεις…
Δεν μπορεί να θες να χωρέσεις όλη τη χαρά, όλη την έκσταση σε μια μέρα, σε μια στιγμή… Τι θα μείνει για αύριο; Τι θα έχεις αύριο;
Μη μου λες ότι ζούμε μόνο μια φορά και ότι δεν πρέπει να χαραμίζουμε το δώρο της ζωής μέσα σε αναστολές, έννοιες και προβλήματα.
Μη μου λες να εμπιστευτώ το Θεό, την Ύπαρξη και να πιστέψω πως ότι και να συμβαίνει σήμερα αύριο θα ξημερώσει μια καινούργια μέρα και ότι καινούργια θαύματα θα έρθουν να με συναντήσουν.
Η ζωή κυλά με αναβολές και χάνεται, τζιτζικίζεις. Όμως τι μπορείς να μου πεις εσύ! Ένας κηφήνας της ζωής είσαι…
Σταμάτα να μου φωνάζεις τζι-τζι-τζι!
Σταμάτα να μου φωνάζεις ότι δεν αποταμιεύεται η Ζωή!!
Σταμάτα να μου φωνάζεις ΖΗΣΕ!!!
Μη Μου Τους Κύκλους Τάρατε!... Ακούς!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου