«Υπάρχουν και χειρότερα». Πόσες φορές δεν επικαλεστήκαμε αυτή τη φράση για να παρηγορήσουμε εαυτούς και αλλήλους μπροστά σε μια δυσκολία;
Ωστόσο το επιχείρημα αυτό, εκτός από αμφίβολη αποτελεσματικότητα, κρύβει και λίγη χαιρεκακία καθώς προσφέρει ανακούφιση με τις δυσκολίες των άλλων.
Άλλωστε το γεγονός ότι και οι άλλοι έχουν προβλήματα δεν μπορεί να λύσει τα δικά μας, να πληρώσει το δάνειο, να μας βρει δουλειά ή καλύτερη σχέση.
Ωστόσο υπάρχει τρόπος να βγούμε στο τέλος όλοι κερδισμένοι.
Αρκεί να «λερώσουμε» λίγο τα χέρια μας με τα θέματα των άλλων. Θεωρητικά ξέρουμε καλά ότι υπάρχουν άλλοι σε χειρότερη κατάσταση από εμάς, αλλά πώς μπορεί να αλλάξει δραστικά η οπτική γωνία μας αν δεν το διαπιστώσουμε από πρώτο χέρι;
Βοηθώντας στα προβλήματα των άλλων μπορούμε πιο εύκολα να αξιολογήσουμε τα δικά μας. Ισως τελικά να μην τα βρούμε τόσο σημαντικά και ανυπέρβλητα όσο φαινόντουσαν στην αρχή και να τα χειριστούμε καλύτερα.
Είτε το ονομάσουμε βοήθεια είτε αλληλεγγύη, εθελοντισμό ή προσφορά, όταν κάνουμε πράγματα για τους άλλους – μικρά ή μεγάλα, αναπάντεχα ή προγραμματισμένα – πετυχαίνουμε ανέλπιστα και τη δική μας βελτίωση και ευτυχία.
Χρειάζεται να διαβάσουμε έρευνες για να μάθουμε ότι προσφέροντας νιώθουμε χαρά;
Δεν είναι φυσικό να νιώσουμε καλύτερα με τον εαυτό μας όταν κάποιος μας κοιτά με ευγνωμοσύνη επειδή τον βοηθήσαμε με οποιονδήποτε τρόπο;
Η αίσθηση ικανοποίησης και νοήματος ύστερα από μια πράξη αλληλεγγύης βελτιώνει όχι μόνο τη διάθεση, την αυτοεκτίμηση και τη θετικότητα αλλά και την υγεία μειώνοντας τα επίπεδα άγχους.
Βοηθώντας τους άλλους ανοιγόμαστε στον κόσμο εισπράττοντας νέες γνώσεις, αποκτώντας δεξιότητες, δοκιμάζοντας όρια και δυνατότητες.
Η θετική επίδραση πάνω στους άλλους είναι μεταδοτική και επιβραβεύεται (όχι κατ’ ανάγκην από αυτόν που βοηθήσαμε).
Σε μια χρονική στιγμή με αμέτρητες αφορμές προσφοράς αξίζει να θυμόμαστε ότι βοηθώντας νιώθουμε υπέροχα ενώ βοηθάμε τον εαυτό μας.
