Ο ήχος του φιλιού. Όπου κι αν σκάει.Η μουσική υπόκρουση της ζωής μας.
Η πιο ευτυχής και πιο θλιβερή συνεύρεση παρόντος και μέλλοντος.
Κάθε που ακούγεται, μια στιγμή καταδικάζεται ισόβια στο παρελθόν.
Καταδικάζεται εκεί που βρήκαν καταφύγιο τα τόσα ανεκπλήρωτα όνειρα.
Κοφτός και απόλυτος ήχος. Του δευτερόλεπτου-και αν.
Τόσο κρατάει η ευτυχία.
Είναι εκείνος ο ήχος που σημαδεύει χείλη, μέτωπα, μαλλιά,
μύτες, μάγουλα, λαιμούς, παλάμες, ώμους,
κατάκοπα και καλοσχηματισμένα σώματα,
σα να ΄χει την τάση διαρκώς να υπόσχεται,
που καλύτερη μουσική υπόκρουση
δε θα ΄βρισκε μια ανάμνησή μου να έχει.
Όχι για την ομορφάδα της μόνο και την τρυφερότητά της,
αλλά περισσότερο για τη διάρκειά της.
Κοφτός και επιβλητικός ήχος. Του δευτερόλεπτου και αν.
Τόσο κρατάει η ευτυχία.
Όσο θα υπάρχει το φιλί, θα υπάρχει και η πιο σύντομη
χαρμόσυνη και λυπητερή μουσική που γέννησε η φύση.
Μοιάζει να με πίκρανε η ύπαρξή του,
μα χαίρομαι που μέσ΄απ΄ αυτό ανακάλυψα και πίστεψα
την εφικτότητα της στιγμιαίας δημιουργίας.
Έχω ζήσει τόσο μέσα στο φιλί, που πλέον στον ήχο του χρωστώ την ύπαρξή μου.
Να ξέρεις ερωτευμένε, πως έχεις ένα ιδιαίτερο όπλο στα χείλη,
που δε σκοτώνει τους ανθρώπους, μα γεννάει και σκοτώνει τα όνειρά τους.
Κοφτός και εκκωφαντικός ήχος. Του δευτερόλεπτου και αν.
Τόσο κρατάει η ευτυχία.
