Παρασκευή 6 Μαΐου 2016

Τα παιδικά μάτια δείχνουν μια πιθανή προδιάθεση κατάθλιψης

Επαληθεύεται το γνωμικό το οποίο υποστηρίζει ότι τα μάτια μπoρούν να “μιλήσουν” και να αποκαλύψουν ενδιαφέροντα στοιχεία μέχρι και προδιάθεση! Αυτό ακριβώς αποδείχτηκε σύμφωνα με τα αποτελέσματα μια νέας μελέτης, η οποία δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Journal of Abnormal Psychology.

Συγκεκριμένα σύμφωνα με το psychopedia.gr, διαπιστώθηκε ότι η βλεμματική επαφή του παιδιού μπορεί να αποτελέσει δείκτη για τον κίνδυνο εκδήλωσης κατάθλιψης στο μέλλον. Βάσει της διαπίστωσης αυτής, θα μπορούσαν να αναπτυχθούν απλά και εύχρηστα τεστ αξιολόγησης για τη συγκεκριμένη αρκετά συνηθισμένη πλέον ψυχική νόσο.

Η έρευνα έγινε από τους μελετητές σε 47 ζεύγη μαμάδων και παιδιών στο πλαίσιο της νέας μελέτης. Όλες οι μητέρες είχαν τεκμηριωμένο ιστορικό μείζονος καταθλιπτικής διαταραχής (MDD), η οποία είναι γνωστό πως έχει κληρονομική βάση. Έτσι, οι ερευνητές αναζήτησαν πιθανούς βιολογικούς δείκτες ή έναν ορατό σωματικό δείκτη για το μελλοντικό κίνδυνο κατάθλιψης στα παιδιά.

Οι ερευνητές εστίασαν στην ανταπόκριση της κόρης του ματιού των παιδιών όταν αυτά κοιτούσαν μια σειρά από φωτογραφίες λυπημένων, θυμωμένων, χαρούμενων κ.α. προσώπων. Ενώ τα παιδιά κοιτούσαν τις φωτογραφίες, καταγράφηκε η διαστολή της κόρης. Μετά την ολοκλήρωση του τεστ, οι ερευνητές παρακολούθησαν την πορεία της ψυχικής υγείας των παιδιών ανά εξάμηνο για τα επόμενα δύο έτη. Με τον τρόπο αυτό, εντοπίστηκε ποια παιδιά εκδήλωσαν τελικά καταθλιπτικά συμπτώματα και σε πόσο χρονικό διάστημα.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα παιδιά που παρουσίαζαν σχετικά μεγαλύτερη διαστολή της κόρης εκδήλωσαν πιο έντονα καταθλιπτικά συμπτώματα κατά την περίοδο της παρακολούθησης και ταυτόχρονα εκδήλωσαν τα συμπτώματα πιο νωρίς σε σύγκριση με τα υπόλοιπα παιδιά.

Οι ερευνητές κατέληξαν στο ότι η ευαισθησία των ματιών σε αρνητικά φορτισμένα ερεθίσματα μπορεί να εξυπηρετήσει πιθανώς ως βιολογικός δείκτης για την κατάθλιψη σε παιδιά γυναικών που έχουν περάσει στο παρελθόν μείζονα κατάθλιψη. Αξίζει να σημειωθεί πως έντονη ήταν η συσχέτιση μόνο με τα θλιμμένα πρόσωπα και όχι με τα χαρούμενα ή τα θυμωμένα πρόσωπα.