Πολλές θεωρίες έχουμε περί αλήθειας και ο καθένας ισχυρίζεται τη δική του. Αλλά αυτό που εννοούμε συνήθως, με τη λέξη «αλήθεια» είναι «η αλήθεια ΜΟΥ» ή για να ακριβολογούμε, «η πίστη μου», «οι πεποιθήσεις μου». Όμως δεν αναφέρομαι σε αυτό… Η αλήθεια σημαίνει μόνο ένα πράγμα, για να μην περιπλέκουμε ακόμα περισσότερο τον μπερδεμένο μας νου. Σημαίνει να είμαστε αληθινοί!
Σημαίνει να τολμούμε την έκφραση της προσωρινής μας πραγματικότητας, όποια κι αν είναι, αφού την έχουμε αναγνωρίσει οι ίδιοι.
Σημαίνει, να φανερώνουμε τις πραγματικές μας σκέψεις και συναισθήματα, αντί να τα ντύνουμε, να τα κρύβουμε, να τα ωραιοποιούμε και να τα «φτιάχνουμε».
Σημαίνει να λέμε ναι όταν εννοούμε ναι και όχι όταν εννοούμε όχι.
Σημαίνει να τολμούμε να φανερώνουμε το ποιοι είμαστε, πώς σκεφτόμαστε, έστω κι αν κάποιοι μας βλέπουν, έστω κι αν αυτό δεν βολεύει την εικόνα μας.
Σημαίνει να δίνουμε στον καθένα που συναντάμε τον πραγματικό μας εαυτό, όπως είμαστε εκείνη τη δεδομένη στιγμή και να τολμάμε να παραδεχόμαστε (στο ίδιο άτομο) την οποιαδήποτε αλλαγή της αρχικής μας θέσης.
Σημαίνει να είμαστε συνεπείς στη ζωή μας, συμβαδίζοντας τη δράση μας με το λόγο μας.
Σημαίνει να ανταποκρινόμαστε στη δική μας εσωτερική ανάγκη δράσης ή μη δράσης (που είναι το ίδιο), αντί να υποκινούμαστε από πιέσεις, εξαναγκασμούς και δήθεν «καλούς τρόπους».
Είναι απλά τα πράγματα. Μην τα περιπλέκουμε…
Γιατί, «είμαι αληθινός», δεν σημαίνει κρύβω τις πραγματικές μου σκέψεις, σιωπώ για να μην φανερώσω τις πραγματικές μου σκέψεις/απόψεις, φεύγω γιατί δεν με συμφέρει, επιχειρηματολογώ γιατί δεν έχω αμφισβητήσει, δικαιολογούμαι γιατί δεν παραδέχομαι.... όλ' αυτά μιλάνε φανερά για το ψέμα που συντηρούμε μέσα μας (και έξω).
Ας φανερωνόμαστε… ό,τι κι αν είναι, είναι καλύτερο από το ψέμα μας. Το αξίζουμε... και εμείς και οι άλλοι.
