Όλοι μας έχουμε βρεθεί σε καταστάσεις όπου έχουμε πονέσει. Όλοι μας έχουμε πονέσει από άλλους ανθρώπους. Όλοι μας έχουμε γνωρίσει εκείνο το σκληρό πρόσωπο των ανθρώπων. Εκείνο που μας μάτωσε την καρδιά. Εκείνο που μας πλήγωσε, που μας άλλαξε. Μας άλλαξε.
Και ξυπνάς μια μέρα και δεν είσαι ο ίδιος. Κοιτάς την ψυχή σου και δεν είναι η ίδια. Κάτι έχει σκληρύνει, κάτι έχει παγώσει. Ένας χωρισμός, μία προδοσία, μία εγκατάλειψη και πολλά άλλα είναι εκείνα που μας οδηγούν στην απομόνωση. Είναι σαν αγκάθια που μας τρυπάνε κάθε μέρα ξανά και ξανά και παρατηρείς ότι άλλαξες, παρατηρείς ότι πλέον δεν κουβαλάς την ίδια ευαισθησία που είχες όταν ήσουν μικρός/η.
Και αναρωτιέσαι γιατί επέτρεψες να στο κάνουν αυτό. Γιατί άφησες να σε αλλάξουν; Να σε επηρεάσουν;
Γιατί μόνο έτσι μπόρεσες να επιβιώσεις από τους ανθρώπους. Από τον πόνο που σου προκάλεσαν. Μόνο έτσι μπόρεσες να προχωρήσεις.
Δυστυχώς πάντα πίστευα ότι είμαστε το χειρότερο είδος πάνω στη γη και πάντα έδινα το προβάδισμα σε άλλες ψυχές όπως τα ζώα. Ζούμε σε έναν κόσμο που το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να βρίσκει τα ελαττώματα των άλλων και να πατάει σε αυτά.
Είναι έτσι όμως πραγματικά;
Αφήνουμε καθημερινά πράγματα να μας επηρεάζουν, επιτρέπουμε να μας πονάνε. Επιτρέπουμε να εισχωρούν στα βάθη της ψυχής μας και να μας καταπίνουν.
Τίποτα δεν είναι αυτό που μπορεί να σε αλλάξει αν δεν το θες εσύ.
Κανένας δεν είναι αυτός που μπορεί να σε πληγώσει αν δεν το θες εσύ. Μην αφήνεις κανέναν να σε παρασέρνει στον δικό του δρόμο και αν το κάνεις να ρίξεις μια ματιά στον δρόμο εκείνο, γιατί αν είναι όμορφος κράτα τον από το χέρι και προχώρα. Αν είναι όμως άσχημος και σκοτεινός γύρνα του την πλάτη και προσπέρνα.
Αφήσαμε τόσους ανθρώπους να μας αλλάξουν που ξεχάσαμε τον εαυτό μας. Τον πραγματικό ανθρώπινο εαυτό μας. Αυτόν που ξέρει να σέβεται. Αυτόν που ξέρει να αγαπά. Γιατι ξέρω βαθιά μέσα μου ότι ο άνθρωπος μπορεί να είναι το χειρότερο είδος πάνω σε αυτόν τον κόσμο αλλά ταυτόχρονα μπορεί να γίνει και το πιο υπέροχο πλάσμα. Στο χέρι σου είναι. Γίνε πάλι σαν μικρό παιδί.
‘’Μην πασχίζεις να γίνεις άνθρωπος επιτυχίας, αλλά άνθρωπος αξίας’’
Ά. Αϊνστάιν
Στους ανθρώπους που πληγώθηκαν και είναι ακόμα άνθρωποι.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου