Η Πυξίδα

Πάντα έψαχνες κάτι απροσδιόριστο. Κάποια στιγμή το προσδιόρισες: τη θέση σου στη ζωή. Παρασύρθηκες, όπως ένα φύλλο στο νερό, από όλα τα φαντασμαγορικά αυτού του κόσμου, καλά ή μη. Όλα ήταν πολλά, για το νεανικό μυαλό σου.

Άρχισες να διαχωρίζεις, να επιλέγεις, να χαράσσεις τη δική σου πορεία, μα δεν ήταν ποτέ δική σου. Ό,τι έβρισκες ήταν ξένο. Το έκανες δικό σου πιστεύοντας πως ήταν αυθεντικό.

Στην πορεία άρχισες να σχηματίζεις "δικές σου" αλήθειες, μα ήταν πάντα δανεικές, εξωτερικές, ελκυστικές. Δεν το καταλάβαινες, μα τις στήριζες, τις προσωποποιούσες και τις αφομοίωνες. Δεν έβλεπες το σκοτάδι γιατί είχες ανάγκη να βλέπεις το φως. Δεν κατάλαβες πόσο ευάλωτη γινόσουν, πόσο προκαλούσες το σκοτάδι να σε επισκεφθεί.

Με αλαζονεία το χλεύαζες, αγνοώντας την τεράστια δύναμή του/σου να σε αποπλανήσει, να σε κυριεύσει. Νόμιζες πως εμφανίζεται ως σκοτάδι, επειδή έβλεπες το ψεύτικο φως.

Τώρα χάθηκες, αποπλανήθηκες, με κίνδυνο να μην καταφέρεις να ξυπνήσεις από το όνειρο που θέλεις να βλέπεις. Μόνο εσύ το βλέπεις και όσοι βρίσκονται μαζί σου κομπάρσοι, στο ίδιο έργο που φτιάχνεται.

Έχεις κόψει τα δεσμά με την αλήθεια, συνεχίζοντας να προκαλείς, πιστεύοντας την ψεύτικη δύναμη που νομίζεις πως απέκτησες. Δεν ακούς, δε βλέπεις, παρά μόνο ό,τι είναι απόλυτα συνυφασμένο με τη δύναμη που επέλεξες να υπηρετείς.

Λίγοι έχουν αυτό το αλάνθαστο Εσωτερικό Σύστημα Πλοήγησης, που μπορεί να διακρίνει το ψέμα όταν φαίνεται αληθινό, το σκοτάδι όταν ντύνεται με το φως, την κόλαση όταν οι υποσχέσεις του παραδείσου γίνονται πειστικές.

Δεν είναι επιφανειακά και λογικά ευδιάκριτο, αυτό το Εσωτερικό Σύστημα Πλοήγησης. όπως νομίζουν πολλοί. Σου μιλάει σε μια άλλη "γλώσσα" που έχεις εκπαιδευτεί να κατανοείς. Δεν έχεις καλλιεργήσει αυτή τη μη λεκτική επικοινωνία, αν και πίστευες πως είχες κατακτήσει πολλά.

Δεν εντοπίζεται ακόμα, από κανένα κατασκευασμένο όργανο γιατί δεν ανήκει σ' αυτόν τον κόσμο. Είναι η στιγμιαία αποκάλυψη, η ξεκάθαρη ένδειξη, είναι η η σίγουρη, γαλήνια πλοήγηση, ακόμα και μέσα σε καταιγίδες. Είναι εκεί που ο χρόνος γίνεται όλος ένας κι εσύ ταξιδεύεις, ελεύθερος ταξιδευτής μέσα του, ορίζοντας πλέον τις στιγμές σου, όχι τον εαυτό σου.

Θα ήξερες, αν είχες ανακαλύψει το Εσωτερικό Σύστημα Πλοήγησης, πως δεν έχει ανάγκη υποστηρικτές ούτε αποδείξεις. Δεν χρειάζεται καθορισμένο πλάνο πορείας.  Βλέπει μακρύτερα απ' όποιο στόχο, βαθύτερα απ' όσα πιστεύεις πως σε πονάνε, ψηλότερα απ' όσο έχεις πετάξει ποτέ, κρυστάλλινα... εκεί όπου δεν τολμά να πάει όποιος φοβάται να είναι Μόνος!

Έχεις χαθεί αλλά πιστεύεις πως έχεις βρεθεί. Όλα όσα έχτισες στην πορεία, θα γίνουν τα ίδια τα δεσμά σου. Έχεις φροντίσει να είναι αδιαπέραστα. Η αλήθεια που έψαχνες, δεν υπάρχει πλέον στους κόσμους που ταξιδεύεις.

Μια δύναμη μόνο μπορεί να τα διαπεράσει όλα αλλά ούτε τη γνωρίζεις, ούτε την ελέγχεις... Αυτή η αστείρευτη, ακλόνητη, άτρωτη δύναμη που συγκρατεί τα πάντα και εισχωρεί στα πάντα, άφοβη, ατρόμητη, αγνή και αθόρυβη. Θα σε βρει, αν είσαι άξιά της. Θα σε σκουντήξει αν το επιτρέψεις, θα επαναφέρει το Εσωτερικό Σύστημα Πλοήγησης που δεν είχες βρει ακόμα και στις πιο σίγουρες και κορυφαίες στιγμές της ζωής σου και θα σε μεταμορφώσει.

Θα σε ρίξει και θα σε ταπεινώσει, θα σε πονέσει και θα σε αγκαλιάσει. Θα σε φοβίσει και θα σε γαληνέψει. Θα καταστρέψει όλα όσα έχτισες ψεύτικα και θα σε επαναφέρει στην αθωότητα, στην αλήθεια.

Ίσως ο χρόνος επιβραδυνθεί ακόμα περισσότερο, για να μπορέσεις να διερευνήσεις, να αντέξεις, να χτυπηθείς στα κύματα της καταιγίδας που δε βλέπεις να απειλεί τα παλάτια σου, καθώς προσπαθείς να πιαστείς απ' ό,τι πίστεψες πως θα σε σώσει... όλα όσα ονομάζεις "δικά σου" μα δεν είναι.

Είναι τα δίχτυα της απάτης, τα τόσο ελκυστικά δίχτυα του πειρασμού, που μεταμορφώνεται σε ό,τι εσύ έχεις ανάγκη και θεωρείς αληθινό. Δικό σου δημιούργημα, που ισχυροποιείται, ομορφαίνει, με τη δική σου αφοσίωση και μόνο. Θα καταφέρνεις να γκρεμίσεις τον εφιάλτη, για να δεις τον ορίζοντα που πάντα έψαχνες;

Είναι η μεγαλύτερη πρόκλησή σου, που εύχομαι να δεις...