“Άλλο είναι να μελετάς τον πόλεμο
κι άλλο να ζεις τη ζωή ενός πολεμιστή”
Τελαμών της Αρκαδίας (μισθοφόρος του 5ου αι. π.Χ.)
Μήπως παραλύετε από φόβο; Καλό σημάδι.
Ο φόβος είναι κάτι καλό. Όπως η έλλειψη αυτοπεποίθησης, έτσι και ο φόβος λειτουργεί ως δείκτης.
Ο φόβος μας λέει τι πρέπει να κάνουμε.
Μην ξεχνάτε τον πρακτικό κανόνα: όσο περισσότερο τρομάζουμε από μια δουλειά ή ένα κάλεσμα, τόσο πιο σίγουροι μπορούμε να είμαστε ότι πρέπει να προχωρήσουμε.
Η Αντίσταση βιώνεται ως φόβος.
Η ένταση του φόβου ισούται με τη δύναμη της Αντίστασης. Άρα, όσο περισσότερο φοβόμαστε μένα συγκεκριμένο εγχείρημα, τόσο πιο σίγουροι είμαστε ότι το εγχείρημα είναι σημαντικό για μας και για την ανάπτυξη της ψυχής μας. Γι’ αυτό νιώθουμε τέτοια Αντίσταση. Αν μας ήταν αδιάφορο δεν θα υπήρχε Αντίσταση.
Η Αντίσταση τρέφεται από τον φόβο. Βιώνουμε την Αντίσταση ως φόβο. Τι είδους φόβος είναι αυτός;
Ο φόβος για τις συνέπειες έτσι κι ακολουθήσουμε το κάλεσμα της καρδιάς μας. Ο φόβος της πτώχευσης, ο φόβος της φτώχειας, ο φόβος της χρεοκοπίας. Ο φόβος ότι θα συντριβούμε αν προσπαθήσουμε κάτι μόνοι μας, κι ότι θα συντριβούμε αν τα παρατήσουμε και συρθούμε πίσω στο σημείο απ’ όπου ξεκινήσαμε. Ο φόβος ότι είμαστε εγωιστές… Ο φόβος μήπως αποτύχουμε να συντηρήσουμε την οικογένεια μας, μήπως θυσιάζουμε τα όνειρα τους για τα δικά μας… Ο φόβος της αποτυχίας. Ο φόβος μη γελοιοποιηθούμε. Ο φόβος μήπως πετάξουμε στα σκουπίδια την εκπαίδευση, τη μαθητεία, την προετοιμασία εξαιτίας των οποίων όσοι αγαπάμε θυσίασαν τόσα και που εμείς φτύσαμε αίμα για ν’ αποκτήσουμε. Ο φόβος για το άλμα στο κενό, μήπως βρεθούμε πολύ μακριά εκεί έξω. Ο φόβος μήπως περάσουμε ένα σημείο χωρίς επιστροφή, πέρα από το οποίο δεν μπορούμε να αναιρέσουμε ό,τι κάναμε, δεν μπορέσουμε να υπαναχωρήσουμε… Ο φόβος της τρέλας. Ο φόβος της παράνοιας. Ο φόβος του θανάτου.
Πρόκειται για σοβαρούς λόγους. Αλλά δεν αποτελούν τον πραγματικό φόβο. Τον Άρχοντα των Φόβων, τον Πατέρα όλων των Φόβων, που βρίσκεται τόσο κοντά μας ώστε, ακόμα και όταν τον διατυπώνουμε φραστικά, δεν τον πιστεύουμε.
Ο Φόβος Ό,τι Θα Πετύχουμε.
Ότι θα μπορέσουμε να έχουμε πρόσβαση στις δυνάμεις που ξέρουμε μυστικά ότι κατέχουμε.
Ότι θα γίνουμε το άτομο που βαθιά μέσα μας διαισθανόμαστε ότι είμαστε πραγματικά.
Είναι η πιο τρομακτική προοπτική που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας άνθρωπος, επειδή τον αποβάλλει με μια κίνηση (όπως φαντάζεται) από κάθε βιολογική δραστηριότητα για την οποία ο ψυχισμός του έχει προγραμματιστεί εδώ και πενήντα εκατομμύρια χρόνια…
Φοβόμαστε ν’ ανακαλύψουμε πως είμαστε κάτι περισσότερο απ’ ότι είμαστε…
Αν λοιπόν παραλύετε από φόβο, αυτό αποτελεί καλό σημάδι. Σας δείχνει τι πρέπει να κάνετε.
κι άλλο να ζεις τη ζωή ενός πολεμιστή”
Τελαμών της Αρκαδίας (μισθοφόρος του 5ου αι. π.Χ.)
Μήπως παραλύετε από φόβο; Καλό σημάδι.
Ο φόβος είναι κάτι καλό. Όπως η έλλειψη αυτοπεποίθησης, έτσι και ο φόβος λειτουργεί ως δείκτης.
Ο φόβος μας λέει τι πρέπει να κάνουμε.
Μην ξεχνάτε τον πρακτικό κανόνα: όσο περισσότερο τρομάζουμε από μια δουλειά ή ένα κάλεσμα, τόσο πιο σίγουροι μπορούμε να είμαστε ότι πρέπει να προχωρήσουμε.
Η Αντίσταση βιώνεται ως φόβος.
Η ένταση του φόβου ισούται με τη δύναμη της Αντίστασης. Άρα, όσο περισσότερο φοβόμαστε μένα συγκεκριμένο εγχείρημα, τόσο πιο σίγουροι είμαστε ότι το εγχείρημα είναι σημαντικό για μας και για την ανάπτυξη της ψυχής μας. Γι’ αυτό νιώθουμε τέτοια Αντίσταση. Αν μας ήταν αδιάφορο δεν θα υπήρχε Αντίσταση.
Η Αντίσταση τρέφεται από τον φόβο. Βιώνουμε την Αντίσταση ως φόβο. Τι είδους φόβος είναι αυτός;
Ο φόβος για τις συνέπειες έτσι κι ακολουθήσουμε το κάλεσμα της καρδιάς μας. Ο φόβος της πτώχευσης, ο φόβος της φτώχειας, ο φόβος της χρεοκοπίας. Ο φόβος ότι θα συντριβούμε αν προσπαθήσουμε κάτι μόνοι μας, κι ότι θα συντριβούμε αν τα παρατήσουμε και συρθούμε πίσω στο σημείο απ’ όπου ξεκινήσαμε. Ο φόβος ότι είμαστε εγωιστές… Ο φόβος μήπως αποτύχουμε να συντηρήσουμε την οικογένεια μας, μήπως θυσιάζουμε τα όνειρα τους για τα δικά μας… Ο φόβος της αποτυχίας. Ο φόβος μη γελοιοποιηθούμε. Ο φόβος μήπως πετάξουμε στα σκουπίδια την εκπαίδευση, τη μαθητεία, την προετοιμασία εξαιτίας των οποίων όσοι αγαπάμε θυσίασαν τόσα και που εμείς φτύσαμε αίμα για ν’ αποκτήσουμε. Ο φόβος για το άλμα στο κενό, μήπως βρεθούμε πολύ μακριά εκεί έξω. Ο φόβος μήπως περάσουμε ένα σημείο χωρίς επιστροφή, πέρα από το οποίο δεν μπορούμε να αναιρέσουμε ό,τι κάναμε, δεν μπορέσουμε να υπαναχωρήσουμε… Ο φόβος της τρέλας. Ο φόβος της παράνοιας. Ο φόβος του θανάτου.
Πρόκειται για σοβαρούς λόγους. Αλλά δεν αποτελούν τον πραγματικό φόβο. Τον Άρχοντα των Φόβων, τον Πατέρα όλων των Φόβων, που βρίσκεται τόσο κοντά μας ώστε, ακόμα και όταν τον διατυπώνουμε φραστικά, δεν τον πιστεύουμε.
Ο Φόβος Ό,τι Θα Πετύχουμε.
Ότι θα μπορέσουμε να έχουμε πρόσβαση στις δυνάμεις που ξέρουμε μυστικά ότι κατέχουμε.
Ότι θα γίνουμε το άτομο που βαθιά μέσα μας διαισθανόμαστε ότι είμαστε πραγματικά.
Είναι η πιο τρομακτική προοπτική που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας άνθρωπος, επειδή τον αποβάλλει με μια κίνηση (όπως φαντάζεται) από κάθε βιολογική δραστηριότητα για την οποία ο ψυχισμός του έχει προγραμματιστεί εδώ και πενήντα εκατομμύρια χρόνια…
Φοβόμαστε ν’ ανακαλύψουμε πως είμαστε κάτι περισσότερο απ’ ότι είμαστε…
Αν λοιπόν παραλύετε από φόβο, αυτό αποτελεί καλό σημάδι. Σας δείχνει τι πρέπει να κάνετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου