Εισαγωγή στην Αυτογνωσία

Τι είναι Γνώση
Γνώση είναι το αποτέλεσμα της Θεϊκής ικανότητας του ανθρώπου να μαθαίνει και να κατανοεί τον κόσμο. Είναι μία έμφυτη λειτουργία, με δυνατότητες καλλιέργειας και εξέλιξης. Η απίστευτη ανάπτυξη του πολιτισμού και των επιστημών, στις πιο διαφορετικές κατευθύνσεις, είναι προϊόν της ικανότητας μάθησης.

  Από φιλοσοφική άποψη η Γνώση δεν αφορά την απόκτηση ταχείας και ευρείας πληροφόρησης για τα πράγματα που μας περιβάλλουν, αλλά την σοφία και την ευφυΐα που πρέπει να αναπτύξει ο άνθρωπος στην προσπάθεια της εσωτερικής του ανακάλυψης.

  Από τα αρχαία χρόνια η Γνώση έχει δοθεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους-κλειδιά, για να βγάζει τον άνθρωπο από τα αδιέξοδα του και να τον βοηθάει να διαπιστώνει προσωπικά ο ίδιος την ανάπτυξή του.

  Μεγάλοι φιλόσοφοι και μυημένοι έχουν εμφανιστεί στην ανθρωπότητα με τον σκοπό αυτό. Όλοι οι μεγάλοι Δάσκαλοι ήταν και είναι οι φάροι του ανθρώπινου πνεύματος, κάτοχοι μιας σοφίας σπάνια κατανοητής από τον κοινό άνθρωπο. Η Γνώση εμφανίζεται κάθε φορά που η ανθρωπότητα έχει χάσει κάθε προσανατολισμό στον δρόμο της ζωής.

  Αλλάζει μορφή, όνομα και εκδήλωση και προσαρμόζεται στα δεδομένα της κάθε εποχής. Π.χ. Ο Σουφισμός στην Αραβία, η Γιόγκα στην Ινδία, η Φιλοκαλία για τους Χριστιανούς Μοναχούς κλπ.
Όλοι οι μεγάλοι πολιτισμοί και τα φιλοσοφικά ρεύματα την έχουν σαν αρχή τους. Ο πυρήνας όλων των θρησκειών αναφέρεται στην προσπάθεια του ανθρώπου να κατακτήσει την ψυχή του μέσω της Γνώσης.

  Την βρίσκουμε παντού. Στους διαλόγους του Πλάτωνα, στα αρχαία μυητικά κέντρα, στα κατορθώματα των ηρώων, στις μυθολογίες των λαών, στους ιερούς χορούς, στις πυραμίδες της Αιγύπτου και της Αμερικής, στα μνημεία των πολιτισμών, ακόμη και στα παραμύθια.

  Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι δεν είμαι οπαδός κανενός, γιατί έχω μελετήσει παράλληλα πολλούς συγγραφείς που έχουν αναφερθεί σε αυτό το θέμα. Ως εκ τούτου προσπαθώ να προσθέτω πάντα το προσωπικό μου λιθαράκι, ούτως ώστε να βιώνω και να αντιλαμβάνομαι την δική μου Αλήθεια πάνω σε όλο αυτό το ζήτημα.

  Οπότε το δικό μου ενδιαφέρον εστιάζεται ΜΟΝΟ σε ότι μπορώ εγώ, με τις δικές μου αντικειμενικές δυνατότητες να πειραματιστώ και αυτό ακριβώς κάνω.

  Άλλωστε θεωρώ ότι η αμφιβολία και η υγιής αμφισβήτηση προς όλες τις κατευθύνσεις, αποτελεί την βάση πάνω στην οποίαν μπορεί να οικοδομηθεί μία καθαρά προσωπική και μοναδική πορεία.

Η ζωή
Η γη μας, αυτός ο ζωντανός οργανισμός, αιμορραγεί. Το περιβάλλον καταστρέφεται με απίστευτα γρήγορους ρυθμούς. Τα προβλήματα του θερμοκηπίου, της έλλειψης νερού, των ενεργειακών κρίσεων, της μεταβολής του κλίματος του πλανήτη, της πείνας, των πολέμων και της τρομοκρατίας, ταλανίζουν τους φτωχούς αλλά και τους ισχυρούς της γης.

  Τα επιτεύγματα της τεχνολογίας αντί να μας ελευθερώσουν μας έχουν φυλακίσει, παγιδεύοντάς μας στο κυνήγι της απόκτησής τους. Είμαστε θύματα των ίδιων των ανέσεων μας. Ο πολιτισμός μας με όλη την θεαματική του ανάπτυξη δεν κατάφερε να επιτύχει τον στόχο του να κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο.

  Τα ανθρώπινα προβλήματα σκίζουν μυαλά. Χρέη, άγχη, βία, εγκληματικότητα, αδιαφορία, καχυποψία, αδικία, κλοπή, διαφθορά, θυσία των πάντων στο βωμό του κέρδους…

  Η ποιότητα ζωής μας συνεχώς υποβαθμίζεται. Η παρακολούθηση ενός δελτίου ειδήσεων με ανοικτό μυαλό, αποτελεί αρκετή απόδειξη.

  Η κοινωνία είναι η προέκταση του ατόμου. Για να αλλάξει η μάζα πρέπει να αλλάξει το άτομο. Η αλλαγή του ατόμου αντανακλάται πάντοτε στον εξωτερικό κόσμο.

  Αποτελεί ακρωτηριασμό της ανθρώπινης φύσης η ζωή που ζούμε. Ολοκληρώνουμε μόνο τον βιολογικό μας κύκλο της γέννησης, αναπαραγωγής, γηρατειών και θανάτου. Παράλληλα κατά την διάρκεια της ζωής μας φροντίζουμε για την εκπαίδευση, το επάγγελμα και την διασκέδαση μας.
Αυτός είναι ο λόγος ύπαρξης του ανθρώπου στην γη; Αυτό είναι όλο;

  Τι υπήρχε πριν την γέννηση και τι θα υπάρξει μετά τον θάνατο; Ο χρόνος είναι πρόοδος; Τι γνωρίζουμε για τα μυστήρια της ζωής και του θανάτου; Για τις μεγάλες αλήθειες του πνεύματος;

  Ο άνθρωπος
Ο άνθρωπος είναι το τελειότερο μηχάνημα της φύσης, με τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης που ξεφεύγουν από την ικανότητα έρευνας της επιστήμης.

  Το νόημα και ο σκοπός της ζωής του δεν θα πρέπει να είναι μόνο η αναπαραγωγή, η μόρφωση, η διασκέδαση και η καλυτέρευση των συνθηκών της ζωής, γιατί τότε καταλήγει να ζει σε ένα μικρό μέρος του εαυτού του που σχετίζεται με την προσωπικότητα, αγνοώντας το σύνολο της ύπαρξης του.
Οι κοντόφθαλμοι σκοποί του (απόκτηση αγαθών, κύρους και πλούτου) και ο ανταγωνισμός που υπάρχει στην κοινωνία μας, απορροφούν όλη την ενέργειά του, καθιστώντας τον έρμαιο της ανθρώπινης διαστροφής.

  Δεν είναι ο κύριος του εαυτού του και αδυνατεί να ελέγξει τις αντιδράσεις του. Φαίνεται πως όλα του συμβαίνουν χωρίς να μπορεί να οδηγεί ο ίδιος την ζωή του, καταλήγοντας πάντα θύμα των περιστάσεων.

  Η καθημερινότητα επαναλαμβάνεται με μαθηματική ακρίβεια δημιουργώντας του καταστάσεις κούρασης, έλλειψη ικανοποίησης και ανία.

  Η ζωή του έχει καταλήξει να είναι μία τεράστια χιονοστιβάδα κανόνων που του αφαιρεί το δικαίωμα να ζει ουσιαστικά και με νόημα.

  Ψάχνει το εφήμερο και το επιφανειακό για να γεμίσει το κενό που νοιώθει, αγνοώντας ότι υπάρχει επίσης το ουσιαστικό και θαυμαστό το οποίο βρίσκεται μέσα του.

  Πως μαθαίνει ο άνθρωπος;
Ο άνθρωπος είναι όλα όσα έχει διδαχθεί από τους γονείς, το σχολείο και την κοινωνία και μαθαίνει μέσα από την μίμηση, την επανάληψη και την προσωπική εμπειρία.

  Η μίμηση και η επανάληψη είναι κάτι εντελώς μηχανιστικό και ανήκει στο πεδίο του νου και της υποκειμενικότητας. Μπορούμε να ονομάσουμε την γνώση που αποκτάει έτσι, υποκειμενική.

  Αντίθετα η προσωπική εμπειρία μας οδηγεί στην αντικειμενική γνώση, επειδή δεν έχει σχέση με νοητικές διεργασίες, αφού προκύπτει από την άμεση βίωση των συμβάντων της πρακτικής ζωής. Για παράδειγμα η εμπειρία του καψίματος από την φωτιά και του κοψίματος από το μαχαίρι.
Ομοίως και στον εσωτερικό μας κόσμο, η βιωμένη εμπειρία έχει απίστευτη δύναμη σε σχέση με τις θεωρίες του νου.

  Ο σύγχρονος τρόπος ζωής μας όμως, μας έχει υπνωτίσει ολοκληρωτικά και μας έχει οδηγήσει σε παθητική αποδοχή και υποταγή σε διάφορες λειτουργίες, δίνοντάς μας την αίσθηση της ασφάλειας.
Σαν αποτέλεσμα ο άνθρωπος έχει χάσει το ενδιαφέρον για την έρευνα του εαυτού του και ενώ κατέχει το εργαλείο της αντικειμενικής αντίληψης και γνώσης, δεν το χρησιμοποιεί.

  Ειρήνη, Ελευθερία, Ευτυχία
Ο άνθρωπος θέλει να ζει χωρίς περιορισμούς. Δεν έχει καταλάβει όμως ότι η ελευθερία είναι κάτι που πρέπει να κατακτήσει προσωπικά.

  Είναι λάθος να την ψάχνει έξω από τον εαυτό του στα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά συστήματα, γιατί όλα αυτά αφορούν τον υλικό κόσμο.

  Αυτού του είδους το εξωτερικό ψάξιμο έχει σαν αποτέλεσμα την ανίερη και άθλια ζωή του.
Την ειρήνη την γευόμαστε δικαιωματικά όταν έχουμε κατακτήσει την ψυχή μας. Το ίδιο και την ευτυχία.

  Ελεύθεροι θα είμαστε όταν θα έχουμε σπάσει τα σίδερα της ψυχολογικής μας φυλακής, όταν θα έχουμε κονιορτοποιήσει τα δεσμά μας, όταν θα έχουμε διαλύσει τις προκαταλήψεις, τις πεποιθήσεις, τα ποικίλα πιστεύω μας, τους φόβους μας, τις παράλογες επιθυμίες μας και τις σκουριασμένες ιδέες μας. Τότε θα έχουμε οδηγηθεί νικηφόρα στον κόσμο του πνεύματος. Εκεί όπου οι αντιδράσεις, οι αντιφάσεις και οι συγκρούσεις μας δεν έχουν κανένα νόημα. Εκεί όπου όλα είναι δυνατά και υπαρκτά υπό το φως του Ήλιου. Εκεί όπου μπορούμε να δούμε, να αγγίξουμε, να γευτούμε τις μεγάλες πραγματικότητες της ζωής στον εαυτόν της, τα θαύματα της φύσης, την δημιουργία του κόσμου και τις άγνωστες διαστάσεις του σύμπαντος.

  Αυτογνωσία
Στον Ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς είναι γραμμένο το «Γνώθι σαυτόν» «Άνθρωπε γνώρισε τον εαυτό σου και θα γνωρίσεις το Σύμπαν και τους Θεούς». Ο φιλόσοφος Σωκράτης κατάφερε να αναγνωρίσει την άγνοια του, λέγοντας «Εν οίδα ότι ουδέν οίδα».

  Αυτογνωσία είναι το αποτέλεσμα μιας μεθοδικής και συγκεκριμένης προσπάθειας για να δει κανείς άμεσα και να γνωρίσει τον περίπλοκο εσωτερικό του κόσμο. Όχι σαν θέμα μιας θεωρητικής άποψης αλλά σαν ένα βίωμα, μια εμπειρία τόσο ζωντανή, όπως όταν κάποιος βάζει το δάχτυλο στη φωτιά και καίγεται ή πίνει νερό και πνίγεται.

  Ο άνθρωπος είναι ένα σύμπαν σε μικρογραφία. Γνωρίζοντας τον εαυτόν του (τον Μικρόκοσμο), αργά και σταθερά οδηγείται στην γνώση του σύμπαντος (του Μακρόκοσμου), επαληθεύοντας έτσι την ρήση των Δελφών.

  Η Γνώση του εαυτού μας σε κάθε διάσταση αξιώνει την βίωση μίας ειδικής διαδρομής στο Άγνωστο, το άπιαστο, αεριώδες, ομιχλώδες και για κάποιους ανύπαρκτο, όπως είναι για παράδειγμα ο αέρας που δεν τον βλέπουμε και δεν τον πιάνουμε.

  Η εξερεύνηση αυτής της διαδρομής απαιτεί οξυδερκή όραση με αυτοσυνείδηση του εαυτού της και του σκοπού της για να μην μπερδεύεται με τους λαβύρινθους των διαφόρων απόψεων, δογμάτων και θεωριών.

  Η όραση αυτή είναι ο φωτεινός ταξιδευτής προς το Άγνωστο. Είναι η Ουσία μας που ρίχνεται στα πεδία του υποσυνείδητου για να απελευθερωθεί ολοκληρωτικά από τα δεσμά του Εγώ. Είναι το πρωταρχικό υλικό για την αυτοπραγμάτωση του Είναι.

  Η Ουσία και το Είναι
Η Ουσία είναι ένα όργανο, ένα σημείο αντικειμενικής αντίληψης, πολύ πιο πέρα από τον νου και τις αισθήσεις. Από αυτήν εκπορεύονται οι σιωπηλές ανησυχίες του πνεύματός μας.

  Είναι ότι πιο Ουσιαστικό έχουμε μέσα μας. Είναι το αθάνατο μέρος μας που δυστυχώς βρίσκεται κατά 97% εγκλωβισμένο μέσα στο Εγώ-Ελάττωμα.

  Επιβάλλεται το ξύπνημα του μικρού ελεύθερου ποσοστού της και η ανάπτυξή του εάν θέλουμε να γινόμαστε κύριοι του εαυτού μας και να βλέπουμε τα πράγματα μέσα και έξω από εμάς όπως είναι και όχι όπως πιστεύουμε ότι είναι.

  Αυτή αποτελεί την πηγή της Γνώσης μας και με αυτήν θα ανακαλύψουμε τις αιτίες και το μέγεθος της άγνοιας μας.

  Με αυτήν θα μπορέσουμε να διεισδύσουμε στα βάθη του υποσυνείδητου μας για να διαλύσουμε την ασκήμια που κουβαλάμε μέσα μας (το Πολλαπλό Εγώ) και να ανακαλύψουμε τις άγνωστες δυνάμεις της ψυχής μας.

  Στον βαθμό που διαλύεται το Εγώ, η Ουσία θα αφυπνίζεται, θα μετατρέπεται σε Συνείδηση και έτσι θα επαναπροσδιορίζουμε την αιώνια Ψυχή μας. Και με αυτόν τον τρόπο θα αποκτάμε βαθμιαία το αποκλειστικό δικαίωμα ενσωμάτωσης στο Είναι μας.

  Το Είναι είναι ο αληθινός Άνθρωπος. Με Άλφα κεφαλαίο. Όχι ο απλός άνθρωπος, το προγραμματισμένο ρομπότ, η μηχανή. Το Είναι δεν είναι ο χρόνος. Είναι πέρα από το σώμα, τα συναισθήματα και τον νου.

  Σε αυτό ζούμε και υπάρχουμε και αναπνέουμε. Σε αυτό μπορούμε να στηριζόμαστε για να μην μας παρασύρουν τα κύματα της ζωής.

Ο Αρχιμήδης είπε: «Δος μοι πα στω και ταν γαν κινήσω» «Δώσε μου τόπο να σταθώ και θα κινήσω την γη».

Τι πρέπει να κάνουμε
Να δραστηριοποιήσουμε την Ουσία μας, την θαμμένη και παραμελημένη μέσα μας, με σκοπό την διάλυση του Πολλαπλού Εγώ, εφαρμόζοντας τα παρακάτω βήματα:
1. Να παραδεχθούμε την άγνοια μας
2. Να επιθυμήσουμε να μάθουμε
3. Να μελετήσουμε τους τρόπους μάθησης
4. Να εφαρμόσουμε όσα μάθαμε, με σκοπό την άμεση εμπειρία.
5. «Να μην τρώμε παραμύθια από κανέναν».  Γιατί το θέμα δεν είναι να δεχθείς ή να απορρίψεις κάτι, αλλά να το ερευνήσεις.

Εάν λειτουργήσουμε με αυτόν τον τρόπο τότε θα παρατηρήσουμε ότι:
1. Η εργασία αυτή τελειοποιείται βαθμιαία και το Κέντρο Ύπαρξης μεταβιβάζεται σταδιακά από το Εγώ στο Είναι, στον βαθμό που η Ουσία αρχίσει να ανακαλύπτει και να βιώνει την ύπαρξή της μέσα μας.
2. Αρχίζουμε σιγά σιγά να μεταμορφωνόμαστε σε αληθινούς Ανθρώπους και να αντιλαμβανόμαστε πολυδιάστατα, σε αντίθεση με την τριδιαστατική λειτουργία την οποία είχαμε μέχρι τώρα.

Και μία ιστορία…
Κάποιος ερημίτης περιπλανιόταν για χρόνια στην έρημο ψάχνοντας για τον Παράδεισο. Κάποτε τον βρήκε και πλησιάζοντας χτύπησε την Πόρτα.
-Ποιος είναι; ρώτησε μία φωνή.
-Εγώ Κύριε, απάντησε ο ερημίτης. Από μέσα επικράτησε σιωπή και η Πόρτα δεν άνοιξε.
Ο ερημίτης έφυγε πάλι στην έρημο, όπου πέρασε αρκετά χρόνια περιπλανώμενος. Έπειτα ξαναγύρισε στην Πόρτα του Παραδείσου. Χτύπησε και πάλι.
-Ποιος είναι; ακούστηκε η Φωνή.
-Εσύ Κύριε, απάντησε ο ερημίτης. Και τότε η Πόρτα άνοιξε…