Πρώτα αποκοπήκαμε απο τον διπλανό μας. Τσιμεντοποιηθήκαμε, αποξενωθήκαμε. Δώσαμε βάση στην καριέρα , στις σπουδές, στην οικονομική αποκατάσταση. Όλο και λιγότερο χρόνο με γνωστούς και φίλους. Ήρθαν και τα υλικά αγαθά. Τηλεόραση, κινητά τηλέφωνα, Cinema , internet, μουσική βιομηχανία σε έξαρση (πλέον σε εκφυλισμό), αυτοκίνητα, gadgets ένα σωρό.
Ο Σύγχρονος άνθρωπος, χάθηκε στον μικρόκοσμο του και αποκόπηκε απο τον συνάνθρωπο του. Ξέχασε να είναι ανθρωπος, να επικοινωνεί, να φλερτάρει, να συγχωρεί, να αγαπάει, να είναι αληθινός. Ξέχασε μέχρι και το να παίρνει μια ειλικρινή αγκαλιά. Κλεισμένος στο σπίτι, ζει και κρίνει την ζωή πίσω απο το παράθυρο. Δεν ζει . Έπαψε να αγωνίζεται για ανθρώπινες σχέσεις. Τι άνθρωπος, τι αντικείμενο. Ο πόνος, που κάποτε σμίλευε και ωρίμαζε τις καρδιές, πλέον αποφεύγεται με κάθε κόστος. Δεν θέλουν να πονάνε. Θέλουν να νιώθουν μόνο χαρά, ευτυχία, μαστούρα.
9 δημοσιεύσεις για σκυλάκια, γατάκια, χελωνίτσες, κουνελάκια. 1 Δημοσίευση για συνάνθρωπο μας που πονά. Για συνάνθρωπο που του πήρανε το σπίτι. Για την γιαγιά που την χτυπήσανε αλύπητα ληστές. Για τον Πατέρα που εχασε το παιδί του . Για να κατακτήσουμε περισσότερη ανθρωπιά. Εαν δεν αγαπήσουμε τον εαυτό μας και το είδος μας, δεν πρόκειται ποτέ να αγαπήσουμε και την φύση.
Υποκριτές.
Θεωρίες, ενα σωρό. Η θεωρία κυβερνά και διχάζει. Όλοι , βυθισμένοι στην "ασφάλεια" των υλικών κατακτήσεων τους. Κλεισμένοι στο καβούκι ενός παγερού μικρόκοσμου. Η σεξουαλική απελευθέρωση κατάντησε αποκτήνωση . Κανένας εκλεπτυσμός, αυτοελεγχος, οριο. Η απομόνωση, η υποκρισία, το να είσαι συμφεροντολόγος και το να κοιτάς πρώτα και μόνο τον εαυτό σου, εγινε κυρίαρχη ιδεολογία. Φοβούνται να αγαπήσουν. Το λένε και δεν καταλαβαίνουν καν τι σημαίνει αυτό. Φοβούνται να μοχθήσουν. Να είναι πιστοί. Να αγωνίζονται για ανθρώπινες σχέσεις. Φοβούνται να δεθούν. Φοβούνται και ντρέπονται να είναι ανθρωποι. Φοβούνται να ζήσουν.
Αυτόν τον κόσμο χτίσαμε και συντηρούμε.
Να τον χαιρόμαστε.
Ένας τέτοιος κόσμος, δεν έχει ελπίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου