Όταν οι Ρωμαίοι κατέκτησαν την Ελλάδα, η Αθήνα καταστράφηκε και οι Αθηναίοι έγιναν δούλοι των Ρωμαίων . Οι κατακτητές μοίρασαν μεταξύ τους, τόσο τους κατοίκους όσο και λάφυρα, από την αρπαγή της πάλαι ποτέ πανίσχυρης και διάσημης Αθήνας.
Ο Ρωμαίος στρατηγός που ανέλαβε να μοιράσει τα παιδιά για δούλους, θέλησε να δοκιμάσει τη εξυπνάδα τους, με σκοπό να κρατήσει τα πιο έξυπνα για τους δικούς του αξιωματικούς. Πρόσταξε λοιπόν τα παιδιά, να γράψουν στο πινακίδιο τους ότι ήθελαν.
Ύστερα ο ίδιος στρατηγός, καθώς εξέταζε αυτά που έγραψαν, διάβασε στο πινακίδιο ενός μικρού Αθηναίου, τους παρακάτω στίχους του Ομήρου:
«Καλότυχος και τρισκαλότυχος εκείνος, που έπεσε πολεμώντας κάτω από τα τείχη της Τροίας! Αυτός δεν είδε την καταστροφή της Πατρίδας του».
Ο στρατηγός γεμάτος κατάπληξη, μα και συγκινημένος, πρόσταξε να φέρουν το αγόρι μπροστά του. Το παιδί παρουσιάστηκε ατάραχο, παρότι γνώριζε πως το περίμενε τιμωρία. Στο πρόσωπο του ήταν ζωγραφισμένη η θλίψη, περισσότερο όμως η περηφάνια. Έδειχνε πως ήταν αποφασισμένο να αντικρίσει ήρεμο την τιμωρία.
Ο στρατηγός ατένισε για μία στιγμή σιωπηλός το μικρό αγόρι από την Αθήνα και ύστερα, πιάνοντας με καλοσύνη το χέρι του είπε:
«Εσύ που ξέρεις να αγαπάς την πατρίδα σου, ακόμα και κατεστραμμένη, είσαι άξιος να ζεις ελεύθερος. Μείνε λοιπόν στον τόπο σου παιδί μου»!
Ο Ρωμαίος στρατηγός που ανέλαβε να μοιράσει τα παιδιά για δούλους, θέλησε να δοκιμάσει τη εξυπνάδα τους, με σκοπό να κρατήσει τα πιο έξυπνα για τους δικούς του αξιωματικούς. Πρόσταξε λοιπόν τα παιδιά, να γράψουν στο πινακίδιο τους ότι ήθελαν.
Ύστερα ο ίδιος στρατηγός, καθώς εξέταζε αυτά που έγραψαν, διάβασε στο πινακίδιο ενός μικρού Αθηναίου, τους παρακάτω στίχους του Ομήρου:
«Καλότυχος και τρισκαλότυχος εκείνος, που έπεσε πολεμώντας κάτω από τα τείχη της Τροίας! Αυτός δεν είδε την καταστροφή της Πατρίδας του».
Ο στρατηγός γεμάτος κατάπληξη, μα και συγκινημένος, πρόσταξε να φέρουν το αγόρι μπροστά του. Το παιδί παρουσιάστηκε ατάραχο, παρότι γνώριζε πως το περίμενε τιμωρία. Στο πρόσωπο του ήταν ζωγραφισμένη η θλίψη, περισσότερο όμως η περηφάνια. Έδειχνε πως ήταν αποφασισμένο να αντικρίσει ήρεμο την τιμωρία.
Ο στρατηγός ατένισε για μία στιγμή σιωπηλός το μικρό αγόρι από την Αθήνα και ύστερα, πιάνοντας με καλοσύνη το χέρι του είπε:
«Εσύ που ξέρεις να αγαπάς την πατρίδα σου, ακόμα και κατεστραμμένη, είσαι άξιος να ζεις ελεύθερος. Μείνε λοιπόν στον τόπο σου παιδί μου»!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου