ΘΑΝΑΤΟΛΟΓΙΑ!

 Ο θανατος ειναι για τον ανθρωπο η ουσιαστικοτερη γνωση και ταυτοχρονα ο καθοριστικοτερος παραγοντας επιδρασης στην ζωη του.

 Ο ανθρωπος συντηρει το λυχνο της ζωης καιγοντας το λαδι του θανατου.

 Την αυξηση της ζωης χορηγει η αφαιρεση του θανατου.Τη γνησιοτητα η' μη της ζωης προσδιοριζει η παραλληλη συνοδεια της μνημης η' της ληθης του θανατου.

 Αγρυπνια θανατου σημαινει κατασταση εξοδου απο τον υπνο της ζωης.Ο ολοφυρμος των ζωντανων μπροστα σε ενα νεκρο εκφραζει την οδυνηρη τους γνωση για τυν απουσια της ζωης απο το πτωμα,στο βαθμο που εκφραζει τη οδυνηρη τους αγνοια για την παρουσια θανατου στον ιδιο τον εαυτο τους.

Η αναγνωριση η' η αγνοηση του θανατου καταντα να συμπιπτει αντιστοιχα με την αναγνωριση η΄την αγνοηση της ζωης.

Δεν ειναι βαναυσος ο θανατος,αλλα ο τροπος με τον οποιο μεταχειριζεται ο ανθρωπος τη ζωη ειναι αδεξιος και σκαιος.Η παρουσια "βαρβαρισμου" στην αντιδραση των ζωντανων,που συνοδευει το θανατο,απηχει την τιμωρητικη ανταποδοσης της φυσης για την απουσια παιδειας,που επιδεικνυει ο ανθρωπος απεναντι του.Ο,τι ενδιαφερει δεν ειναι η οντικη πραγματικοτητα του θανατου αλλα η οντολογικη του επεξεργασια απο τον ανθρωπο.

 Ειναι περιεργο οτι ο ανθρωπος προκειμενου να κατακτησει το φαινομενο της ζωης του,ιδρυσε πληθη επιστημων και παρελειψε να προχωρησει στην οργανωση της πιο σημαντικης επιστημης του θανατου,την Θανατολογια.

 Η πρωτη πληροφορια του ανθρωπου κατα την εξοδο του απο την φυση και την εισοδο του στην ιστορια ηταν η γνωση του θανατου του,και ολες οι υπολοιπες γνωσεις ακολουθησαν σαν συνεπεια αυτης.

 Κατω απο τετοια συσταση πραγματων ειναι απογοητευτικο που ο ανθρωπος ασχοληθηκε με τα πολλα και τα δευτερευοντα και αγνοησε εκεινο,του οποιου κατειχε την χρεια.

 Δεν μπορει παρα να εξοργισει η διαπιστωση οτι ανατρεφονται και παιδαγωγουνται μακαρια οι ηλικιες του ανθρωπινου γενους με τα φθοροποια προτυπα μιας αντεστραμμενης πραγματικοτητας!

 Ο απολυτος χαρακτηρας της ανθρωπινης πλανης ειναι εξωφρενικος.Αντιθετως στους Ελληνες τα πραγματα ειναι καπως διαφορετικα..

Η ιδεα της ζωης στους Ελληνες συναυξανοταν με την ιδεα του θανατου κατω απο συνθηκες ισονομικης ευκρασιας.Με την εννοια του ελληνικου μετρου νοηται η κατασταση της κυβερνητικης ισορροπιας,στην οποια κατηυθυνε τον ανθρωπο ενα σπουδαιο αισθητηριο σωφροσυνης,που απεβαλλε την ανασχεση ενωπιον της ζωης και την ενισχυση ενωπιον του θανατου.

 Οι Ελληνες ετηρησαν πιστα τη συνθηκη ενος ειδους εχθρικης φιλιας,κατα την οποια η λυπη του Μηδενος μετεβαλλε τη χαρα της ματαιοτητας σε χαρη ζωης.Ο τροπος αυτος,στον οποιο περιεχονταν η επιστημη,η ηθικη και η τεχνη των Ελληνων,υψωμενος σε κοσμοθεωρητικη σταση συνοψιζοταν στην εννοια της αρετης και θεωρητικα αποδιδοταν με την λεξη ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ.Το γεγονος αυτο εξηγει γιατι δεν παρουσιαστηκε στην Ελλαδα η αναγκη της επινοησης των επιστημων με την σημερινη τους εννοια.

Αντιθετα,ο μοντερνος ανθρωπος αισθανεται καταπληξη μπροστα στον θανατο καθως οι αιωνες εφορεσαν τον μανδυα του θανατου επικαλυψαν ομως με ληθη το σωτηριο μυστικο του.Ο,τι υπερτερει και οδηγει το πληθος ειναι ο ποθος απαλλαγης απο τον φοβο του θανατου.Αυτης της αιτιας ειναι το γεγονος οτι ο ανθρωπος χρησιμοποιει σημερα με δεινη δεξιοτητα την επιστημη,ενω εχει χασει την επαφη με την πηγη της φιλοσοφιας.Ο Ανθρωπος που τον φωτιζει το φως του γνησιου θανατου περιφερεται στην αγορα του μεγαλου Μεσημεριου σαν τον Διογενη με τον φανο του..

Η αναγνωριση του θανατου απο τον ανθρωπο υπηρετει τον γνησιο τροπο ζωης.Η αγαπη της σοφιας αυξανεται,οσο ευδοκιμει η γνωση του θανατου και ο φοβος του θανατου μεταβαλλεται σε αναπαραγωγικη δυναμη που εμβαθυνει και ολοκληρωνει την ζωη.

 Κατα συνεπεια αυτου ο θανατος ειναι ο αρχιτεκτονικος δεξιοτεχνης αυτων των μεγαλων μεγαλουπολεων και ταυτοχρονα ο τεκτονικος τους υπονομευτης.

Η διαφορετικη αντιμετωπιση του θανατου απο τον μη γνησιο τροπο ζωης ειναι ο λογος που ιδρυει και συντηρει την αναυθεντικη σταση απεναντι στον θανατο και κατ'επεκταση στην ζωη.

 Η ληθη θανατου συντονιζει το ρυθμο της ζωης γυρω απο εναν αξονα απατης και χαριζει την επιφαση της αθανασιας που συνοδευεται με κορακιστικα λογια "προσδοκω ανασταση νεκρων"(ειναι απο τις πρωτες προτασεις που ακουν και κατα την βαπτιση τα μωρα)κ.τ.λ..

Εν κατακλειδι,η μνημη του θανατου αφηνει ακαλυπτο τον ανθρωπο στις προσβολες της οδυνης,αλλα αντιπροσφερει πολυτιμο αντιδωρο σ'αυτον τον πονο της γνησιοτητα της ζωης!..*

Δ.Λιαντινης (εξυπνον ενυπνιον)