Όταν η φύση χώρισε το ανθρώπινο γένος στα δύο, η διαχωριστική γραμμή δεν πέρασε ακριβώς από το κέντρο. Σε όλες τις πολώσεις, η διαφορά θετικού και αρνητικού πόλου δεν είναι μόνο ποιοτική αλλά και ποσοτική.
Έτσι ακριβώς έβλεπαν τις γυναίκες και οι αρχαίοι και οι λαοί της Ανατολής, οι οποίοι διέβλεψαν την πρέπουσα θέση τους στην κοινωνία πολύ πιο σωστά από εμάς, με τις παλιές γαλλόφερτες ιδέες περί ιπποτικής ευγένειας και το ανεκδιήγητο σύστημα του σεβασμού των γυναικών, αυτό το βλακωδέστατο προϊόν του τευτονικού χριστιανισμού. Αυτού του είδους οι αντιλήψεις το μόνο που κατάφεραν, ήταν να κάνουν τις γυναίκες πιο υπεροπτικές και καταπιεστικές, έτσι που μερικές φορές δεν μπορώ να μην τις παρομοιάσω με τις ιερές μαϊμούδες στο Μπεναρές, οι οποίες, έχοντας απόλυτη συναίσθηση της ιερότητάς τους και της απαραβίαστης θέσης τους, νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν.
Η αδικία της φύσης
Η φύση πάντα έδειχνε να έχει μεγάλη προτίμηση για το ανδρικό φύλο. Πρώτα πρώτα, διαθέτει το προνόμιο της δύναμης και της ομορφιάς' στη σεξουαλική απόλαυση έχει την αποκλειστικότητα, ενώ απ’ την πλευρά της η γυναίκα έχει όλα τα βάρη και τα μειονεκτήματα. Αν ο άνδρας ήθελε να εκμεταλλευτεί αυτή τη μεροληψία της φύσης, η γυναίκα θα ήταν το πιο δυστυχισμένο πλάσμα στη Γη, γιατί η ευθύνη των παιδιών θα έπεφτε ολόκληρη επάνω της και η ίδια θα παρέμενε αβοήθητη να τα βγάλει πέρα με τις ισχνές δυνάμεις της.
Ωριμότητα - ανδρική και γυναικεία
Όσο πιο εξευγενισμένο και τέλειο είναι κάτι, τόσο πιο αργά φτάνει στην ωριμότητά του. Ο άνδρας φτάνει στην ωριμότητα των πνευματικών δυνάμεών του και της λογικής του από τα εικοσιοχτώ και μετά. Η γυναίκα στα δεκαοχτώ. Όμως στην περίπτωση της γυναίκας, όταν μιλάμε για λογική, εννοούμε κάτι πολύ περιορισμένο. Γι’ αυτό και οι γυναίκες παραμένουν παιδιά σε όλη τους τη ζωή- δεν βλέπουν παρά μόνο ό,τι είναι πολύ κοντά τους, παραμένουν προσκολλημένες στο παρόν, μπερδεύουν τά φαινόμενα με την πραγματικότητα και προτιμούν να ασχολούνται με τα μικροπράγματα παρά με τα σοβαρά ζητήματα.
Η φιλαρέσκεια - στον άνδρα και στη γυναίκα
Η φιλαρέσκεια των γυναικών, ακόμα κι όταν δεν είναι μεγαλύτερη από τη φιλαρέσκεια των ανδρών, έχει το κακό ότι στρέφεται σχεδόν αποκλειστικά σε υλικά πράγματα, και συγκεκριμένα κυρίως στην προσωπική ομορφιά και κατά δεύτερο λόγο στα κοσμήματα, στις τουαλέτες και στην πολυτέλεια. Γι’ αυτό και η κοινωνικότητα είναι το στοιχείο της. Αυτό κάνει τις γυναίκες, εξαιτίας και της μικρής τους ευφυΐας, να ρέπουν στη σπατάλη. Όπως έλεγαν οι αρχαίοι: «Δαπανηρά φύσει γυνή» (Μένανδρος, Μονόστιχοι, 97). Η φιλαρέσκεια των ανδρών, αντίθετα, περιορίζεται συχνά σε μη υλικά προσόντα, όπως η εξυπνάδα, η φιλομάθεια, το θάρρος και άλλα παρόμοια.
Η σεξουαλική τιμή - ανδρική και γυναικεία
Η σεξουαλική τιμή διαιρείται σε γυναικεία τιμή και σε ανδρική τιμή: Δεδομένου ότι στην γυναικεία ζωή το πιο σημαντικό πράγμα είναι η σεξουαλική σχέση, η πιο σημαντική από τις δύο είναι η γυναικεία τιμή. Είναι η γενική αντίληψη που έχει ο κόσμος για μια κοπέλα, που δεν έχει δοθεί σε κανέναν άντρα, και για μια γυναίκα, που έχει δοθεί μόνο στον σύζυγό της· όσον αφορά το ανδρικό φύλο, είναι η αντίληψη, ότι ένας άνδρας, με το που θα πληροφορηθεί τη μοιχεία της γυναίκας του, θα την χωρίσει και γενικά θα την τιμωρήσει όσο μπορεί περισσότερο.
Η αγάπη για τα παιδιά - της μητέρας και του πατέρα
Η θεμελιακή αγάπη της μητέρας είναι, όπως στα ζώα έτσι και στους ανθρώπους, καθαρά ενστικτώδης, και κρατάει όσο και η απόλυτη σωματική αδυναμία των παιδιών. Η αγάπη του πατέρα για τα παιδιά του είναι άλλου τύπου και πολύ πιο ουσιαστική: βασίζεται στην αναγνώριση του εαυτού του σ’ αυτά, άρα έχει μεταφυσική προέλευση.
Φιλομάθεια και περιέργεια
Η λαχτάρα για γνώση, όταν στρέφεται στο γενικό, ονομάζεται φιλομάθεια' όταν στρέφεται στο επιμέρους, ονομάζεται περιέργεια. Τα αγοράκια δείχνουν κατά κανόνα φιλομάθεια' τα κοριτσάκια απλή περιέργεια, αλλά σε καταπληκτικό βαθμό και μερικές φορές με απεχθέστατη αφέλεια.
Ομορφιά - ανδρική και γυναικεία
Η ομορφιά ενός έφηβου και η ομορφιά ενός κοριτσιού έχουν μεταξύ τους την ίδια σχέση που έχει η ζωγραφική με λάδι και η ζωγραφική με παστέλ.
Η γυναίκα και η μυωπία της
Το μυαλό είναι αυτό που επιτρέπει στον άνδρα να μη ζει μόνος στο παρόν, όπως τα ζώα, αλλά να κοιτάζει γύρω του και να συνυπολογίζει το παρελθόν και το μέλλον' από κει προέρχεται η σωφροσύνη, η φροντίδα και το άγχος που διακατέχει πολλούς ανθρώπους. Τόσο τα πλεονεκτήματα όσο και τα μειονεκτήματα αυτής της κατάστασης τα μοιράζεται η γυναίκα, σε μικρότερο όμως βαθμό, εξαιτίας της χαμηλότερης νοητικής της ικανότητας. Θα μπορούσε μάλιστα να θεωρήσει κανείς ότι πάσχει από πνευματική μυωπία, επειδή, αν και κατανοεί διαισθητικά όλα όσα βρίσκονται κοντά της, το οπτικό της πεδίο είναι στενό και δεν περιλαμβάνει μακρινά πράγματα: άρα, τα πράγματα που είναι απόντα ή παρελθοντικά ή μελλοντικά, επηρεάζουν πολύ λιγότερο τις γυναίκες απ’ ό,τι τους άνδρες.
Γι’ αυτό και οι γυναίκες πολύ συχνά έχουν την τάση να είναι σπάταλες, και μερικές φορές αυτή η τάση τους φτάνει τα όρια της τρέλας: «Δαπανηρά φύσει γυνή» (Μένανδρος, Μονόστιχοι, 97). Όσα αρνητικά κι αν συνεπάγεται αυτό, μπορεί κανείς να πει ένα υπέρ: ότι η γυναίκα ζει περισσότερο στο παρόν απ’ ό,τι ο άνδρας και ότι, αν το παρόν είναι έστω κι ελάχιστα ανεκτό, το απολαμβάνει πολύ πιο πρόθυμα. Σ’ αυτό οφείλεται η ευθυμία, που είναι τόσο χαρακτηριστική για τις γυναίκες και που είναι τόσο επιθυμητή στον άνδρα, όταν τον βαραίνουν οι σκοτούρες της καθημερινότητας.
Σοπενχάουερ, Η τέχνη να ζεις με γυναίκες
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου