Πάντα ο εαυτός σου θα σου φυλάει το καλύτερο δώρο

Στα ηλεκτρονικά παιχνίδια έχουμε αρκετές ζωές, πέντε, δέκα, δεκαπέντε, απεριόριστες, και πάλι δεν μας φτάνουν, δεν μας αρκούν. Στη ζωή έχουμε μία και τη σπαταλάμε. Λένε, πως ζούμε δύο ζωές, τη δεύτερη τη ζούμε όταν συνειδητοποιήσουμε πόσο άσχημα ζήσαμε την πρώτη.

Και έρχεται ένα πρωί που ξυπνάς με δάκρυα στα μάτια, μισείς τα πάντα και ξεσπάς στον εαυτό σου. Τα χρόνια που έζησες σου φαίνονται ανώφελα κι η αγάπη που πήρες, αλλά και που έδωσες μηδαμινή. Ποια θα είναι η επόμενη πίστα; Ποια μπορεί να είναι η επόμενη κίνηση χωρίς ζωή και χωρίς αγάπη; Να θυμάσαι, η μόνη σου πατρίδα είναι ο εαυτός σου, εκεί θα βρεις την αγάπη για να συνεχίσεις τη ζωή.

Με μια μικρή αναζήτηση στο Internet οι άνθρωποι περιγράφουν την αγάπη ως ζάλη, θύελλα, ελέφαντα, παράξενη, φόβο, ελεύθερη, δύναμη, φως. Στην πραγματικότητα μπορεί να είναι όλα αυτά ή και τίποτα από όλα αυτά. Η αγάπη όμως για εμένα είναι αγνή, δεν έχει σύνορα, ούτε κανόνες, διαρκεί στιγμές, κι όσες πιο πολλές έχεις, τόσο πιο πλούσιος αισθάνεσαι. Σίγουρα πάντως η αγάπη δεν είναι ένα μεγάλο θαύμα, αλλά πολλά μικρά θαύματα μαζί.

Μικρά καθημερινά θαύματα όπως να σκεπάζεις τον σύντροφό σου, να πίνετε από το ίδιο ποτήρι και όταν ανοίγεις τα μάτια σου να βλέπεις τα μάτια του. Οτιδήποτε άλλο είναι συνταγή από γιατρό. Γιατί αν δεν έχεις αγάπη, έρχονται και σε φιλάνε οι αρρώστιες, εσύ γλυκαίνεσαι από τα φιλιά και μετά αγκαλιάζεις τα χάπια. Στο μεσοδιάστημα οι γιατροί σου λένε και τα ονόματα από τις ασθένειες, για να μπορείς να τις αποκαλείς.

Όταν λοιπόν νιώθεις πως σε βαραίνουν οι τύψεις, τα λόγια που δεν είπες κι η αγάπη που δεν έδωσες γύρνα και αγκάλιασε τον εαυτό σου. Πάντα ο εαυτός σου θα σου φυλάει το καλύτερο δώρο. Μια ακόμη ζωή, ανεξάρτητα με το πόσες σου είχε δώσει μέχρι τώρα.