Τα πάντα συμβαίνουν μονάχα για έναν περιορισμένο αριθμό φορών, και πολύ μικρό αριθμό

Ο θάνατος βρίσκεται πάντα καθοδόν, αλλά το γεγονός ότι δεν γνωρίζουμε πότε θα φτάσει μοιάζει να αφαιρεί κάτι από το πεπερασμένο της ζωής. Είναι τούτη η φρικτή ακρίβεια που μισούμε τόσο πολύ.

Λόγω άγνοιας όμως, τείνουμε να αντιμετωπίζουμε τη ζωή σαν ένα ανεξάντλητο πηγάδι. Ωστόσο τα πάντα συμβαίνουν μονάχα για έναν περιορισμένο αριθμό φορών, και πολύ μικρό αριθμό, στ’ αλήθεια.

Πόσες φορές ακόμα θα θυμηθείς ένα συγκεκριμένο απόγευμα από τα παιδικά σου χρόνια, ένα απόγευμα που είναι τόσο βαθιά συνδεδεμένο με την ύπαρξή σου, που δεν μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς αυτό; Ίσως τέσσερις, πέντε φορές ακόμα. Ίσως ούτε καν τόσο.

Πόσες φορές ακόμα θα δεις μια πανσέληνο να ανατέλλει; Ίσως είκοσι. Κι ωστόσο όλα μοιάζουν ανεξάντλητα.