που δεν παραιτήθηκες από μια δουλειά κόλαση…
Άξιζαν τόσα χρόνια ψυχολογικής πίεσης;
θα μετανιώσεις… που σε απασχολούσε τόσο πολύ η γνώμη των άλλων…
Άξιζε τόσο πολύ το τι θα πει ο κόσμος, εις βάρος του τι γούσταρες εσύ;
θα μετανιώσεις… που δεν καταλάβαινες πόσο όμορφος ήσουν…
Άξιζε τόση ανασφάλεια που σε έτρωγε;
θα μετανιώσεις… που δεν υπερασπίστηκες τον εαυτό σου όταν έπρεπε…
Άξιζε τόση κακομεταχείριση;
θα μετανιώσεις… που έβαλες στην άκρη τα όνειρά σου, για τους άλλους…
Άξιζε να είσαι θεατής της ζωής σου που κυλά;
θα μετανιώσεις…που δούλευες τόσες πολλές ώρες…
Άξιζε τόσος πολύ μόχθος, εις βάρος των ανθρώπινων στιγμών;
θα μετανιώσεις… που δεν ρίσκαρες όσο μπορούσες…
Άξιζε τόση πολλή συστολή; τι καλό σου προσέφερε;
θα μετανιώσεις… που άφησες το άγχος να τρομοκρατεί το μέλλον σου…
Άξιζε τόσος πολύς φόβος, χάνοντας την στιγμή σου, το παρόν σου;
θα μετανιώσεις… που δεν τόλμησες να δείξεις στους ανθρώπους σου, πόσο τους αγαπάς.
Άξιζε τόσος πολύς εγωισμός;
Γι’ αυτό, καλό μου,
Μην μετανιώσεις. Κάποια στιγμή. Στα βαθειά γεράματα.
Που ίσως δεν έρθουν και ποτέ…
Κάνε τώρα, αυτό που αναβάλλεις για αύριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου