Η Συνείδηση σαν Πραγματικότητα

Το πιο κοντινό, το πιο προσιτό σε μας, στην ύπαρξή μας (η ίδια η ουσία της ύπαρξής μας στην πραγματικότητα), είναι η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Έχουμε Συνείδηση ότι υπάρχουμε, έχουμε Συνείδηση ότι υπάρχουμε μέσα σε ένα «χώρο» κι αντιδρούμε μέσα σε αυτόν τον χώρο. Έχουμε Συνείδηση ότι είμαστε κάτι συγκεκριμένο (με κάποιες ιδιότητες) σε αυτό τον «χώρο» και σε αυτή την «ύπαρξη».

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ λοιπόν, Αντίληψη και Εγώ (με συγκεκριμένες ιδιότητες) υπάρχουν πρώτα από όλα, όλα τα άλλα ακολουθούν. Ο προβληματισμός για το τι είναι ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, τι σχέση έχει με το επιφαινόμενο της ύπαρξης, την ύλη, κλπ., είναι μετασκέψη, ακολουθεί. Αν θέλουμε λοιπόν να αντιληφθούμε την Πραγματικότητα, την πραγματική μας ύπαρξη, την πραγματική μας ουσία, αυτό που είμαστε πραγματικά, θα πρέπει να το κάνουμε μέσω της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, βιώνοντας άμεσα την ύπαρξη κι όχι μέσω της μετασκέψης. Πως μπορεί να γίνει αυτό;

Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ είδαμε ότι είναι Συνείδηση, Αντίληψη, Εγώ. Στην πραγματικότητα αυτά τα τρία είναι Ένα. Τα όντα όμως σε αυτόν τον χωρόχρονο τα αντιλαμβάνονται είτε σαν τρεις ταυτόχρονες λειτουργίες, είτε σαν διαδοχικές διαδικασίες. Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ σαν ΕΙΝΑΙ Είναι ένας Απέραντος Ωκεανός Ύπαρξης. Η Αντίληψη μπορεί να αγκαλιάζει το Σύνολο της Ύπαρξης κι είναι τότε Καθαρή Αντίληψη ή να περιορίζεται σε κάτι ιδιαίτερο και γίνεται Εγώ. Το Εγώ δεν είναι παρά μία μικρή προβολή του ΕΙΝΑΙ στην επιφάνεια, στις ιδιότητες. Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ πρέπει να στραφεί προς το ΕΙΝΑΙ, πέραν ακόμα και της Αντίληψης για να συλλάβει την Πραγματικότητά Της. Η Αντίληψη είναι μία φυσική ικανότητα. Το περιεχόμενο της Αντίληψης (το Εγώ) είναι ένα σύνολο από ιδιαίτερες αντιλήψεις, που μας απορροφούν σε μία ιδιαίτερη ζωή. Απορρίπτοντας όλες τις ιδιαίτερες αντιλήψεις, απορρίπτοντας την ίδια την Αντίληψη νοιώθουμε το Βάθος, το ΕΙΝΑΙ, Άπειρο, Αιώνιο, χωρίς καμία ιδιότητα, το Απόλυτο.

Ένας από τους μεγαλύτερους ψυχολόγους του περασμένου αιώνα, ο Καρλ Γιούγκ, θεωρούσε ότι η Πραγματική Ουσία είναι Ένα Παγκόσμιο Ασυνείδητο, Ένας Ωκεανός Ασυνείδητης Ύπαρξης κι ότι το Εγώ δεν είναι παρά μία επιφανειακή προβολή, ένα σύμπλεγμα από ορισμένες αντιλήψεις και συμπεριφορές. Η Ουσία είναι το Βάθος κι όχι το Εγώ. Με αυτή την έννοια το Παγκόσμιο Ασυνείδητο Είναι Μία Ύπαρξη πέρα από το περιορισμένο ον. Το Παγκόσμιο περιέχει το Εγώ κι όχι το αντίθετο. Για τον Γιούγκ το Ασυνείδητο δεν είναι μέρος του Εγώ, όπως θεωρούσαν οι άλλοι σύγχρονοι ψυχολόγοι. Ο Γιούγκ είχε κάνει μία πλήρη αντιστροφή στις ψυχολογικές αντιλήψεις του περασμένου αιώνα. Το ότι τον κατηγόρησαν για μυστικιστή ήταν μάλλον τιμή κι όχι μομφή.

Όπως και να έχει από την Συσχέτιση ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ-Εγώ προκύπτουν κάποιες σχέσεις, προσδιορίζεται μία θέση και σκιαγραφείται κάποιος προορισμός. Για να βρούμε την Ουσία της Ύπαρξης, να Βιώσουμε την Ουσία της Ύπαρξης, πρέπει να στραφούμε στο Βάθος κι όχι στις επιφανειακές λειτουργίες και δραστηριότητες. Αυτή η Διαδικασία (που στην πραγματικότητα είναι το τέλος των διαδικασιών, στα πλαίσια της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ), τελείως απλή, τελείως φυσική, χωρίς προσπάθεια, είναι ο Δρόμος της Ζωής. Στις θρησκείες είναι η Μυστική Οδός, ο Διαλογισμός, η Πνευματική Άσκηση, κλπ. Η Βίωση του Βάθους του ΕΙΝΑΙ, της Ύπαρξης, δεν είναι διαδικασία, όπως είπαμε, αλλά το τέλος των διαδικασιών της εξωτερικής αντίληψης, των εσωτερικών διαδικασιών του Εγώ, της Ίδιας της Αντίληψης σαν Παγκόσμιας Ύπαρξης, η εγκατάλειψη όλων των διαδικασιών για να αναδυθεί το ΑΠΕΙΡΟ ΕΙΝΑΙ. Θα δούμε πως γίνεται αυτό.