Η αρνητική πλευρά της καλοσύνης

Η καλοσύνη, εκείνη η αρετή που επιθυμεί το καλό των άλλων και όποιος την κατέχει, προσπαθεί για την ευτυχία των άλλων ανθρώπων. Η καλοσύνη επιθυμεί με κάθε τρόπο να διευκολύνει τους άλλους και χαρακτηρίζεται από την ανιδιοτέλεια και την ανεξικακία. Στις ημέρες μας μέχρι ποιο βαθμό όμως η καλοσύνη είναι αρετή;

Ο μύθος του καλού παιδιού, εκείνου που παραμερίζει τον εαυτό του για να είναι όλοι οι άλλοι καλά, που βάζει τις ανάγκες των άλλων πάνω από τις δικές του , πόσο άραγε απέχει από την εκμετάλλευση και τη θυματοποίηση;

Πολλές φορές το “ενεργώ με καλοσύνη” και “είμαι καλό παιδί” σημαίνει ότι καταπιέζω τα δικά μου συναισθήματα, επιθυμίες και θέλω για να μη γίνω αποδέκτης απόρριψης ή αποδοκιμασίας. Το να ενεργεί κάποιος πάντα και αποκλειστικά μόνο με καλοσύνη έχει αποδειχθεί ότι όχι μόνο δε βελτιώνει τις διαπροσωπικές σχέσεις, αλλά ενθαρρύνει την εκμετάλλευση και την εμφάνιση ψυχικών διαταραχών, ακριβώς επειδή το άτομο έχει φτάσει στο σημείο να καταπιέζει συνεχώς τα δικά του θέλω.

Δεν είναι τυχαίο ότι άτομα που συμπεριφέρονται με αυτό τον τρόπο χτυπάνε πιο συχνά πόρτες ειδικών, εμφανίζοντας συμπτώματα όπως μελαγχολία, κατάθλιψη, ενοχή.

Πολλές φορές θεωρούμε ότι δεν ικανοποιήσουμε τις ανάγκες των άλλων, εκείνοι θα αποσύρουν την αγάπη τους. Ο συγκεκριμένος τρόπος σκέψης πολλές φορές απορρέει από την παιδική ηλικία, όταν τα παιδιά έμαθαν να πιστεύουν ότι αξίζουν την αγάπη των γονιών μόνο όταν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες τους. Έτσι, αυτός ο τρόπος σκέψης διαποτίζει τη ζωή μας θεωρώντας ότι πρέπει να δίνουμε τα πάντα για τους άλλους , φοβούμενοι μην πάψουν να μας αγαπούν. Η καλοσύνη σε αυτή την περίπτωση δεν οδηγεί στην προσωπική ευτυχία , ούτε σε ευτυχισμένες προσωπικές σχέσεις, αντιθέτως προωθεί την κακομεταχείριση και την άνιση προσφορά από τη μεριά των άλλων.

Η καλοσύνη δεν υπονοεί ότι πρέπει κάποιος να είναι αφελής ή να μην υπολογίζει ποτέ τον εαυτό του. Πολλές φορές οδηγεί και στη δημιουργία ακόμα μεγαλύτερων προβλημάτων, αφού το άτομο δεν έχει μάθει να προστατεύει τον εαυτό και να βάζει όρια.

Πώς όμως μπορεί να το πετύχει αυτό;

• Με την αποδοχή του εαυτού του, και ας μην αρέσει αυτό σε κάποιους.
• Με τη δημιουργία υγιών σχέσεων όπου δεν είναι πάντα ο υποδεέστερος.
• Με το να μάθει και ο ίδιος να λέει μερικές φορές και “όχι”.
• Με το να θέτει όρια και να μην καταπιέζει πάντα τις επιθυμίες και τον εαυτό του.

Η αγάπη για τον εαυτό είναι απαραίτητη και για τη σωστή αγάπη των άλλων. Η καλοσύνη, είναι πράγματι μία αρετή και φανερώνει ψυχικό μεγαλείο, αρκεί να μην προβαίνει σε μεγάλες υπερβολές και πάντα να υπομένει ακόμα και καταστάσεις που δεν πρέπει.