Μπορεί κανείς να φανταστεί ότι εκατομμύρια επί εκατομμυρίων χριστιανοί άνθρωποι έχουν καθίσει επί ώρες μέσα στους ναούς τους, να ακούνε τροπάρια, κατεβατά, ύμνους, αίνους… και να μην καταλαβαίνουν γρυ απ΄ όλα όσα ακούνε!!!
Μια γριούλα που άκουσε το «…και κλάσας τον άρτον…», δηλαδή που έκοψε σε κομμάτια το ψωμί ο Χριστός για να το μοιράσει, ρώτηξε τον ξομολόγο της ποιος το έκανε αυτό. Και κόντεψε η κακομοίρα να πάθει κόλπο, όταν αυτός της είπε ότι το έκανε ο Χριστός. Επειδή όμως δεν γίνεται ο Θεός να κάνει κακά πράγνατα, αμέσως την βόλεψε την κατάσταση αναφωνώντας «μόσχος η πορδούλα σου Χριστούλη μου».
Τα παλιά τα χρόνια γίνονταν πολλές λειτουργίες και πολλοί της παρακολουθούσαν όλες. Μπορούσε κανείς να βρει χοντρό μπελά αν δεν πήγαινε τακτικά στην εκκλησιά. Φανταστείτε ότι μέχρι και η αφεντιά μου πρόλαβε να δει αποβολή στο Γυμνάσιο για κάποιον που δεν εκκλησιάστηκε την προηγούμενη Κυριακή. Αμέ! Να τότε, τέλη της δεκαετίας του 70, σε Γυμνάσιο των Αθηνών. Από την μια «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν…» κι από την άλλη απουσιολόγιο στον εκκλησιασμό. Ακόμη και σήμερα ένας μαθητής εάν δεν θέλει να εκκλησιαστεί, σε ορισμένα σχολεία, μπορεί να βρει τον μπελά του!
Έλεγα λοιπόν ότι τα παλιά τα χρόνια γίνονταν πολλές λειτουργίες και πολλοί της παρακολουθούσαν όλες. Αποτέλεσμα αυτής της τακτικότητας ήταν κάποιοι να ξέρουν απ’ έξω ολόκληρες λειτουργίες ακόμη και αναλφάβητοι. Αναφέρονται συγκεκριμένες περιπτώσεις σε συναξάρια. Οι αναλφάβητοι δε στα παλιά χρόνια ήταν σχεδόν όλοι, επειδή το παπαδαριό φρόντιζε με επιμέλεια να συντηρείται το καθεστώς αυτό, επειδή όσοι μαθαίνουν γράμματα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να την κοπανίσουν από την σκοταδιστική θρησκεία. Μοναχά όταν έβλεπαν ότι κάποιος νεαρός έκλινε προς την ιεροσύνη, του μάθαιναν μερικά κολλυβογράμματα, ίσα-ίσα για τις ανάγκες των λειτουργιών.
Από το βιβλίο «Η ΣΕΡΡΑΪΚΗ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΣΥΝΑΔΙΝΟΥ», έκδ. της Μητροπόλεως Σερρών 1989, όπου περιγράφεται η κατάσταση του κλήρου τον 17ο αιώνα, ο Παπασιναδινός δεκάδες κληρικούς τους περιγράφει σχεδόν όλους ως εξής:
«από γράμματα πολλά ολίγος, εις τα γράμματα ολίγος, καμπόσω ακριβούτζικος, αμή έργω και λόγω δεν είχε, άρπαγος, πλεονέκτης, κρασοπατέρας και ακαμάτης, πολλά μπεκρής και μορολόγος και πόρνος, πολλά αγράμματος, δεν ήτον καθάριος από την πορνείαν και μοιχίαν, από γράμματα μοροαχαμνός, το έμελεν μόνον δια την γούλαν, είχε ξεπέσει εν μοιχία, ζουλιάρης, λύξουροος…».
Ο άνθρωπος ήταν παπάς και το βιβλίο του το εξέδωσε κοτζάμ Μητρόπολη. Δεν είναι δυνατόν να αραδιάζει ψέματα και συκοφαντίες για το σινάφι του.
Έκαναν όμως όλοι οι παπάδες και οι Δεσποτάδες σπουδές τότε και μάλιστα ανωτάτου επιπέδου στο πανεπιστήμιο της Σιμωνίας. Αξίζει τον κόπο να τις διαβάσουμε από το ίδιο βιβλίο:
Σελ. 28, εν έτη 1616 «Εγίνην αρχιερεύς εις τα Σέρας ο κυρ Τιμόθεος ο καθηγούμενος του Τιμίου Προδρόμου, εκ χώρας Νεγρίτα (Νιγρίτα). Και με το να μην έχει άσπρα (χρήματα, μετρητά) ως υ ( = 400)… χιλιάδες… πολλά άσπρα εξοδίασεν και ήτον πάσα ημέραν εις μεγάλην στενωχορίαν, και από το πυκρόν του έπεσεν εις ασθένειαν..»
Σελ. 42, ο Παπασυναδινός για τον εαυτόν του: «τω αυτώ χρόνω, τον Αύγουστον ιβ έλαβα από τον κυρ Τιμόθεον την ενορίαν την Αγίαν Παρασκευή, τον Ταξιαρχούδη, την Αγίαν Μαρίνα και τον Άγιον Γεώργιον της Δύρβης και τον Άγιον Ιωάννην δι’ άσπρα (6000) Συναδινός ιερεύς και άρχον του ψαλητήρος Σερρών. Εις δόξαν θεού».
Και πάλι για την περίπτωσή του: «…με έκαμαν αναφωράν και με αφώρησαν και με αναθεμάτησαν και με άργησαν έως να έλθη η τελεία μου καθέρησι. Και δεν με εσυγχώρησαν έως ου με επήραν βφ… άσπρα και τότες με εσυγχώρησαν με πολλά παρακαλέματα..».
Κανονική ανακατανομή του χριστιανικού πλούτου εδώ που τα λέμε! Και συ καλέ Παπασυναδινέ από που τα είχες τα τόσα σου άσπρα (χρήματα) άραγε;
Σελ. 63, υποσημείωση 346: «Από μαρτυρία του Παπασυναδινού μαθαίνουμε πως τα 2/3 περίπου της παραγωγής ενός γεωργού πήγαιναν σε δοσίματα και φόρους, πράγμα που τον ανάγκαζε να πουλάει πολλές φορές και τα χωράφια του».
Πλην των Τούρκων ποιοί τα άρπαζαν; Σελ. 76, υποσημείωση 432: «…Γιατί τόσο ο Πατριάρχης όσο και οι Μητροπολίτες εκτός από τα εκκλησιαστικά μέτρα (αφορισμό, αργία, απόλυσι κ.λπ.) είχαν και ευρύτατη ποινική δικαιοδοσία (εξορία, φυλάκιση, μαστίγωμα κ.λπ.) πάνω σε χριστιανούς που κατά την κρίση τους παρεκτρέπονταν… καταργείται το φιρμάνι που είχε δοθεί στο μητροπολίτη Μελέτιο, να τιμωρεί τους παραβάτες… γιατί αυτός, όπως εξακριβώθηκε από το Πατριαρχείο, εξεβίαζε με το μέτρο αυτό τους ραγιάδες της επαρχίας του».
Το παπαδαριό ως κανονική συμμορία αρχιληστών εις βάρος των ραγιάδων, όπως βλέπουμε. Δηλαδή οι Τούρκοι να προστατεύουν τους ραγιάδες από την απληστία των χριστιανών παπάδων!!! Αυτά τα τομάρια που μας τους παρουσιάζουν για μάρτυρες του υπόδουλου Ελληνισμού!!!
Σελ. 81, υποσημείωση 444: «…με τον καιρό η συναλλαγή των εκκλησιαστικών οφφικίων ευξήθηκε. Ο πατριάρχης αφού αγόραζε τη δική του θέση πουλούσε ύστερα τις επισκοπές στον μεγαλύτερο πλειοδότη. Τόσο προχώρησε η διαφθορά που ανάμεσα στα 1670 – 1678 ο πατριάρχης στην Κπολη άλλαξε έξη φορές».
Στην ίδια σελίδα ο Παπασυναδινός: «κι έτζι δεν ήθελε να καθίσει τινάς πατριάρχης με το να έχη το Πατριαρχείο πολλά χρέη και δια τα πολλά σκάνδαλα». Σελ. 86: «Τω αυτώ χρόνω έφυγεν ο παπά κυρ Μανόλης (ακαμάτης, αδούλης, οινοπότης, λέμαργος, άρπαγος, φόβον θεού δεν ήχεν) να πάγη εις ανεγνώρηστον τόπον δια να ζητά. Η ετία με το να έχει πολί χρέος και όλον ένα ήτον εις το χάψη. Και επούλησεν όσα και αν ήχεν, ως και ταις ενορίες του τον Άγιον Νικόλα και τον Άγιον Βλάσι και πάλιν απόμεινεν χρέος».
Θα μου πείτε τώρα τι σχέση έχουν όλ’ αυτά με το Τεριρέμ. Είπα λοιπόν να περιγράψω την κατάσταση μέσα από την οποία ξεπήδησε αυτό το Τεριρέμ, το οποίο είναι μια ψαλμωδία η ο ποία αρχίζει και τελειώνει με μια λέξη που είναι η Τεριρέμ.
Εσείς τώρα θα νομίζετε, και με το δίκιο σας, ότι η λέξη αυτή δεν σημαίνει τίποτε κι ότι είναι κάπως όπως το τραλαλά. Κούνια που σας κούναγε.
Ανακεφαλαίωση: το χριστεπώνυμο πλήρωμα ποτέ αλλά και τώρα τίποτε απολύτως δεν καταλαβαίνει από το τι λέγεται καθ’ όλη την διάρκεια των λειτουργιών. Επίσης και οι ψαλτάδες. Κοντολογίς συνάξεις κωφάλαλων!
Αφού λοιπόν γρυ δεν καταλαβαίνουν οι χριστιανοί από τα λόγια των λειτουργιών, είπανε οι πατέρες να κάνουν μια λέξη που να περιέχει όλα μαζί τα ευαγγέλια και τις ψαλμωδίες. Και εγένετο το Τεριρέμ!!!
Αυτό όμως ήταν ένα μυστικό που το ήξεραν ελάχιστοι. Και παραμένει ακόμη μυστικό παρ’ όλο που το φανέρωσε ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ.
Αντιγράφω από την εργασία του μόνο το: Ψάλλουμε επίσης το «Τεριρέμ», για να θυμόμαστε την ανατροπή των Αρχαίων Ελλήνων και γενικά των Εθνικών…
Διαβάστε ολόκληρη την εργασία του, για να κουφαθείτε και να καραφλιάσετε.
Ολόκληρη η μαρτυρία του από: http://www.symbole.gr/forum/viewtopic.php?f=123&p=980#p902
Ένα από τα Τεριρέμ:
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου