Ζούμε σε μια εποχή, που το άρωμα του έρωτα το έχουμε κρύψει στο ντουλάπι. Φοβόμαστε να ερωτευτούμε πραγματικά, φοβόμαστε να το φορέσουμε, γιατί ο εγωισμός μας, αυτό που βαφτίσαμε αξιοπρέπεια, θα ξεφτίσει από επάνω μας. Έτσι είναι ο έρωτας, ξεφτίζει κάθε τι λογικό, ξεφτίζει τον εγωισμό και αναβλύζει αξιοπρέπεια. Γιατί η αξιοπρέπεια δεν είναι σιωπές, είναι να γνωρίζεις τι θέλεις και ποιον θέλεις!Και τι σημαίνει να ερωτεύεσαι πραγματικά; Στον έρωτα δεν υπάρχει ταμπέλα, ούτε συνταγή! Είναι αυτή η χημεία, είναι αυτός ο άνθρωπος, που ξέρει τι θα πεις πριν το πεις. Είναι αυτή η σχέση, που νιώθεις παιδί! Είναι η προτεραιότητα σου, η καλημέρα του που σε γεμίζει χαμόγελο! Είναι τα μάτια του, που σε ταξιδεύουν σε μέρη, που η ψυχή μπορεί να πάει πιο γρήγορα από το σώμα. Είναι αυτός ο άνθρωπος, που ίσως είχες ονειρευτεί από παιδί ότι θα τον συναντήσεις!
Η φροντίδα που του χαρίζεις, είναι η μετουσίωση της αγάπης σου και τα λόγια είναι η φωτιά της ψυχής σου. Τα λόγια δεν χάνονται, έχουν ταξιδέψει σε ένα παράδεισο μαζί με τις εικόνες και μας περιμένουν. Άλλοτε είναι λόγια υποσχέσεις και άλλοτε λόγια που πονάνε! Αυτά τα λόγια που πονάνε είναι για να σε εξελίξουν. Κανείς που ερωτεύτηκε ή που αγάπησε πραγματικά από τα βάθη της καρδιάς του, δεν είπε κάτι από κακία! Όταν δύο ψυχές είναι προορισμένες να είναι μαζί, ακόμη και αν χαθούν, θα έρθει η στιγμή που όταν ξαναβρεθούν, όσα χρόνια και αν περάσουν, θα νιώσουν εκείνη την αίσθηση ότι δεν πέρασε μέρα!
Οι άνθρωποι αφήνουν τον έρωτα μέσα από τα χέρια τους, είτε από λάθη είτε από εγωισμό και ασύμβατες καταστάσεις με την ιδεολογία της κοινωνίας. Προσαρμόζονται με άλλους ανθρώπους, γιατί νιώθουν ότι με την λογική περπατάς με σιγουριά τον δρόμο της ζωής σου! Όμως αν σου έλεγαν ότι υπάρχει ένα μονοπάτι, που έχει την πιο ωραία θέα αλλά είναι δύσκολος ο δρόμος, θα έπαιρνες τον δρόμο της ευθείας; Έτσι νιώθουμε οι άνθρωποι ότι προστατευόμαστε. Προσπαθούμε να προστατέψουμε τον εαυτό μας από την δικιά μας καρδιά και πορευόμαστε με απωθημένα, είτε για να μην πληγώσουμε ανθρώπους, είτε για να έχουμε ένα καθαρό πρόσωπο στην κοινωνία! Φοβόμαστε να βάλουμε τον εαυτό μας μπροστά στον καθρέφτη και να δούμε την πραγματική μας ανάγκη, φοβόμαστε να πούμε ότι θέλουμε να αγαπηθούμε και έχουμε δημιουργήσει ένα νοητό κλουβί γύρω από εμάς, που το ονομάσαμε “δεν έχω ανάγκη κανέναν”. Ξεφτίζουμε τον έρωτα με την λέξη ”ξενέρωσα” και με λάθη. Βαφτίζουμε “λάθος” την κατάσταση, γιατί έτσι είναι ακόμη πιο εύκολο να προχωρήσουμε. Όμως, σε ρωτώ, πόσο λάθος μπορεί να είναι οι στιγμές που γελούσαμε, οι στιγμές που νιώθαμε παιδιά;
Ο έρωτας δεν κάνει διάλειμμα, ούτε επαναφορτίζεται, απλά υπάρχει! Εύχομαι σε όλους να μην αφήσετε τον έρωτα να φύγει, να μην τον αναπολείτε, να μην τον φοβηθείτε, αλλά να τον ζήσετε. Να μην χρειαστεί να περάσουν τα χρόνια για να τον ξαναζητήσετε κοντά σας. Ο έρωτας σε κάνει να νιώθεις παιδί.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου