Ο Γερμανός Άνσελμ Γκρουν, βενεδικτίνος μοναχός και καθολικός συγγραφέας, είναι ένα από τα πρόσωπα πνευματικής αναφοράς της εποχής μας και πραγματεύεται το ζήτημα αυτό στο έργο του Ιαματικά όρια, στρατηγικές αυτοπροστασίας.
Κατά τον Γκρουν, πρέπει να θέτουμε τα όριά μας, αναγνωρίζοντας με ταπεινότητα τις ικανότητές μας. Το να θέτουμε όρια στους εαυτούς μας “μας επιτρέπει να αντιλαμβανόμαστε το άτομό μας και να αναπτύσσουμε αρμονικά την προσωπικότητά μας, χωρίς να έχουμε υπερβολικές απαιτήσεις από τον εαυτό μας, χωρίς να επιδιώκουμε να είμαστε ή να κάνουμε αυτό που δεν είμαστε ή που δεν αντιστοιχεί στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή και στις συγκεκριμένες περιστάσεις”.
Ο συγγραφέας αυτός διαβεβαιώνει πως το να αυτοπεριοριζόμαστε μας βοηθάει να εδραιώνουμε υγιείς σχέσεις και υποστηρίζει πως το να ξέρουμε “να λέμε όχι” είναι ο ιδανικός τρόπος για να θεμελιώσουμε μια σχέση γόνιμη για όλες τις πλευρές, ακριβώς επειδή είμαστε ειλικρινείς οι μεν με τους δε.
Κατά τον μυστικιστή αυτόν, ο σημερινός πολιτισμός είναι εθισμένος στη δουλειά, στην κατανάλωση, στη χρέωση, στην επιτυχία και στην εξουσία. Ζούμε υπό το κράτος μιας υπερχειλίζουσας απαιτητικότητας επειδή δεν παύουμε να συγκρίνουμε τις ικανότητές μας με αυτές των άλλων. Απαιτούμε από τον εαυτό μας ανάλογα πράγματα με αυτά που έχουν επιτύχει οι άλλοι και ζούμε υποκινούμενοι από καταστάσεις και χαρακτηριστικά που δεν είναι δικά μας και που γι’ αυτό μας απογοητεύουν.
Επιστρέφοντας στον αφορισμό του Αϊνστάιν, με το που προσδιορίζουμε τα όριά μας και ανακαλύπτουμε τα αδύνατα και τα δυνατά σημεία που μας χαρακτηρίζουν, είναι η στιγμή να τα αφήσουμε πίσω. Όμως όχι για να μιμηθούμε άλλους, αλλά για να διευρύνουμε τα νοητικά όρια που έχουμε επιβάλει στον εαυτό μας.
Κατά τον Γκρουν, πρέπει να θέτουμε τα όριά μας, αναγνωρίζοντας με ταπεινότητα τις ικανότητές μας. Το να θέτουμε όρια στους εαυτούς μας “μας επιτρέπει να αντιλαμβανόμαστε το άτομό μας και να αναπτύσσουμε αρμονικά την προσωπικότητά μας, χωρίς να έχουμε υπερβολικές απαιτήσεις από τον εαυτό μας, χωρίς να επιδιώκουμε να είμαστε ή να κάνουμε αυτό που δεν είμαστε ή που δεν αντιστοιχεί στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή και στις συγκεκριμένες περιστάσεις”.
Ο συγγραφέας αυτός διαβεβαιώνει πως το να αυτοπεριοριζόμαστε μας βοηθάει να εδραιώνουμε υγιείς σχέσεις και υποστηρίζει πως το να ξέρουμε “να λέμε όχι” είναι ο ιδανικός τρόπος για να θεμελιώσουμε μια σχέση γόνιμη για όλες τις πλευρές, ακριβώς επειδή είμαστε ειλικρινείς οι μεν με τους δε.
Κατά τον μυστικιστή αυτόν, ο σημερινός πολιτισμός είναι εθισμένος στη δουλειά, στην κατανάλωση, στη χρέωση, στην επιτυχία και στην εξουσία. Ζούμε υπό το κράτος μιας υπερχειλίζουσας απαιτητικότητας επειδή δεν παύουμε να συγκρίνουμε τις ικανότητές μας με αυτές των άλλων. Απαιτούμε από τον εαυτό μας ανάλογα πράγματα με αυτά που έχουν επιτύχει οι άλλοι και ζούμε υποκινούμενοι από καταστάσεις και χαρακτηριστικά που δεν είναι δικά μας και που γι’ αυτό μας απογοητεύουν.
Επιστρέφοντας στον αφορισμό του Αϊνστάιν, με το που προσδιορίζουμε τα όριά μας και ανακαλύπτουμε τα αδύνατα και τα δυνατά σημεία που μας χαρακτηρίζουν, είναι η στιγμή να τα αφήσουμε πίσω. Όμως όχι για να μιμηθούμε άλλους, αλλά για να διευρύνουμε τα νοητικά όρια που έχουμε επιβάλει στον εαυτό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου