Μη μου μιλάς πια για επιτυχίες, γιατί να τις κυνηγώ κουράστηκα πια. Μίλα μου για τα οράματα της καρδιάς σου, μίλα μου για δρόμους ανοιχτούς, ελεύθερους και απαλλαγμένους από τα στενά πλαίσια της επιτυχίας.Κι εγώ τότε, αφού σε ακούσω με προσοχή, θ’ ανοίξω την αγκαλιά μου και θα σου ευχηθώ μέσα από την καρδιά. Θα σου ευχηθώ να ‘χεις την ευλογία να γνωρίσεις αυτό που λένε «αποτυχία» και να σταθείς ολόγυμνος, ατόφιος, εκεί μπροστά της. Κατάματα να την κοιτάξεις, να μάθεις από τη σοφία της για τη ζωή και τον κόσμο, να την αγγίξεις και μέσα από το άγγιγμα αυτό να την αφήσεις να σου μιλήσει για τον εαυτό σου. Κι έχει τόσα πολλά να σου πει.
Όμως, παράξενη ευχή για τον κόσμο μας, έτσι δεν είναι; Έναν κόσμο χτισμένο πάνω στις αιώνιες ταμπέλες της επιτυχίας και της αποτυχίας, διχασμένο εκεί, έναν κόσμο που γαλουχήθηκε να την φοβάται τόσο πολύ αυτή την αποτυχία και που ζει χρόνια εγκλωβισμένος μέσα στο φόβο του: «να πετύχεις παιδί μου, πρόσεχε, πρόσεχε μη τυχόν και αποτύχεις».
Κοίτα να δεις που έτσι, μ’ αυτές τις ριζωμένες κουβέντες, χτίζονται οι αληθινές φυλακές κι όχι εκείνες στα μπουντρούμια που έχουμε μάθει. Φυλακές πνευματικές! Γι' αυτό κι εγώ θα σταθώ εδώ, θα οπλίσω την καρδιά μου με αλήθεια και την ίδια αλλόκοτη ευχή θα σου κάμω, όπως πριν: Σου εύχομαι να γνωρίσεις από κοντά αυτή την παρεξηγημένη «κυρία», γιατί μονάχα τότε θα την ξεριζώσεις μια κι έξω από μέσα σου, θα πάψεις να την τρέμεις και θα πάψει να σου ορίζει τη ζωή.
Μονάχα τότε θα είσαι αληθινά ελεύθερος από την φυλακή αυτή χωρίς κανένα φόβο να είναι θρονιασμένος πάνω στην πλάτη σου αλλά με την δύναμή σου να είναι αληθινά δική σου, κι όχι δανεική από την αξία κάποιας επιτυχίας. Ολόκληρος θα είσαι τότε κι όχι με δανεικές δυνάμεις.
Κι έτσι ολόκληρος καθώς θα’ σαι, θα γνωρίζεις πια πώς να προχωράς ελεύθερος, πώς να ζεις εδώ απλά, πώς να προσπαθείς πραγματικά, και πώς να κατευθύνεσαι προς τα οράματα της ψυχής σου, κι όχι για μία κάποια νίκη. Μα εσύ όχι, για επιτυχίες άλλο μη μου μιλάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου