ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΑΙΣΧΥΛΟΣ - Εὐμενίδες (614-643)

ΑΠ. λέξω πρὸς ὑμᾶς, τόνδ᾽ Ἀθηναίας μέγαν
615 θεσμόν, δικαίως, μάντις ὢν δ᾽ οὐ ψεύσομαι.
οὐπώποτ᾽ εἶπον μαντικοῖσιν ἐν θρόνοις,
οὐκ ἀνδρός, οὐ γυναικός, οὐ πόλεως πέρι,
ὃ μὴ κελεύσαι Ζεὺς Ὀλυμπίων πατήρ.
τὸ μὲν δίκαιον τοῦθ᾽ ὅσον σθένει μαθεῖν,
620 βουλῇ πιφαύσκω δ᾽ ὔμμ᾽ ἐπισπέσθαι πατρός.
ὅρκος γὰρ οὔτι Ζηνὸς ἰσχύει πλέον.
ΧΟ. Ζεύς, ὡς λέγεις σύ, τόνδε χρησμὸν ὤπασε,
φράζειν Ὀρέστῃ τῷδε, τὸν πατρὸς φόνον
πράξαντα μητρὸς μηδαμοῦ τιμὰς νέμειν;
625 ΑΠ. οὐ γάρ τι ταὐτὸν ἄνδρα γενναῖον θανεῖν
διοσδότοις σκήπτροισι τιμαλφούμενον,
καὶ ταῦτα πρὸς γυναικός, οὔ τι θουρίοις
τόξοις ἑκηβόλοισιν, ὥστ᾽ Ἀμαζόνος,
ἀλλ᾽ ὡς ἀκούσῃ, Παλλάς, οἵ τ᾽ ἐφήμενοι
630 ψήφῳ διαιρεῖν τοῦδε πράγματος πέρι.
ἀπὸ στρατείας γάρ νιν, ἠμποληκότα
τὰ πλεῖστ᾽ ἄμεινον, εὔφροσιν δεδεγμένη
. . .
δροίτῃ περῶντι λουτρὰ κἀπὶ τέρματι
φᾶρος περεσκήνωσεν, ἐν δ᾽ ἀτέρμονι
635 κόπτει πεδήσασ᾽ ἄνδρα δαιδάλῳ πέπλῳ.
ἀνδρὸς μὲν ὑμῖν οὗτος εἴρηται μόρος
τοῦ παντοσέμνου, τοῦ στρατηλάτου νεῶν.
† ταύτην τοιαύτην εἶπον, ὡς δηχθῇ λεώς,
ὅσπερ τέτακται τήνδε κυρῶσαι δίκην.
640 ΧΟ. πατρὸς προτιμᾷ Ζεὺς μόρον τῷ σῷ λόγῳ·
αὐτὸς δ᾽ ἔδησε πατέρα πρεσβύτην Κρόνον.
πῶς ταῦτα τούτοις οὐκ ἐναντίως λέγεις;
ὑμᾶς δ᾽ ἀκούειν ταῦτ᾽ ἐγὼ μαρτύρομαι.

***
ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ
Σε σας, που η Αθηνά μεγάλο έχει ορίσει
κριτήριο, θενα πω: πως δίκαια το ᾽χει κάμει
κι ως μάντης που ᾽μαι ψέμα δεν μπορεί να λέγω.
Δεν έδωσ᾽ απ᾽ το μαντικό ποτέ μου θρόνο
χρησμό ούτε γι᾽ άντρα ούτε γυναίκα ούτε για πόλη,
που να μην ήταν προσταγή του Δία πατέρα·
πόσο λοιπόν βαραίνει αυτό, καλά σας θέλω
να στοχαστείτε και με τη βουλή να πάτε
620 σύμφωνα του πατέρα μου, γιατ᾽ από το Δία
πιο πολλή δύναμη κανείς όρκος δεν έχει.
ΧΟΡΟΣ
Ο Δίας λοιπόν, καθώς το λες, σου έδωκ᾽ εκείνο
να πεις του Ορέστη το χρησμό, για να εκδικήσει
το φόνο του πατέρα του, χωρίς καθόλου
το σεβασμό της μάνας του να λογαριάσει;
ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ
Το ίδιο δεν είναι αν σκοτωθεί ένας ήρωας άντρας
με του σκήπτρου τη θεόδοτη εξουσία ζωσμένος
κι από γυναίκα μάλιστα· κι όχι με βέλη
που από μακριά στον πόλεμο ρίχνει Αμαζόνα,
μα όπως θ᾽ ακούσετε, Αθηνά, και σεις που τώρα
630 θ᾽ αποφασίσει η ψήφος σας γι᾽ αυτή τη δίκη:
Γυρνούσε από τον πόλεμο και τα είχε ως τότε
φέρει δεξιά τα πιότερα· και κείνη πάλι
χαρούμενη τον δέχτηκε, μα όταν στο τέλος
έβγαιν᾽ απ᾽ το λουτρό, τον τύλιξε τριγύρω
με πέπλο κεντητό που πέρασμα δεν είχε
κι έτσι πιασμένο τον κτυπά και τον σκοτώνει.
τέτοιος τον βρήκε θάνατος, καθώς σας είπα,
τον ήρωα τον τρισένδοξο αρχηγό του στόλου,
κι έτσι όπως τον ιστόρησα, ν᾽ αγαναχτήσουν
αυτοί πὄχουν ταχθεί τη δίκη αυτή να κρίνουν.
ΧΟΡΟΣ
640 Πιο σημασία κατά που λες ο Δίας δίνει
στο φόνο του πατέρα, ενώ έριξεν ο ίδιος
στα σίδερα το γέρο του πατέρα Κρόνο·
πώς να μην είν᾽ ενάντια αυτά με τ᾽ άλλα που ᾽πες;
και σεις να ᾽σαστε μάρτυρες γι᾽ αυτά π᾽ ακούτε.