ΡΗΤΟΡΙΚΗ: ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ - Ὑπὲρ Μεγαλοπολιτών (1-3)

[1] Ἀμφότεροί μοι δοκοῦσιν ἁμαρτάνειν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ οἱ τοῖς Ἀρκάσι καὶ οἱ τοῖς Λακεδαιμονίοις συνειρηκότες· ὥσπερ γὰρ ἀφ᾽ ἑκατέρων ἥκοντες, οὐχ ὑμῶν ὄντες [πολῖται], πρὸς οὓς ἀμφότεροι πρεσβεύουσι, κατηγοροῦσι καὶ διαβάλλουσιν ἀλλήλους. ἦν δὲ τοῦτο μὲν τῶν ἀφιγμένων ἔργον, τὸ δὲ κοινῶς ὑπὲρ τῶν πραγμάτων λέγειν καὶ τὰ βέλτισθ᾽ ὑπὲρ ὑμῶν σκοπεῖν ἄνευ φιλονικίας τῶν ἐνθάδε συμβουλεύειν ἀξιούντων.

[2] νῦν δ᾽ ἔγωγε, εἴ τις αὐτῶν ἀφέλοι τὸ γιγνώσκεσθαι καὶ τὸ τῇ φωνῇ λέγειν Ἀττικιστί, πολλοὺς ἂν οἶμαι τοὺς μὲν Ἀρκάδας, τοὺς δὲ Λάκωνας αὐτῶν εἶναι νομίσαι. ἐγὼ δ᾽ ὁρῶ μὲν ὡς χαλεπὸν τὰ βέλτιστα λέγειν ἐστί· συνεξηπατημένων γὰρ ὑμῶν, καὶ τῶν μὲν ταυτί, τῶν δὲ ταυτὶ βουλομένων, ἂν τὰ μεταξύ τις ἐγχειρῇ λέγειν κᾆθ᾽ ὑμεῖς μὴ περιμένητε μαθεῖν, χαριεῖται μὲν οὐδετέροις, διαβεβλήσεται δὲ πρὸς ἀμφοτέρους·

[3] οὐ μὴν ἀλλ᾽ αἱρήσομαι μᾶλλον αὐτός, ἂν ἄρα τοῦτο πάθω, δοκεῖν φλυαρεῖν, ἢ παρ᾽ ἃ βέλτιστα νομίζω τῇ πόλει, προέσθαι τισὶν ὑμᾶς ἐξαπατῆσαι. τὰ μὲν οὖν ἄλλ᾽ ὕστερον, ἂν ὑμῖν βουλομένοις ᾖ, λέξω· ἀπὸ δὲ τῶν ὁμολογουμένων ὑφ᾽ ἁπάντων ἄρξομαι, ἃ κράτιστα νομίζω διδάσκειν.

***
[1] Αθηναίοι, έχω την εντύπωση ότι σφάλλουν και οι δύο πλευρές, και αυτοί που συνηγόρησαν υπέρ των Αρκάδων και εκείνοι που συνηγόρησαν υπέρ των Λακεδαιμονίων· γιατί κατηγορούν και διαβάλλουν ο ένας τον άλλον, σαν να έχουν έρθει ως εκπρόσωποι της καθεμιάς από τις δύο αυτές πόλεις και σαν να μην είναι συμπολίτες δικοί σας, προς τους οποίους απευθύνονται και οι δυο αντιπροσωπείες. Οι αλληλοκατηγορίες όμως και οι αντεγκλήσεις ήταν έργο των αντιπροσωπειών, ενώ καθήκον αυτών που θεωρούν τους εαυτούς τους άξιους να σας δίνουν εδώ τις καλύτερες συμβουλές, είναι να μιλούν αμερόληπτα για την κατάσταση και να εξετάζουν την καλύτερη πολιτική για τα συμφέροντά σας έξω από μικροκομματικές σκοπιμότητες.

[2] Τώρα όμως, αν εξαιρέσει κανείς ότι είναι γνωστά πρόσωπα και ότι μιλούν στην αττική διάλεκτο, πιστεύω ότι πολλοί θα τους περνούσαν άλλους για Αρκάδες και άλλους για Λάκωνες. Εγώ προσωπικά βλέπω πόσο δύσκολο είναι να δώσει κανείς την καλύτερη συμβουλή· γιατί, καθώς συμμερίζεστε τις αυταπάτες των συμβούλων σας και άλλοι θέλουν αυτό άλλοι εκείνο, αν κάποιος επιχειρήσει να προτείνει κάτι ενδιάμεσο και εσείς δεν έχετε την υπομονή να ακούσετε ως το τέλος, δεν θα ικανοποιήσει ούτε τη μια ούτε την άλλη πλευρά, αλλά θα συκοφαντηθεί και από τις δυο.

[3] Παρ᾽ όλα αυτά, αν βρεθώ σε τέτοιο δίλημμα, θα προτιμήσω να φανώ ότι φλυαρώ παρά να σας αφήσω σε μερικούς να σας εξαπατήσουν, αντίθετα με όσα εγώ κρίνω ως τα καλύτερα για την πόλη. Τα άλλα γενικά σημεία θα τα πραγματευτώ, με την άδειά σας, αργότερα· τώρα θα αρχίσω από τις βασικές αρχές που αποδέχονται όλοι και που πιστεύω ότι είναι η καλύτερη πολιτική που πρέπει να σας εξηγήσω.