Η ομάδα που έκανε τις ανακαλύψεις αναφέρει ότι όλες οι ρεματιές δεν μπορούν να εξηγηθούν μέσα από αυτό τον μηχανισμό, και ότι ορισμένα από τα χαρακτηριστικά τους εξακολουθούν να παραμένουν ένα μυστήριο έως σήμερα.
Κατά τα τελευταία χρόνια, μελέτες έχουν δείξει χωρίς αμφιβολία ότι κάποτε έρεε νερό στον Άρη, και ότι ορισμένα ποτάμια, ή τουλάχιστον υπόγεια νερά, έρρεαν για μερικές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πριν.
Για τη νέα μελέτη, η ερευνητική ομάδα εξέτασε το πώς οι αμμώδεις ρεματιές άλλαξαν κατά τα τελευταία 15 χρόνια, σε περίπου 7 σημεία σε όλες τις νότιες περιοχές του Άρη.
Μια πλήρης ανάλυση όλων των διαθέσιμων δεδομένων από αυτές τις θέσεις έδειξε ότι κάθε μία από τις ρεματιές που αναλύθηκε τροποποιήθηκε όσο περνούσε ο χρόνος στην ίδια σεζόν, με τις μεγαλύτερες διαφορές να εντοπίζονται κατά τη διάρκεια του χειμώνα.
Ειδικοί επιστήμονες για τον Άρη λένε ότι αυτό έπρεπε να αναμένεται στο πλαίσιο της νέας θεωρίας, δεδομένου ότι τον χειμώνα το διοξείδιο του άνθρακα συσσωρεύεται στον πλανήτη. Αυτή η εποχή δεν είναι δυνατόν να συνδέεται με περισσότερες απορροές, που παράγονται από την τήξη του νερού, λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών σε αυτές τις θέσεις.
"Οι ρεματιές που μοιάζουν με αυτές της Γης προκαλούνται από το νερό που κυλάει, αλλά ο Άρης είναι ένας άλλος πλανήτης με τα δικά του μυστήρια”, εξηγεί γ επικεφαλής της νέας έρευνας, Serina Diniega.
«Εάν ο μηχανισμός με το παγωμένο διοξείδιο του άνθρακα σε αυτές τις ρεματιές αμμοθινών είναι σωστός, τότε το ίδιο θα μπορούσε να ισχύει και για άλλες ρεματιές στον Άρη”, προσθέτει η Serina Diniega.
Η Serina Diniega εξηγεί ότι οι ρεματιές που η ίδια και ένας μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα ανέλυσαν είχαν μήκος μεταξύ 50 μέτρων και πάνω από 3,2 χιλιόμετρα.
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα συμπεράσματα της νέας έρευνας ήταν ότι μικρές αλλαγές φαίνεται να παρουσιάζονται στις ρεματιές κατά τη διάρκεια της άνοιξης του Άρη, το καλοκαίρι και το φθινόπωρο, όταν δηλαδή το νερό θα μπορούσε να λειτουργήσει πιο έντονα.
Εικόνες από τις περιοχές αυτές συλλέχθηκαν από δύο διαστημόπλοια της NASA, το Mars Global Surveyor και το Mars Reconnaissance Orbiter (MRO). Ο τελευταίος δορυφόρος λειτουργεί έως και σήμερα.
“Μια πιθανότητα γι αυτό το φαινόμενο είναι ότι ένας σωρός από παγωμένο διοξείδιο του άνθρακα συσσωρεύεται σε έναν αμμόλοφο και γίνεται αρκετά πυκνός σαν χιονοστιβάδα, οπότε παρασύρει κι άλλο υλικό μαζί του”, εξηγεί η Diniega για το γιατί οι ρεματιές αλλάζουν κατά τη διάρκεια του χειμώνα.
Πλήρεις λεπτομέρειες σχετικά με τη νέα μελέτη εμφανίζονται στο περιοδικό Geology.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου