Εξακολουθώ να πιστεύω ότι πρέπει να έχουμε ένα σκοπό στο ταξίδι της ζωής μας διαφορετικά, απλώς περιπλανιόμαστε άσκοπα, και σκοπός σημαίνει μέλλον, σωστά;Πώς το συμβιβάζουμε αυτό με το να ζούμε στο παρόν;
Όταν κάνεις ένα ταξίδι, είναι βέβαια χρήσιμο να ξέρεις που πας ή τουλάχιστον τη γενική κατεύθυνση προς την οποία κινείσαι, αλλά μην ξεχνάς: το μόνο πράγμα που τελικά είναι αληθινό σε σχέση με το ταξίδι σου είναι το βήμα που κάνεις ετούτη τη στιγμή.
Αυτό είναι το μόνο που υπάρχει.
Το ταξίδι της ζωής σου έχει έναν εξωτερικό και έναν εσώτερο σκοπό.
Ο εξωτερικός σκοπός είναι να φτάσεις στο στόχο ή τον προορισμό σου, να επιτύχεις αυτό που ξεκίνησες να κάνεις, να κατορθώσεις αυτό ή εκείνο, πράγμα που, φυσικά, προϋποθέτει μέλλον.
Αν όμως ο προορισμός σου ή τα βήματα που πρόκειται να κάνεις στο μέλλον απασχολούν ένα τόσο μεγάλο μέρος της προσοχής σου ώστε να γίνονται πιο σημαντικά από το βήμα που κάνεις τώρα, τότε χάνεις εντελώς τον εσώτερο σκοπό του ταξιδιού, που δεν έχει καμιά σχέση με το πού πας ή το τι κάνεις, αλλά έχει μεγάλη σχέση με το πώς.
Δεν έχει καμιά σχέση με το μέλλον, αλλά μεγάλη σχέση με την ποιότητα της συνειδητότητάς σου ετούτη τη στιγμή.
Ο εξωτερικός σκοπός ανήκει στην οριζόντια διάσταση του χώρου και του χρόνου· ο εσώτερος σκοπός αφορά το βάθεμα της Ύπαρξής σου στην κατακόρυφη διάσταση του άχρονου Τώρα.
Το εξωτερικό ταξίδι μπορεί να περιέχει ένα εκατομμύριο βήματα, το εσώτερο ταξίδι έχει μόνο ένα: το βήμα που κάνεις αυτή τη στιγμή.
Καθώς αποκτάς βαθύτερη επίγνωση αυτού του ενός βήματος, συνειδητοποιείς ότι ήδη περιέχει μέσα του όλα τα άλλα βήματα, καθώς και τον προορισμό.
Αυτό το ένα βήμα έχει μεταμορφωθεί σε μια έκφραση τελειότητας, σε μια πράξη μεγάλης ομορφιάς και ποιότητας.
Σε έχει πάει μέσα στην Ύπαρξη, και το φως της θα λάμπει μέσα απ' αυτό. Αυτός είναι τόσο ο σκοπός όσο και η πραγμάτωση του εσώτερου ταξιδιού σου, του ταξιδιού μέσα στον εαυτό σου.
Έχει σημασία αν θα πετύχω τον εξωτερικό μου σκοπό, αν θα πετύχω ή θα αποτύχω στον κόσμο;
Θα έχει σημασία για σένα εφόσον δε θα έχεις πραγματοποιήσει τον εσώτερο σκοπό σου.
Στο κάτω-κάτω, ο εξωτερικός σκοπός είναι απλώς ένα παιχνίδι που μπορεί να συνεχίσεις να παίζεις μόνο και μόνο επειδή το απολαμβάνεις. Είναι επίσης δυνατόν να αποτύχεις εντελώς στον εξωτερικό σου σκοπό και ταυτόχρονα να πετύχεις εντελώς τον εσώτερο σκοπό σου - ή και το αντίστροφο, που στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο συνηθισμένο: εξωτερικά πλούτη και εσωτερική φτώχια ή "να έχεις κερδίσει τον κόσμο και να έχεις χάσει την ψυχή σου", όπως το έθεσε ο Ιησούς.
Τελικά, φυσικά, κάθε εξωτερικός σκοπός είναι καταδικασμένος να "αποτύχει" αργά ή γρήγορα, μόνο και μόνο επειδή υπόκειται στο νόμο της παροδικότητας όλων των πραγμάτων.
Όσο πιο γρήγορα αντιληφθείς ότι ο εξωτερικός σου σκοπός δεν μπορεί να σου δώσει διαρκή ικανοποίηση, τόσο το καλύτερο.
Όταν έχεις δει τα όρια του εξωτερικού σου σκοπού, τότε παραιτείσαι από τη μη ρεαλιστική προσδοκία σου ότι θα πρέπει να σε κάνει ευτυχισμένο, και έτσι τον κάνεις υπηρέτη του εσώτερου σκοπού σου.
Το παρελθόν δεν μπορεί να επιβιώσει όταν είσαι παρών στο τώρα!
Ανέφερες ότι το να σκεφτόμαστε ή να μιλάμε για το παρελθόν όταν δεν είναι απαραίτητο, είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους αποφεύγουμε το παρόν.
Όμως, πέρα από το παρελθόν που θυμόμαστε και με το οποίο ίσως ταυτιζόμαστε, δεν υπάρχει άλλο ένα επίπεδο παρελθόντος μέσα μας, που είναι πολύ πιο βαθιά εδραιωμένο;
Μιλάω για το ασυνείδητο παρελθόν που καθορίζει τη ζωή μας, ιδιαίτερα μέσα από τις εμπειρίες της πρώιμης παιδικής ηλικίας, ίσως και από εμπειρίες περασμένων ζωών.
Έπειτα υπάρχει και η πολιτισμική μας εκπαίδευση, που έχει να κάνει με το πού ζούμε, γεωγραφικά, καθώς και με την ιστορική χρονική περίοδο στην οποία ζούμε.
Όλα αυτά καθορίζουν το πώς βλέπουμε τον κόσμο, πώς αντιδρούμε, τι σκεφτόμαστε, τι είδους σχέσεις έχουμε, πώς ζούμε γενικά τη ζωή μας.
Πώς είναι δυνατόν να τα συνειδητοποιήσουμε όλ' αυτά ή να απαλλαγούμε απ’ αυτά; Πόσος καιρός θα χρειαζόταν για κάτι τέτοιο; Κι ακόμα κι αν το καταφέρναμε, τι θα απέμενε τελικά;
Τι απομένει όταν τελειώνει η ψευδαίσθηση;
Δεν είναι ανάγκη να ερευνήσεις το ασυνείδητο παρελθόν μέσα σου, παρά μόνο καθώς εκδηλώνεται ετούτη τη στιγμή σαν σκέψη, σαν συναίσθημα, επιθυμία, αντίδραση ή σαν ένα εξωτερικό γεγονός που σου συμβαίνει.
Οτιδήποτε χρειάζεται να ξέρεις γύρω από το ασυνείδητο παρελθόν μέσα σου, θα το φέρουν στην επιφάνεια οι προκλήσεις του παρόντος. Αν αρχίσεις να σκαλίζεις το παρελθόν, θα γίνει ένα απύθμενο πηγάδι: υπάρχει πάντα κι άλλο.
Μπορεί να πιστεύεις ότι χρειάζεσαι περισσότερο χρόνο για να καταλάβεις το παρελθόν και να ελευθερωθείς απ' αυτό, με άλλα λόγια, ότι το μέλλον θα σε λυτρώσει τελικά από το παρελθόν. Αυτό είναι πλάνη.
Μόνο το παρόν μπορεί να σε ελευθερώσει από το παρελθόν. Ο περισσότερος χρόνος δεν μπορεί να σε ελευθερώσει από το χρόνο.
Προσέγγισε τη δύναμη του Τώρα. Αυτό είναι το κλειδί.
Τι είναι η δύναμη του Τώρα;
Δεν είναι άλλη από τη δύναμη της παρουσίας σου, είναι η συνειδητότητά σου απαλλαγμένη από σκεπτομορφές.
Ασχολήσου λοιπόν με το παρελθόν στο επίπεδο του παρόντος. Όσο περισσότερη προσοχή δίνεις στο παρελθόν, τόσο περισσότερο το ενεργοποιείς, και τόσο περισσότερο είναι πιθανό να κατασκευάσεις έναν "εαυτό" απ' αυτό.
Μην παρανοήσεις αυτό που σου λέω: η προσοχή είναι ουσιαστικής σημασίας, αλλά όχι για το παρελθόν ως παρελθόν.
Δώσε προσοχή στο παρόν δώσε προσοχή στη συμπεριφορά σου, στις αντιδράσεις, τις διαθέσεις, τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τους φόβους και τις επιθυμίες σου, όπως εκδηλώνονται στο παρόν. Εκεί είναι το παρελθόν σε σένα.
Αν μπορείς να είσαι αρκετά παρών ώστε να τα παρατηρείς όλ' αυτά, όχι επικριτικά ή αναλυτικά, αλλά χωρίς κρίσεις, τότε αντιμετωπίζεις με επιτυχία το παρελθόν και το διαλύεις με τη δύναμη της παρουσίας σου.
Δεν μπορείς να βρεις τον εαυτό σου με το να μπαίνεις στο παρελθόν. Βρίσκεις τον εαυτό σου με το να έρθεις στο παρόν.
Το να καταλάβω το παρελθόν δε με βοηθάει να καταλάβω γιατί κάνω ορισμένα πράγματα, γιατί αντιδρώ με ορισμένους τρόπους ή γιατί δημιουργώ ασυνείδητα το δικό μου "δράμα", τα πρότυπά μου στις σχέσεις και τα λοιπά;
Καθώς αποκτάς μεγαλύτερη συνείδηση της παρούσας σου προσωπικότητας, μπορεί ξαφνικά να αποκτήσεις κάποια ενόραση σχετικά με το γιατί η "εκπαίδευσή" σου λειτουργεί με αυτούς τους συγκεκριμένους τρόπους - για παράδειγμα, γιατί οι σχέσεις σου ακολουθούν ορισμένα πρότυπα - και μπορεί να θυμηθείς κάποια γεγονότα που συνέβησαν στο παρελθόν ή να τα δεις πιο καθαρά. Αυτό ίσως σε βοηθήσει, αλλά δεν είναι ουσιαστικής σημασίας.
Αυτό που είναι ουσιαστικό είναι η συνειδητή σου παρουσία. Αυτή διαλύει το παρελθόν. Αυτή είναι ο μεταμορφωτικός παράγοντας.
Έτσι, μην επιδιώκεις να καταλάβεις το παρελθόν, αλλά γίνε όσο πιο παρών μπορείς. Το παρελθόν δεν μπορεί να επιβιώσει όταν είσαι παρών. Μπορεί να επιβιώσει μόνο όταν είσαι απών.
