Συντροφικότητα: Τα μυστικά για να περνάς όμορφα με τη σχέση σου

Σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας, συντελείται μια τρυφερή επανάσταση, όπου άνδρες και γυναίκες, σύντροφοι στη ζωή, επιδιώκουν και επενδύουν στην κοντινότητά τους, γιατί ελπίζουν να κερδίσουν από αυτήν.

Σήμερα οι νέοι που αποφασίζουν να είναι μαζί, θέτουν ένα σημαντικό στοιχείο στην κοινή ζωή τους. Την σχέση τους. Κύριο στοιχείο σ’ αυτό που ονο­μάζεται σχέση, είναι η επιθυμία των συντρόφων να είναι μαζί και να μοιράζονται όλες τις πλευρές τους.

Σήμερα τα ζευγάρια θέλουν να είναι μαζί. Αποζητά ο ένας την παρέα του άλλου. Θέλουν να έχουν κοινούς φίλους. Να έχουν κοινές δραστηριότητες. Να μοιράζονται τα μυστικά τους. Να εκφράζουν τα συναισθήματά τους. Να εκτιμούν την άποψη του άλλου για τις προσωπικές τους δυσκολίες. Να απο­λαμβάνουν την τρυφερότητά τους. Να θέτουν σε προτεραιότητα τη σχέση τους.

Στο παρελθόν, αλλά και σήμερα ακόμη, η οικει­ότητα ταυτιζόταν με την άνεση να συμπεριφέρεσαι και να εκφράζεσαι, δίχως να ασχολείσαι με το πώς αισθάνεται ο άλλος. Εν ονόματι της οικειότητας επικρατούσε η ασέβεια προς το πρόσωπο και τα συ­ναισθήματα του άλλου. Μια ψευδεπίγραφη ειλικρί­νεια που δεν γνώριζε να σέβεται. Μια προχειρότη­τα, εν ονόματι της απλότητας. Μια χαλάρωση που οδηγούσε στην αυτοεγκατάλειψη στον προσωπικό χώρο και στην παρορμητική, μη επεξεργασμένη συ­μπεριφορά προς τον σύντροφο.

Η κακοποιημένη έννοια της οικειότητας ήταν η πηγή της αίσθησης του «Παραγνωριστήκαμε!», ή του «Καλύτερα μακριά και αγαπημένοι!», που οδηγούσε στην απομάκρυνση και τέλος στη διακοπή των σχέσεων.

Η αυθεντική οικειότητα μεταξύ των συντρόφων είναι να ξέρει να σέβεται, να γνωρίζει τα όρια που δεν εμποδίζουν την σχέση, αλλά την διασώζουν. Η οικειότη­τα δεν θεωρεί δοσμένο τον άλλο, αλλά διαρκώς δημιουργεί νέους όρους για να τον συναντά στις διαρ κώς μεταβαλλόμενες συνθήκες της ζωής.

Η συντροφικότητα σήμερα αντιπροσωπεύει τη φυσική κατάσταση των νέων που αποφασίζουν τη συμπόρευση ζωής. Παράλληλα, όμως, δεν είναι λίγοι οι μεγαλύτεροι άνδρες και οι γυναίκες, που ανησυχώντας από την ανάπτυξη αυτής της κοντινότητας προσπαθούν να κρατήσουν την παραδοσιακη καχυποψία μεταξύ ανδρών και γυναικών, ρίχνοντας δηλητηριασμένα βέλη ενάντια στα ζευγάρια που κρατούν τα χέρια τους σφικτά και τρυφερά.

Φίλοι και φίλες από νεανικές παρέες προσπαθούν αντίστοιχα να επαναφέρουν τους δικούς στην καθεστηκυία τάξη, όπου την προτεραιότητα έχει η παρέα: «Και εμείς αγαπήσαμε, αλλά δεν χαθήκαμε «Εντάξει, είπαμε, αλλά εσύ το παράκανες! Τι θέλεις να αποδείξεις;».

Αναρωτιέμαι γι’ αυτή την περίεργη απαίτηση πληροφορηθούν οι φίλες και οι φίλοι τις λεπτομέρειες των συναντήσεων του νέου ζευγαριού. Αυτές αηδιαστικές απαιτήσεις μού θυμίζουν γηραιές, υπάρξεις που έχοντας στερηθεί κάθε ίχνος προσωπικής ζωής προσπαθούν μέσα από το κου­τσομπολιό να αρπάξουν κάποια ψίχουλα που θα καλύψουν την υπαρξιακή πείνα τους.

Όμως η ερωτική σχέση απαιτεί την προτεραιό­τητα. Η οικειότητα για να αναπτυχθεί απαιτεί τον προσωπικό χώρο και χρόνο. Απαιτεί την διαρκή τρο­φοδοσία.

Προσωπικός χώρος για την σχέση δεν μπορεί να είναι το παιδικό δωμάτιο που παραχωρείται από «γονείς με κατανόηση», όπου το ζευγάρι θα δει ένα βίντεο και θα αγκαλιαστεί, ενώ μέσα θα είναι οι γο­νείς ή τα αδέλφια ή οι συγκάτοικοι.

Ο προσωπικός χώρος στο ξεκίνημα της σχέσης δεν αφορά μιαν ατελή βίωση των δυνατοτήτων που θα έχουν στο μέλλον, αλλά τον εξωτερικευμένο χώ­ρο του ζευγαριού που διαμορφώνεται από την διαρ­κή επικοινωνία τους. Ο προσωπικός χώρος ανάπτυ­ξης της οικειότητας στο ζευγάρι είναι οι γωνιές που ανακαλύπτουν, οι φωλιές που δημιουργούν.

Ο δημόσιος χώρος επιτρέπει ουσιαστικότερο μοίρασμα εμπειριών και παραδόξως και μεγαλύτερη ιδιωτικότητα στο ζευγάρι που θέλει να μοιραστεί τη ζωή του και να αναπτύξει την οικειότητα στην σχέ­ση του. Η ανακάλυψη και η δημιουργία δυνατοτή­των συνάντησης και μοιράσματος του ζευγαριού στον δημόσιο χώρο επιτρέπει την βίωση κοινών ερε­θισμάτων, που η επεξεργασία τους από τους συντρό­φους οδηγεί στη διαμόρφωση κοινής ταυτότητας.

Ο χρόνος πάντα είναι πολύ λίγος για ένα ζευγάρι που αγαπιέται. Ο χρόνος που αφιερώνεται στις συζητήσεις τους, που αφορούν πληρο­φορίες για τον χρόνο που έζησαν ξεχωριστά και για τα όσα κατάφεραν. Για τα όσα συνειδητοποίησα μόνοι τους και θα ήθελαν να τα μοιραστούν. Για τα όσα όμορφα και σημαντικά έχουν ζήσει τώρα ή στο παρελθόν και θα ήθελαν να τα επεξεργαστούν από κοινού, ώστε να διασωθούν στην κοινή μνήμη. Για τα όσα πικρά, επώδυνα ή αηδιαστικά έχουν ζήσει τώρα ή στο παρελθόν και για τα οποία θέλουν να ορκιστούν ότι θα απουσιάζουν από την κοινή ζωή τους.

Σημαντικός είναι ο χρόνος στο ζευγάρι όταν γε­λούν και αστειεύονται. Όταν εξαφανίζονται όλες οι υπαρκτές δυσκολίες από την θέρμη του έρωτά τους. 'Οταν το παιγνίδισμα γίνεται τρόπος ζωής για όσους σέβονται την σοβαρότητά της. 'Οταν η τρυφερότη­τα δεν αφορά μόνο το προκαταρκτικό στάδιο της σε­ξουαλικής σχέσης, αλλά είναι η ίδια η σχέση. Όταν η καλή διάθεση δεν είναι κουκούλωμα των προβλη­μάτων, αλλά η βεβαιότητα για την δυνατότητα επί­λυσής τους.

Σημαντικός είναι ο χρόνος στο ζευγάρι, όταν μπορούν να χαλαρώσουν δίχως να πρέπει να απο­λογούνται. Όταν μπορούν να αυτοσαρκαστούν, δί­χως να φοβούνται ότι θα ξεπέσουν στα μάτια του συντρόφου. Όταν αντί για γκρίνιες και παράπονα για εκείνα που ήθελαν και δεν έγιναν, μοιράζονται τις επιθυμίες τους και τα όνειρά τους.

0 σύντροφος τότε δεν ακούει απλώς αυτά που του λες, αλλά γνωρίζει να αφουγκράζεται και αυτά που σε δυσκολεύουν να τα ονομάσεις, αυτά που ζητούν τον χρόνο τους για να αναδυθούν, αυτά που δεν έχεις λόγια για να τα εκφράσεις.

Ο σύντροφος που είναι ο καλός σου φίλος. Που δεν κολλάς πάνω του γιατί δυσκολεύεσαι στις σχέ­σεις με τους άλλους, αλλά γιατί μ’ αυτόν έχεις απε­ριόριστες δυνατότητες επικοινωνίας και κατανόη­σης.

Συντροφικότητα. Η δυνατότητα να έχεις τον δι­κό σου άνθρωπο. Τον άνθρωπο που σε γνωρίζει και γι’ αυτό σε εμπιστεύεται. Να έχεις δίπλα σου κά­ποιον που θέλει να σε ακούει, όχι για να σου κάνει χάρη, αλλά γιατί εμπλουτίζεται από την σχέση του με σένα. Να έχεις τον δικό σου άνθρωπο που δεν σε παρεξηγεί, γιατί γνωρίζει να εξηγεί τις προθέσεις σου. Να θέλεις να είσαι μαζί του όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί μαζί του είσαι ολόκληρος ο εαυτός σου.

Συντροφικότητα. Η αίσθηση ότι είναι ο δικός μου άνθρωπος. Ο αγαπημένος. Ο σημαντικός. Αυτός που με δυσκολεύει με το να είναι διαφορετικός, ακό­μη και όταν συμφωνούμε. Αυτός που με δυσκολεύ­ει με το να είναι παρών, ακόμη και στη μοναξιά μου. Αυτός που με δυσκολεύει με το να μη δέχεται συμβιβασμούς μου. Αυτός που με δυσκολεύει με την ομορφιά της αγάπης του. Αυτός που με δυσκολεύει με το να μην του φτάνει ποτέ ο κοινός μας χρόνος. Αυτός που με δυσκολεύει με το να με εμπιστεύεται απροϋπόθετα. Αυτός που με δυσκολεύει με το να μη μου επιτρέπει να εγκλωβίζομαι στα άσχημα. Αυ­τός που με δυσκολεύει με το να μην μου επιτρέπει να παραιτούμαι. Αυτός που με δυσκολεύει με το να με βλέπει ερωτικά, ακόμη και όταν εγώ δεν αντέ­χω τον εαυτό μου. Αυτός που με δυσκολεύει με το να μου ζητά να είμαι ο εαυτός μου και μόνο αυτό.