ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ απόγνωσης, ο Μάρκος Αυρήλιος τονώνει το ηθικό του με διαφόρους τρόπους: εστιάζει την προσοχή του στα άμεσα καθήκοντά του, αυτοσυγκεντρώνεται, συλλογίζεται την καλοσύνη που υπάρχει στον κόσμο, υπενθυμίζει στον εαυτό του ότι το κακό δημιουργεί τις ευκαιρίες για να λάμψει η αρετή.
Μη συζητάς καθόλου για το πώς είναι ο καλός άνθρωπος' γίνε τέτοιος...
Κάθε σου στιγμή, ρωμαλέος, ως άνδρας και ως Ρωμαίος, φρόντιζε αυτό που περνά από το χέρι σου, με ανεπιτήδευτη σεμνότητα, με φιλοστοργία, ελευθεροφροσύνη και αίσθημα δικαίου, εξ-ασφαλίζοντας για τον εαυτό σου την αποδέσμευση από κάθε άλλη εξωτερική εικόνα. Και θα την εξασφαλίσεις αν κάθε σου πράξη την κάνεις σα να ήταν η τελευταία της ζωής σου' απαλλαγμένη από κάθε απερισκεψία και εμπάθεια ενάντια στις λογικές κρίσεις, από κάθε υποκρισία, φιλαυτία και δυσφορία γι’ αυτά που σου ’λαχαν από τη μοίρα.
Μη σε μπερδεύει η όλη εικόνα της ζωής. Ας μην αγκαλιάσει η σκέψη σου μεμιάς το χαρακτήρα και τον αριθμό όλων των δυσκολιών που σε βρήκαν ή πρόκειται να σε βρουν. Αλλά για κάθε παρούσα δυσκολία ρώτα τον εαυτό σου: τι το αφόρητο και ανυπόφορο έχει αυτή η δουλειά; Θα ντραπείς να το ομολογήσεις. Έπειτα, θύμιζε στον εαυτό σου ότι δεν σε συνθλίβει το μέλλον ούτε το παρελθόν, αλλά μόνο το παρόν. Όμως το παρόν σμικρύνεται στο ελάχιστο, αν το απομονώσεις και θεωρήσεις τη διάνοιά σου υπεύθυνη που δεν μπορεί να το αντέξει έτσι μεμονωμένο.
Μη σε ταράζουν τα μελλούμενα. Θα φτάσεις και σ’ αυτά, αν χρειαστεί, κουβαλώντας μαζί σου την ίδια λογική που τώρα χρησιμοποιείς για τα παρόντα
Μη συζητάς καθόλου για το πώς είναι ο καλός άνθρωπος' γίνε τέτοιος...
Κάθε σου στιγμή, ρωμαλέος, ως άνδρας και ως Ρωμαίος, φρόντιζε αυτό που περνά από το χέρι σου, με ανεπιτήδευτη σεμνότητα, με φιλοστοργία, ελευθεροφροσύνη και αίσθημα δικαίου, εξ-ασφαλίζοντας για τον εαυτό σου την αποδέσμευση από κάθε άλλη εξωτερική εικόνα. Και θα την εξασφαλίσεις αν κάθε σου πράξη την κάνεις σα να ήταν η τελευταία της ζωής σου' απαλλαγμένη από κάθε απερισκεψία και εμπάθεια ενάντια στις λογικές κρίσεις, από κάθε υποκρισία, φιλαυτία και δυσφορία γι’ αυτά που σου ’λαχαν από τη μοίρα.
Μη σε μπερδεύει η όλη εικόνα της ζωής. Ας μην αγκαλιάσει η σκέψη σου μεμιάς το χαρακτήρα και τον αριθμό όλων των δυσκολιών που σε βρήκαν ή πρόκειται να σε βρουν. Αλλά για κάθε παρούσα δυσκολία ρώτα τον εαυτό σου: τι το αφόρητο και ανυπόφορο έχει αυτή η δουλειά; Θα ντραπείς να το ομολογήσεις. Έπειτα, θύμιζε στον εαυτό σου ότι δεν σε συνθλίβει το μέλλον ούτε το παρελθόν, αλλά μόνο το παρόν. Όμως το παρόν σμικρύνεται στο ελάχιστο, αν το απομονώσεις και θεωρήσεις τη διάνοιά σου υπεύθυνη που δεν μπορεί να το αντέξει έτσι μεμονωμένο.
Μη σε ταράζουν τα μελλούμενα. Θα φτάσεις και σ’ αυτά, αν χρειαστεί, κουβαλώντας μαζί σου την ίδια λογική που τώρα χρησιμοποιείς για τα παρόντα
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου