Η όλη «κοσμική» ουσία του Ισλάμ είναι στοίχοι από το Κοράνι:
«Αυτός (Αλάχ) είναι που έστειλε τον Αγγελιοφόρο του (Μωάμεθ) και την θρησκεία της αλήθειας (Ισλάμ) για να την οδηγήσει νικηφόρα απέναντι σε όλες τις άλλες θρησκείες ακόμα και αν οι άπιστοι αντισταθούν» (Κοράνι 61:9)
«Μην κάνετε φιλίες με τους Εβραίους και του Χριστιανούς» (Κοράνι 5:51)
«Θα σπείρω τον τρόμο στις καρδιές των απίστων. θα κόψω τα κεφάλια τους, θα κόψω τα ακροδάχτυλα τους» (Κοράνι 8:12)
Μια σταγόνα λογική και δυο σταγόνες Ιστορία για το «Μετριοπαθές» Ισλάμ
Ξεκίνησα την έρευνα μου πάνω στο Ισλάμ πριν 2 χρόνια σε μια προσπάθεια τότε να κατανοήσω το φαινόμενο της «Αραβικής Άνοιξης». Ήταν μια εποχή που οι περισσότερες αναλύσεις γεωπολιτικής δεν έβγαζαν κανένα νόημα και οι απόψεις των ειδικών έδειχναν να αλλάζουν από την μια μέρα στην άλλη. Ήταν κάτι τόσο νέο για τον τρόπο σκέψης μας που είχε ξαφνιάσει τους πάντες, για αυτό και αποφάσισα ότι έπρεπε να ξεκινήσω από την βάση του φαινομένου και η βάση ήταν το ίδιο το Ισλάμ.
Από τότε και μέχρι σήμερα αναζητώ το «μετριοπαθές Ισλάμ» και κατάφερα να το βρω μόνο σε ένα σημείο. Το «μετριοπαθές Ισλάμ» δεν βρίσκεται ούτε στα Τζαμιά, ούτε στην Μέκκα. Δεν το βρίσκει κανείς ούτε στο Κοράνι, τα Χαντίθ, και τα υπόλοιπα ιερά ή θεολογικά Ισλαμικά κείμενα. Αν θέλει κάποιος να το βρει πρέπει να ψάξει τα δυτικά ΜΜΕ μετά από Ισλαμικές τρομοκρατικές επιθέσεις. Δεν υπάρχει «μετριοπαθές Ισλάμ» στη Σαουδική Αραβία, την Αίγυπτο, το Ιράκ και το Ιράν.
Υπάρχει όμως σε αμέτρητα βιβλία και άρθρα που αφορούν αυτές τις χώρες και την θρησκεία τους. Δεν υπάρχει στα βιβλία που μελετούν ευλαβικά οι Μουσουλμάνοι αλλά υπάρχει σε εκατοντάδες δυτικά βιβλία για το Ισλάμ. Το «μετριοπαθές Ισλάμ» δεν είναι η θρησκεία στην οποία πιστεύουν οι Μουσουλμάνοι. Είναι αυτό το οποίο οι περισσότεροι δυτικοί, φαντασιώνονται ότι πιστεύουν οι Μουσουλμάνοι. Είναι μια φαντασίωση της δυτικής φιλελεύθερης διανόησης.
Αν πάρεις το Ισλάμ και το γυρίσεις τα μέσα έξω τότε θα έχεις το «μετριοπαθές Ισλάμ». Αν βρεις έναν Μουσουλμάνο που δεν έχει πάει σε Τζαμί τα τελευταία χρόνια και μπορεί να σου πει την δισκογραφία των Beatles ενώ δεν ξέρει να σου πει τους συντρόφους του Μωάμεθ, τότε έχεις βρει έναν «μετριοπαθή» Μουσουλμάνο. Έναν κοσμικό Μουσουλμάνο. Στην πράξη έναν άθεο που δηλώνει μουσουλμάνος γιατί αλλιώς εκτός από άθεος, θα μείνει και ακέφαλος όπως ορίζει το κανονικό και καθόλου μετριοπαθές Ισλάμ.
Το «μετριοπαθές Ισλάμ» είναι η φανταστική θρησκεία των πολυπολιτισμικών δυτικών κοινωνιών. Είναι η ίδια η πολυπολιτισμικότητα αναγραμματισμένη. Χωρίς το «μετριοπαθές Ισλάμ» όλο το πολυπολιτισμικό-διεθνιστικό οικοδόμημα καταρρέει και μαζί με αυτό και όλο το σύστημα αξιών και πεποιθήσεων όλων όσων το πιστεύουν. Χωρίς «μετριοπαθές Ισλάμ» επιστρέφει ο Εθνικισμός, τα σύνορα κλείνουν και κερδίζει ο «μπαμπούλας της ακροδεξιάς». Αυτός είναι ο μεγάλος φόβος της σημερινής δύσης.
Δεν μας περνάει ούτε καν από το μυαλό ότι η άνοδος της ακροδεξιάς σε μια φιλελεύθερη κοινωνία είναι σαν τον πυρετό. Είναι ένα σύμπτωμα, μια προειδοποίηση ότι κάτι άλλο πάει στραβά. Ότι κάπου ελλοχεύει κάποια αρρώστια. Αντί να κοιτάξουμε λοιπόν να βρούμε και να διορθώσουμε το πρόβλημα, παίρνουμε την ασπιρίνη που ακούει στο όνομα «μετριοπαθές Ισλάμ» και αφήνουμε την αρρώστια να υπάρχει. Μέχρι να μας φάει από μέσα.
Όταν κάποιος προβάλει το «μετριοπαθές Ισλάμ» δεν υπερασπίζεται το Ισλάμ. Υπερασπίζεται τις δικές του φαντασιώσεις. Υπερασπίζεται τη δική του «πίστη», την «κοσμική θεολογία» των πολυπολιτισμικών κοινωνιών όπου κοσμικοί χριστιανοί συνυπάρχουν με κοσμικούς μουσουλμάνους. Όταν το Ισλάμ δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο, όπως πριν λίγες μέρες στο Παρίσι, τότε ο «πολυπολιτισμικός» δυτικός βρίσκεται σε «γνωστική ασυμφωνία» – όπως την ορίζει η ψυχολογία – και τρέχει στον μύθο του «μετριοπαθούς Ισλάμ» ώστε να μειώσει την σύγκρουση της πραγματικότητας με την φαντασία του.
Το «μετριοπαθές Ισλάμ» είναι μια πολύ δύσκολη θρησκεία
Για να πιστέψει κάποιος στο «μετριοπαθές Ισλάμ» πρέπει να αγνοήσει επιδεικτικά ή ακόμα και να διαστρεβλώσει 1400 χρόνια ιστορίας, θεολογίας, γεωπολιτικής, και δημογραφικών. Πρέπει να παραβλέψει επίσης όλη την αρχαιολογία και σχεδόν τα πάντα πριν από τον πόλεμο των 6 ημερών. Πρέπει να αγνοήσει όλους όσους κόβουν κεφάλια σήμερα στην Συρία γιατί δεν μπορεί να εκπροσωπούν την πλειονότητα των μουσουλμάνων. Το ίδιο φυσικά πρέπει να ισχύει και για τον Μωάμεθ που ξεκίνησε τους αποκεφαλισμούς αυτοπροσώπως τον 7ο αιώνα.
Πρέπει να αγνοήσει όλα τα ιερά κείμενα του Ισλάμ και το πώς ζουν οι μουσουλμάνοι σήμερα, όχι μόνο στις χώρες τους αλλά και στις δυτικές κοινωνίες. Πρέπει να παραβλέψει ότι το πραγματικό Ισλάμ είναι κατά κύριο λόγω πολιτικής φύσης και όχι θρησκευτικής. Ότι η συντριπτική πλειονότητα των ιερών του κειμένων ασχολούνται με το τι έκανε και πως το έκανε ο Προφήτης. Ότι από αυτά τα κείμενα, περισσότερα από τα μισά ασχολούνται όχι με το τι πρέπει να κάνει ο καλός μουσουλμάνος για τον εαυτό του, αλλά με το πώς πρέπει να αντιμετωπίζει τους άπιστους.
Είναι αναγκαίο να ξεχάσει ότι το Ισλάμ ήταν μια θρησκεία που είχε σαν στόχο να ενώσει τις φυλές της πιο απολίτιστης και άγονης περιοχής του γνωστού κόσμου του 7ου αιώνα. Και ότι έχει μείνει σε αυτόν τον αιώνα και τον ηθικό κώδικα και τρόπο λειτουργίας αυτών ακριβώς των φυλών. Πρέπει να αγνοήσει παντελώς την έννοια της «κατάργησης» (Abrogation) και το πώς διαβάζονται τα Ισλαμικά ιερά κείμενα. Να αγνοήσει ότι το Κοράνι έχει δύο χρονολογικές εποχές (της Μέκκας και της Μεδίνας) και ότι η δεύτερη σχεδόν καταργεί την πρώτη και όποια μηνύματα αγάπης και ανοχής περιείχε αυτή. Πρέπει να αγνοήσει βασικές αρχές και υλικό που μπορεί να βρει ο καθένας σε οποιοδήποτε Ισλαμικό βιβλιοπωλείο ανά τον κόσμο.
Το Ισλάμ των οπαδών της πολυπολιτισμικότητας δεν είναι η θρησκεία του Μωάμεθ, το Κοράνι, τα Χαντίθ, τα χαλιφάτα ή οι μουσουλμάνοι που ζουν στις μουσουλμανικές χώρες. Το Ισλάμ της δυτικής «διανόησης» είναι μια θρησκεία που δεν υπάρχει αλλά πιστεύουμε τυφλά ότι πρέπει να υπάρχει γιατί χωρίς αυτή καταρρέει όλο το φιλοσοφικό και πολιτικό μας οικοδόμημα.
Από την φαντασία στην πραγματικότητα.
Η εμπειρία μου μέχρι τώρα δείχνει ότι οι οπαδοί του «μετριοπαθούς Ισλάμ» δίνουν διαλέξεις για το Ισλάμ χωρίς να γνωρίζουν τίποτε απολύτως για αυτό. Μιλάνε για ένα Ισλάμ βγαλμένο από τις ταινίες του Χόλιγουντ όπου ευγενείς Σαρακηνοί βοηθούν τον Ρομπέν των Δασών στον ταξικό του αγώνα, ή συμμαχούν με τον καλό χριστιανό πρωταγωνιστή κατά των κακών σταυροφόρων που βασανίζουν κακόμοιρους ευγενικούς Άραβες.
Μια θρησκεία «ευγενών» βαρβάρων βγαλμένων μέσα από την θεωρία του “Orientalism” και το ομότιτλο βιβλίο του Edward Said. Δεν έχουν διαβάσει ποτέ το Κοράνι ή άλλα Ισλαμικά κείμενα αλλά έχουν διαβάσει δεκάδες άρθρα «γνώμης» για το πώς οι Μουσουλμάνοι καταπιέζονται διαχρονικά από παντού. Στο μυαλό τους ο Χριστιανισμός είναι το μεγαλύτερο κακό που βρήκε την ανθρωπότητα ενώ το Ισλάμ διέσωσε τον Ελληνικό πολιτισμό και μας έδωσε τους «αραβικούς» (στην ουσία Ινδικούς) αριθμούς! Στην στρεβλωμένη φαντασία τους οι Σταυροφόροι ήταν κακοί Ιμπεριαλιστές και για τον Μεσαίωνα φταίνε οι Γερμανοί που κατέλαβαν την Ρώμη. Μια πολύ βολική πολιτικά, αγγλοσαξονική θεώρηση της Ιστορίας κατά τις αρχές του 20ου αιώνα.
Αγνοούν ότι το Ισλάμ έχει τη δουλεία στον πυρήνα του δόγματος του και την κρατάει ακόμα ζωντανή (ήταν επίσημη στις περισσότερες μουσουλμανικές χώρες μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ‘60 και οι κακοί Ιμπεριαλιστές ήταν αυτοί που έκαναν την Σαουδική Αραβία να κλείσει τα δικά της σκλαβοπάζαρα). Αγνοούν ότι οι σκλάβοι που πήγαν στην Αμερική ήταν λιγότεροι από αυτούς που πήγαν στην Βαγδάτη και ότι οι δουλέμποροι και στις δύο περιπτώσεις ήταν Άραβες μουσουλμάνοι. Αγνοούν ότι εκτός της Αφρικής, η άλλη μεγάλη πηγή σκλάβων για το Ισλάμ ήταν τα Ευρωπαϊκά παράλια, τα οποία είχαν ερημώσει από την Ισλαμική πειρατεία στην Μεσόγειο.
Αγνοούν ότι πριν τις σταυροφορίες η Ευρώπη και το Βυζάντιο ήταν σε σχεδόν 4 αιώνες αμυντικού πολέμου με το Ισλάμ το οποίο είχε φτάσει στην σημερινή νότια Γαλλία. Αγνοούν επίσης και ότι οι πρώτοι Σταυροφόροι ήταν Γάλλοι Ιππότες που είχαν πολεμήσει το Ισλάμ πρώτα στα ίδια τους τα χώματα. Υποθέτουν μάλλον ότι το Ισλάμ κατάφερε να φτάσει από την Ισπανία μέχρι την Κίνα μέσα σε 150 χρόνια λόγω την πνευματικής του ανωτερότητας που μάγεψε τους βάρβαρους Βυζαντινούς, Πέρσες, Ινδούς και Ευρωπαίους. Τι και αν άφησε και 350 εκατομμύρια αποκεφαλισμένους στο διάβα του ανά τους αιώνες … με τέτοιες λεπτομέρειες θα ασχολούμαστε τώρα;
Αγνοούν ότι η Ευρώπη της Μεροβίγγιας δυναστείας μετά την πτώση της Ρώμης από τα Γερμανικά φύλα λειτουργούσε κανονικά με δομές, παιδεία, οικονομία και πολιτισμό, παρότι η Ιστορία μας την τοποθετεί στον Μεσαίωνα. Μετά την άνοδο του Ισλάμ είχαμε την πραγματική κατάρρευση της δύσης και την είσοδο στον Μεσαίωνα. Ανάλογη μάλιστα πτώση είχε την ίδια εποχή και το Βυζάντιο. Τουλάχιστον αυτό μας λέει η αρχαιολογία που όσο να’ ναι είναι πιο έγκυρη από την εν πολύς προφορικά μεταδιδόμενη μέχρι τον 18ο αιώνα ιστοριογραφία, που οδήγησε στις περισσότερες σύγχρονες θεωρίες της λεγόμενης «καταγεγραμμένης ιστορίας».
Εστιάζουν στον κακό χριστιανισμό της μετά-ισλαμικής Ισπανίας και δεν αναρωτιούνται τι το ιδιαίτερο είχε η Ισπανία που την ώθησε στο να εφαρμόσει ένα Χριστιανισμό που είχε πολλά κοινά με το Ισλάμ στις πρακτικές του. Μήπως την Αραβική Ισλαμική κατοχή αιώνων; Παραβλέπουν ότι όλα γύρω μας εξελίσσονται – ακόμα και οι θρησκείες – ενώ το Ισλάμ παραμένει ίδιο και απαράλλαχτο ενώ απαγορεύεται δια θανάτου η όποια αλλαγή του. Η όποια αλλαγή σε κείμενα που έκλεισαν τον 14ο αιώνα και που στο σύνολο τους αναφέρονται σε γεγονότα και πρακτικές του 7ου αιώνα και των Αραβικών φυλών του.
Τέλος αγνοούν ότι το Ισλάμ και η βία είναι ένα και το αυτό. Η βία τρέφει το Ισλάμ και το Ισλάμ υπάρχει μόνο και μόνο για να επεκτείνει την παρουσία του μέσω της βίας. Αυτός είναι ο μόνος σκοπός του, αυτό έκανε και αυτό κάνει 14 αιώνες τώρα σχεδόν αποκλειστικά. Είναι μια θρησκεία βίαιη και υλιστική, φτιαγμένη για να προβάλει τον ανάλογο χαρακτήρα των Αραβικών φυλών που είχε σαν στόχο να ενώσει. Τόσο υλιστική όσο και ο παράδεισος της που δεν είναι τίποτε παραπάνω από μια υπερβολή της λείας που περιμένει κάθε πολεμιστής από τις επιδρομές του.
Ταυτίζεται το Ισλάμ με τους τζιχαντιστές;
Ενώ η πραγματικότητα φωνάζει εμείς υποκρινόμαστε ότι δεν την ακούμε. Με ένα απίστευτα εκτεταμένο μπαράζ τρομοκρατικών ενεργειών το Ισλάμ της δείχνει τις προθέσεις του, την ίδια στιγμή που οι λιμπεραλιστές αναλυτές της συμφοράς και οι αυτόκλητοι συνήγοροι του εξτρεμισμού δηλώνουν ότι … «δεν είναι αυτό που νομίζουμε και βλέπουμε».
Οι αποκεφαλισμοί, οι βομβιστικές επιθέσεις, οι βιασμοί, οι ακρωτηριασμοί, οι πυρπολήσεις αιχμαλώτων μέσα στα κλουβιά τους, οι ομαδικές ταφές ηλικιωμένων γυναικών που δεν μπορούν να χρησιμεύσουν σαν σκεύη ηδονής στους δημίους τους, δεν συμβαίνουν από μουσουλμάνους αλλά από εξτρεμιστές, από τρομοκράτες που δεν έχουν σχέση με την αληθινή πίστη του Ισλάμ. Αυτό ισχυρίζονται με ομοβροντία κειμένων και ραδιοτηλεοπτικών μεταδόσεων και βιβλίων και αναλύσεων εκείνοι που θέλουν να παραδώσουμε τα όπλα για «να μην γίνουμε όπως μας θέλει ο εχθρός».
Όσοι θυμούνται σχετικά πρόσφατα γεγονότα που συντάραξαν τα λιμνάζοντα ύδατα της ελληνόφωνης τηλεόρασης και των λοιπών ΜΜΕ σίγουρα μπορούν να ανακαλέσουν στη μνήμη τους την περιβόητη πυρπόληση του βιβλίου του Μίμη Ανδρουλάκη από ζηλωτές χριστιανούς (έτος 2000 έξω από το βιβλιοπωλείο «Ιανός» στην Θεσσαλονίκη). Οι αμύντορες της πολιτικής ορθότητας, που σήμερα κυβερνούν με ιλαροτραγικό τρόπο τον τόπο, παρουσίασαν όσους διαμαρτύρονταν για το βιβλίο του Μίμη Ανδρουλάκη υλικού περίπου ως απειλή για την παγκόσμια ειρήνη.
Τους αποκαλούσαν ταλιμπάν, φονταμενταλιστές, επικίνδυνους και τους προσέδιδαν ιδιότητες του σήμερα αποδίδονται από τα παγκόσμια ΜΜΕ στους επικεφαλής του Ισλαμικού Κράτους. Έτι δε, ταύτιζαν δολίως την εικόνα και την ψυχοσύνθεση των χριστιανών ορθοδόξων με εκείνους που έκαψαν το βιβλίο και σκιαγραφούσαν μία γραμμή πνευματικής εξαλλοσύνης που έφτανε μέχρι τον βασικό στόχο τους: τον αρχιεπισκόπο Χριστόδουλο. Τελικά αποδείχθηκε ότι η πυρπόληση του βιβλίου, έγινε κατ’ απαίτησιν ή έστω κατά παράκλησιν οπερατέρ τηλεοπτικών σταθμών οι οποίοι δεν είχαν εντυπωσιακά πλάνα για να ντύσουν τις ανταποκρίσεις των δημοσιογράφων από την Θεσσαλονίκη.
Οι ίδιοι άνθρωποι που λίγο απείχαν από το να απαιτήσουν την απαγόρευση του χριστιανισμού στην Ελλάδα σήμερα σιωπούν για τις φρικώδεις ενέργειες των τρομοκρατών του Ισλαμικού Κράτους. Οπότε μιλήσουν μεριμνούν κυρίως για ένα: να μην ταυτίσουμε το Ισλάμ με τους τζιχαντιστές. Είναι έκδηλη η μεγάλη αγωνία τους φανερή η πρόθεση τους αλλά, δυστυχώς, δεν μπορούμε ακόμα να γνωρίζουμε τα κίνητρα τους.
Όμως, η Ευρώπη όσα και να παθαίνει οφείλει να διατηρήσει την στρέβλωση της αληθινής Δημοκρατίας την επίφαση της λαϊκής κυριαρχίας και τον φερετζέ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως τα έχουν ερμηνεύσει εκείνοι που θέλουν διάπλατες τις πύλες για να περνούν όσοι παραβιάζουν κάθε λέξη από τον καταστατικό χάρτη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η Ευρώπη πρέπει να παρακμάσει μέχρι να αυτοκαταργηθεί. Αυτό αναφέρεται επειδή η παραίτηση από το δικαίωμα της αυτοάμυνας είναι ευθεία παραβίαση του συνόλου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των ενοικούντων στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο. Θα μοιάζουμε με τους ισλαμιστές αποκεφαλιστές και τρομοκράτες όχι αν τους πολεμήσουμε σκληρά, αλλά αν δώσουμε τα κλειδιά των οικιών μας στους δολοφόνους εκλιπαρώντας τους να μας σεβαστούν, να αναστοχαστούν τον βίο τους, να αλλάξουν θρησκευτικές αντιλήψεις και να ενστερνιστούν τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τότε θα έχει καταλυθεί η Δημοκρατία, θα έχουν παραβιαστεί οι αρχές μας και θα έχουν τσαλαπατηθεί τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η πικρή αλήθεια είναι αυτή που γνωρίζουν όλοι οι λαοί που έχουν δεχθεί επιθέσεις από επιδρομείς: όταν σου επιτίθενται αμύνεσαι. Ο πόλεμος επιβίωσης δεν γνωρίζει από fair play. Όσα όπλα διαθέτεις θα τα χρησιμοποιήσεις. Θα μεριμνήσεις, ασφαλώς, η επικράτηση να μην προκαλέσει την δική σου καταστροφή. Ωστόσο, ουδείς αμυνόμενος πρέπει να διστάσει έστω και μία στιγμή από την άσκηση βίας όταν υπερασπίζεται τη ζωή του, την τιμή του, την οικογένειά του, την αξιοπρέπεια του, την περιουσία του, τα ήθη και τα έθιμα του και τα ιερά των προγόνων του.
«Ο Θεός μας είναι ισχυρότερος»
Στην Δύση του πολιτιστικού μαρξισμού έχουμε ένα κυρίαρχο αφήγημα: «Φταίει πάντοτε και πρωτίστως η Δύση και μετά όλοι οι άλλοι». Αλλά και όταν φταίνε οι «όλοι άλλοι» δεν φταίνε επί της ουσίας αυτοί, φταίνε οι Δυτικοί που είναι «ιμπεριαλιστές και δολοφόνοι των λαών».
Αυτή η δυτικής προελεύσεως αντιδυτική ιδεολογία βασίζεται στην μεταπολεμική «κουλτούρα της ενοχής» (guilt culture) που αποτελεί ένα ψυχολογικό φαινόμενο μίσους για τον εαυτό (self-hating ή εαυτοφοβία). Φορέας αυτού του φαινομένου ήταν η Νέα Αριστερά στην Αμερική και την Ευρώπη, καταγγέλλοντας τον «βάρβαρο δυτικό καπιταλισμό των ιμπεριαλιστικών όπλων» έναντι των «θυμάτων της Μέσης Ανατολής». Το ιδεολόγημα αυτό τοποθετήθηκε στις νοητικές διόπτρες όλων των Δυτικών αφού αναπαράγεται διαρκώς από τα ΜΜΕ και διδάσκεται στα σχολεία. Όλοι μας γνωρίζουμε για τις αγριότητες των Σταυροφόρων, αλλά πολλοί λίγοι γνωρίζουν για τις επιθετικές ενέργειες των Μουσουλμάνων που προηγήθηκαν των Σταυροφοριών και το σύνολο των βαρβαροτήτων τους απέναντι στους Χριστιανικούς πληθυσμούς από τον 7ο έως τον 17ο αιώνα.
Οι αντιεπιστημονικές θεωρήσεις της Νέας Αριστεράς υπονοούν, όταν δεν το διακηρύσσουν ευθέως, ότι και η οικονομική καθυστέρηση των κρατών της Μέσης Ανατολής είναι απόρροια του Δυτικού επεκτατισμού και εκμετάλλευσης. Κανείς εξ αυτών των αναλυτών όμως δεν αναφέρεται στις αιματηρές ενδοαραβικές και ενδοθρησκευτικές διαμάχες, στην κρίση του μοντέλου του κράτους-επιχειρηματία των υψηλών τιμών πετρελαίου και εμβασμάτων από πρόσφυγες στο οποίο βασίζονται ακόμα τα περισσότερα εκεί κράτη, στην ανελαστικότητα των οικονομικών τους πολιτικών και στην πρόσδεση των πολιτικο-στρατιωτικών ελίτ στις αμιγώς πελατειακές σχέσεις και συναλλαγές με ομάδες εγχώριων τραπεζιτών και επιχειρηματιών οικιστικής ανάπτυξης. Αλλά ακόμα και σε χώρες που επιχειρήθηκε κάποιου είδους οικονομικός φιλελευθερισμός, όπως στην Αίγυπτο, αυτό δεν επέφερε και πολιτική ελευθερία, αφού οι εγχώριοι επιχειρηματίες φοβούνται τον διεθνή ανταγωνισμό ως ενός είδους διασπαστή των πολιτικοοικονομικών προνομίων τους.
Η ιδεολογία της Νέας Αριστεράς, μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, χρειαζόταν επανασύνταξη, αλλά και μία νέα δεξαμενή ψηφοφόρων για τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης. Το νοητικό σχήμα που ανακαλύφθηκε για την επίτευξη αυτού του στόχου ήταν το ιδεολόγημα της πολυπολιτισμικότητας. Ιστορικό υποκείμενο της πολυπολιτισμικότητας ήταν ο μετανάστης, ιδίως ο μουσουλμάνος μετανάστης, περιθωριοποιημένος τόσο από ταξικής όσο και από πολιτισμικής άποψης. Έτσι η πολυπολιτισμικότητα κήρυσσε στους Ευρωπαϊκούς πληθυσμούς να αποποιηθούν των εθνικών τους ιδιαιτεροτήτων ενώ την ίδια στιγμή έπρεπε οι μετανάστες να διατηρούν την δική τους πολιτισμική ιδιαιτερότητα όσο προνεωτερική και εάν ήταν (π.χ. ανισότητα των φύλων).
Η στάση όμως αυτή της Δύσης, δεν εκλαμβάνεται από ένα πολύ μεγάλο μέρος του Ισλάμ ως ένδειξη ηθικής ανωτερότητας, αλλά ως έκφραση αδυναμίας. Άλλωστε, για την κυρίαρχη ισλαμική θεώρηση, ο Χριστιανισμός είναι μία προγενέστερη, ατελής εκδοχή, μία περίοδος ερέβους και άγνοιας (Jajiliyyah). Αλλά και βέβαια, πολλές επί μέρους θεωρήσεις του πολιτικού Ισλάμ είναι ακόμα πιο ακραίες, όπως ο «Σαλαφισμός» που πιστεύει ότι οι «αλόθρησκοι» πρέπει να υποταχθούν και μέχρις ότου να γίνει αυτό κάθε στρατιώτης πρέπει να μάχεται μέχρις εσχάτων, ήτοι Τζιχάντ.
Τώρα, το πόσο οι άλλες ομάδες του Ισλάμ όπως η Χαμάς, η Χεζμπολάχ και οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι είναι μετριοπαθείς το αφήνω στην δική σας κρίση. Αλλά πάντως, η αναντίρρητη αλήθεια είναι ότι το πολιτικό Ισλάμ σε καμία περίπτωση δεν είναι ενοποιημένο και ότι δεν υφίσταται ουδεμία μέθοδος διακρίβωσης πόσοι και ποιοι από τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς στην Ευρώπη πιστεύουν τι, πολλώ δε μάλλον οι πρόσφυγες που έρχονται μαζικά από την Συρία βρίσκοντας ανοικτά σύνορα και αμφίβολες μεθόδους εξακρίβωσης της ταυτότητάς τους.
Η δικτατορία αυτής της πολιτικής ορθότητας οδήγησε την Ευρώπη να ανοίξει τα σύνορα διάπλατα ούτως ώστε να μην απολογείται κανείς σε κανέναν ότι είναι «ρατσιστής». Η προοπτική των ανοικτών, δίχως ουσιαστικό έλεγχο, συνόρων από την μία ζώνη Σένγκεν στην άλλη όμως, δεν είναι μόνο το όνειρο του κάθε πρόσφυγα, είναι και το όνειρο του κάθε ακραίου ισλαμιστή αναζητώντας τις κατάλληλες συνθήκες σε οποιαδήποτε χώρα τον οποιοδήποτε χρόνο. Η πολιτική ορθότητα που οδηγεί σε αποφυγή οιασδήποτε συζήτησης, αλλά και η αφελής πολιτική των ανοικτών συνόρων, απόρροια της πολιτικής ορθότητας, οδήγησαν την Γαλλία να θρηνήσει θύματα. Ήταν βαρύ, αβάσταχτο το κόστος. Θα πρέπει παραταύτα ο καθένας να ρωτήσει σοβαρά τον εαυτό του: «Ηταν αναμενόμενο»;
Οι τζιχαντιστές στο Παρίσι ούρλιαζαν με μίσος «Αλλάχ Ακμπάρ». Και μπορεί εμείς στην Δύση να πιστεύουμε ότι αυτό σημαίνει «ο Θεός είναι μεγάλος», αλλά για πάρα πολλούς Μουσουλμάνους σημαίνει «Ο Θεός μας είναι μεγαλύτερος από τον δικό σας». Και ενώ πάμπολλα στοιχεία αποδεικνύουν ότι η πολυπολιτισμικότητα στην Γαλλία, την Γερμανία, την Αγγλία και την Σουηδία έχει αποτύχει, ιδίως στην ενσωμάτωση στις δυτικές αξίες των μουσουλμανικών πληθυσμών, και, εν μέσω της θηριωδίας στο Παρίσι, δημοσιογράφοι και αναλυτές ανησυχούν εάν θα ενισχυθούν η «ισλαμοφοβία» και τα ακροδεξιά κόμματα. Τρικυμία εν κρανίω.
Από την άλλη μεριά του Ατλαντικού, ένα γνήσιο πνευματικό τέκνο της Νέας Αριστεράς, ο Πρόεδρος Ομπάμα δήλωνε με πομπώδες ύφος ότι «η επίθεση στο Παρίσι δεν ήταν απλά μία επίθεση εναντίον των Γάλλων, αλλά μία επίθεση εναντίον όλης της ανθρωπότητας και των οικουμενικών αξιών που μοιραζόμαστε». Σωστά. Δεν ήταν μία επίθεση μόνο εναντίον των Γάλλων. Αλλά δεν ήταν και επίσης μία επίθεση εναντίον όλης της ανθρωπότητας, αλλά ενός κομματιού της. Ενώ αυτοί που μοιράζονται τις «οικουμενικές αξίες» που περιγράφει ο Πρόεδρος Ομπάμα δεν είναι όλη η Οικουμένη, αλλά αντίθετα, αυτές οι αξίες αναβλύζουν από ένα σχετικά μικρό τμήμα αυτής.
Όντας κύριος υπεύθυνος για την ανάδυση του ISIS επέκεινα της απόσυρσης των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ, αλλά και της τραγικά αποτυχημένης «Αραβικής Άνοιξης» που μετετράπη σε Αραβικό εφιάλτη σκέπτεται τώρα ο Μπαράκ Ομπάμα να διαπραγματευτεί ένα «ειρηνικό πυρηνικό πρόγραμμα» με το Ιράν. Δεν θέλω καν να σκέπτομαι ότι θα προχωρήσει άλλη μία τέτοια αυτοκαταστροφική ενέργεια και μετά από τις συνεχόμενες ανακατατάξεις στην Μέση Ανατολή να τύχει να πέσουν στα χέρια ακραίων στοιχείων πυρηνικά όπλα. Ο Θεός να βάλει το χέρι του.
Τριάντα χρόνια τώρα, οι Δυτικοί μάθαμε να σιωπούμε απέναντι στην πολιτική ορθότητα που μας επεβλήθη. Τριάντα χρόνια τώρα, διδαχθήκαμε ότι «επήλθε το τέλος της ιστορίας» μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Πάσης φύσεως εχθροί, εντός και εκτός τειχών δεν συμμερίζονται την αφέλειά μας. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η απελευθέρωση από τις αυταπάτες και τους καταστατικούς μύθους της Νέας Αριστεράς, η επιβαλλόμενη πολιτική ορθότητα της οποίας μας οδήγησε σε ένα καθεστώς ιδιότυπης ιεράς εξέτασης απέναντι στους πάσης φύσεως διαφωνούντες. Τα αποτελέσματα αυτής της μεθόδου διαφάνηκαν στο Παρίσι. Χρειαζόμαστε πολιτισμική αυτοπεποίθηση και όχι εαυτοφοβία. Οι προνεωτερικοί εχθροί έχουν τους μετανεωτερικούς αριθμούς μας. Καιρός να τους επιστρέψουμε την κλήση.
«Fade to Black»
Ο σκηνοθέτης Amer Albarzawi ζούσε μέχρι πριν από δύο χρόνια στη Ράκα στη Συρία, μαζί με τη σύντροφό. Μετά, οι τζιχαντιστές κατέλαβαν την πόλη και την έκαναν προπύργιό τους. Οι τρομοκράτες άλλαξαν όλοι τη ζωή των κατοίκων μέσα σε λίγες μέρες. «Fade to Black»Στην αρχή απαγορεύτηκε το κάπνισμα. Την επόμενη μέρα αγόρια και κορίτσια δεν μπορούσαν να περπατούν μαζί στο δρόμο. Μετά από ένα μήνα, δεν υπήρχαν αγόρια και κορίτσια μαζί στο σχολείο. Στη συνέχεια όλα τα κορίτσια άρχισαν να φοράνε μαντήλα και μετά αποφάσισαν πως δεν θα πρέπει να μελετάμε ιστορία, φυσική και μαθηματικά»
Κάπως έτσι περιγράφει τη δραματική αλλαγή στις ζωές όσων έμειναν στη Ράκα και βίωσαν τον σκληρό αυταρχισμό και τη βία του Ισλαμικού Κράτους. Το «Fade to Black», ένα φιλμ ενός λεπτού θέλει να απεικονίσει τη ψυχολογική κατάπτωση στις ζωές των Σύρων που έβλεπαν μέρα με τη μέρα την καθημερινότητά τους να πνίγεται στο σκοτάδι. Το φιλμ βραβεύτηκε με το Special Jury Prize στο φεστιβάλ του Τορόντο και ο δημιουργός τους επιμένει πως όλοι οι Σύροι καλλιτέχνες πρέπει και μπορούν να διαδώσουν τα σωστά μηνύματα για την τραγωδία στη Συρία.
Ο νεοέλληνας είναι άξιος της μοίρας του που δεν είναι καθόλου, μα καθόλου καλή !
Ο Albert Pike Ελευθεροτεκτων (sic), Ιλουμινατος (ακόμα πιο sic) και Σατανιστής (πολλά sic) έθεσε τις προδιαγραφές των ΤΡΙΩΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ τον 19ο αιώνα (το 1871). Οι δυο προηγούμενοι έγιναν όπως τα προδιέγραψε. Αναμένουμε τον τρίτο και ας δούμε τι λέει επ’ αυτού ο πολύς κ.κ. Pike. Αυτό είναι ένα μέρος της επιστολής που έχει σταλεί το 1871 από τον Albert Pike, έναν κυρίαρχο Grand Commander του σκωτικής Στοάς των Ελευθεροτεκτόνων στην Αμερική, προς τον Giuseppe Mazzini, τον «επαναστατικό» Illuminati στην Ιταλία. Ας διαβάσουμε ένα απόσπασμα της:
Η Ανθρωπότητα είναι άνθρωπο-καλλιέργεια
Έτσι για να μην καταλάβουμε τίποτα μας προκαλούν οικονομική κρίση, διπλασιάζουν τα διόδια, ακριβαίνουν το πετρέλαιο, στα 180-240 δολάρια θα φτάσει το καλοκαίρι, με περσινή απόφαση της Μπίλντμπεργκ. Έτσι άρχισε ήδη η γκετοποίηση του ανθρώπου. Μετά τον προσχεδιασμένο από το 1843 παρακαλώ, 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο, τις αρρώστιες και τις φυσικές και τεχνητές καταστροφές θα απομείνουν 500 ή πολύ λιγότερα εκατομμύρια άνθρωποι σε πρωτόγονη κατάσταση. Η Ανθρωπότητα επαναλαμβάνεται και δεν είναι η πρώτη φορά, ούτε και η τελευταία.
Όταν τελειώσουν θα βγουν ξανά από τις υπόγειες βάσεις στις οποίες κατεβαίνουν τώρα και θα παριστάνουν τους θεούς. Ξανά, θα μας διδάξουν την γεωργία, τις τέχνες, τα γράμματα κλπ. Σας θυμίζει τίποτα αυτό; Τίποτα διφυείς; Έχει γίνει τόσες φορές στο παρελθόν και τα σημάδια υπάρχουν, παρά την προσπάθεια του Smithsonian να τα εξαφανίζει συστηματικά ! Όποιος μιλήσει για συνομωσιολοκικοπαρανοϊκότητα … «θα του πετάξω ένα ποτήρι νερό» και είναι πολύτιμο.
Επειδή ως γνωστόν τα αυτονόητα να χάνουν το νόημα τους, ΟΧΙ … ούτε χαίρομαι, ούτε λυπάμαι για τις εξελίξεις, ειδικά όταν υπάρχουν τόσοι και τόσοι τρόποι για ν’ αποφευχθούν και όλοι είναι στο χέρι σου. Μόνο που η βολή σου έχει μεγαλύτερη αξία για σένα απ’ ότι η ζωή σου, τι λες να μην το γνωρίζουν οι τύραννοι Ερπετοειδείς Επικυρίαρχοι κι ο Κύριος Αρχοντας; Ας ευχηθούμε λοιπόν, απλά: «Κάποιος Θεός ας βγάλει το χέρι του ή το πλοκάμι του»!
«Μην κάνετε φιλίες με τους Εβραίους και του Χριστιανούς» (Κοράνι 5:51)
«Θα σπείρω τον τρόμο στις καρδιές των απίστων. θα κόψω τα κεφάλια τους, θα κόψω τα ακροδάχτυλα τους» (Κοράνι 8:12)
Μια σταγόνα λογική και δυο σταγόνες Ιστορία για το «Μετριοπαθές» Ισλάμ
Ξεκίνησα την έρευνα μου πάνω στο Ισλάμ πριν 2 χρόνια σε μια προσπάθεια τότε να κατανοήσω το φαινόμενο της «Αραβικής Άνοιξης». Ήταν μια εποχή που οι περισσότερες αναλύσεις γεωπολιτικής δεν έβγαζαν κανένα νόημα και οι απόψεις των ειδικών έδειχναν να αλλάζουν από την μια μέρα στην άλλη. Ήταν κάτι τόσο νέο για τον τρόπο σκέψης μας που είχε ξαφνιάσει τους πάντες, για αυτό και αποφάσισα ότι έπρεπε να ξεκινήσω από την βάση του φαινομένου και η βάση ήταν το ίδιο το Ισλάμ.
Από τότε και μέχρι σήμερα αναζητώ το «μετριοπαθές Ισλάμ» και κατάφερα να το βρω μόνο σε ένα σημείο. Το «μετριοπαθές Ισλάμ» δεν βρίσκεται ούτε στα Τζαμιά, ούτε στην Μέκκα. Δεν το βρίσκει κανείς ούτε στο Κοράνι, τα Χαντίθ, και τα υπόλοιπα ιερά ή θεολογικά Ισλαμικά κείμενα. Αν θέλει κάποιος να το βρει πρέπει να ψάξει τα δυτικά ΜΜΕ μετά από Ισλαμικές τρομοκρατικές επιθέσεις. Δεν υπάρχει «μετριοπαθές Ισλάμ» στη Σαουδική Αραβία, την Αίγυπτο, το Ιράκ και το Ιράν.
Υπάρχει όμως σε αμέτρητα βιβλία και άρθρα που αφορούν αυτές τις χώρες και την θρησκεία τους. Δεν υπάρχει στα βιβλία που μελετούν ευλαβικά οι Μουσουλμάνοι αλλά υπάρχει σε εκατοντάδες δυτικά βιβλία για το Ισλάμ. Το «μετριοπαθές Ισλάμ» δεν είναι η θρησκεία στην οποία πιστεύουν οι Μουσουλμάνοι. Είναι αυτό το οποίο οι περισσότεροι δυτικοί, φαντασιώνονται ότι πιστεύουν οι Μουσουλμάνοι. Είναι μια φαντασίωση της δυτικής φιλελεύθερης διανόησης.
Αν πάρεις το Ισλάμ και το γυρίσεις τα μέσα έξω τότε θα έχεις το «μετριοπαθές Ισλάμ». Αν βρεις έναν Μουσουλμάνο που δεν έχει πάει σε Τζαμί τα τελευταία χρόνια και μπορεί να σου πει την δισκογραφία των Beatles ενώ δεν ξέρει να σου πει τους συντρόφους του Μωάμεθ, τότε έχεις βρει έναν «μετριοπαθή» Μουσουλμάνο. Έναν κοσμικό Μουσουλμάνο. Στην πράξη έναν άθεο που δηλώνει μουσουλμάνος γιατί αλλιώς εκτός από άθεος, θα μείνει και ακέφαλος όπως ορίζει το κανονικό και καθόλου μετριοπαθές Ισλάμ.
Το «μετριοπαθές Ισλάμ» είναι η φανταστική θρησκεία των πολυπολιτισμικών δυτικών κοινωνιών. Είναι η ίδια η πολυπολιτισμικότητα αναγραμματισμένη. Χωρίς το «μετριοπαθές Ισλάμ» όλο το πολυπολιτισμικό-διεθνιστικό οικοδόμημα καταρρέει και μαζί με αυτό και όλο το σύστημα αξιών και πεποιθήσεων όλων όσων το πιστεύουν. Χωρίς «μετριοπαθές Ισλάμ» επιστρέφει ο Εθνικισμός, τα σύνορα κλείνουν και κερδίζει ο «μπαμπούλας της ακροδεξιάς». Αυτός είναι ο μεγάλος φόβος της σημερινής δύσης.
Δεν μας περνάει ούτε καν από το μυαλό ότι η άνοδος της ακροδεξιάς σε μια φιλελεύθερη κοινωνία είναι σαν τον πυρετό. Είναι ένα σύμπτωμα, μια προειδοποίηση ότι κάτι άλλο πάει στραβά. Ότι κάπου ελλοχεύει κάποια αρρώστια. Αντί να κοιτάξουμε λοιπόν να βρούμε και να διορθώσουμε το πρόβλημα, παίρνουμε την ασπιρίνη που ακούει στο όνομα «μετριοπαθές Ισλάμ» και αφήνουμε την αρρώστια να υπάρχει. Μέχρι να μας φάει από μέσα.
Όταν κάποιος προβάλει το «μετριοπαθές Ισλάμ» δεν υπερασπίζεται το Ισλάμ. Υπερασπίζεται τις δικές του φαντασιώσεις. Υπερασπίζεται τη δική του «πίστη», την «κοσμική θεολογία» των πολυπολιτισμικών κοινωνιών όπου κοσμικοί χριστιανοί συνυπάρχουν με κοσμικούς μουσουλμάνους. Όταν το Ισλάμ δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο, όπως πριν λίγες μέρες στο Παρίσι, τότε ο «πολυπολιτισμικός» δυτικός βρίσκεται σε «γνωστική ασυμφωνία» – όπως την ορίζει η ψυχολογία – και τρέχει στον μύθο του «μετριοπαθούς Ισλάμ» ώστε να μειώσει την σύγκρουση της πραγματικότητας με την φαντασία του.
Το «μετριοπαθές Ισλάμ» είναι μια πολύ δύσκολη θρησκεία
Για να πιστέψει κάποιος στο «μετριοπαθές Ισλάμ» πρέπει να αγνοήσει επιδεικτικά ή ακόμα και να διαστρεβλώσει 1400 χρόνια ιστορίας, θεολογίας, γεωπολιτικής, και δημογραφικών. Πρέπει να παραβλέψει επίσης όλη την αρχαιολογία και σχεδόν τα πάντα πριν από τον πόλεμο των 6 ημερών. Πρέπει να αγνοήσει όλους όσους κόβουν κεφάλια σήμερα στην Συρία γιατί δεν μπορεί να εκπροσωπούν την πλειονότητα των μουσουλμάνων. Το ίδιο φυσικά πρέπει να ισχύει και για τον Μωάμεθ που ξεκίνησε τους αποκεφαλισμούς αυτοπροσώπως τον 7ο αιώνα.
Πρέπει να αγνοήσει όλα τα ιερά κείμενα του Ισλάμ και το πώς ζουν οι μουσουλμάνοι σήμερα, όχι μόνο στις χώρες τους αλλά και στις δυτικές κοινωνίες. Πρέπει να παραβλέψει ότι το πραγματικό Ισλάμ είναι κατά κύριο λόγω πολιτικής φύσης και όχι θρησκευτικής. Ότι η συντριπτική πλειονότητα των ιερών του κειμένων ασχολούνται με το τι έκανε και πως το έκανε ο Προφήτης. Ότι από αυτά τα κείμενα, περισσότερα από τα μισά ασχολούνται όχι με το τι πρέπει να κάνει ο καλός μουσουλμάνος για τον εαυτό του, αλλά με το πώς πρέπει να αντιμετωπίζει τους άπιστους.
Είναι αναγκαίο να ξεχάσει ότι το Ισλάμ ήταν μια θρησκεία που είχε σαν στόχο να ενώσει τις φυλές της πιο απολίτιστης και άγονης περιοχής του γνωστού κόσμου του 7ου αιώνα. Και ότι έχει μείνει σε αυτόν τον αιώνα και τον ηθικό κώδικα και τρόπο λειτουργίας αυτών ακριβώς των φυλών. Πρέπει να αγνοήσει παντελώς την έννοια της «κατάργησης» (Abrogation) και το πώς διαβάζονται τα Ισλαμικά ιερά κείμενα. Να αγνοήσει ότι το Κοράνι έχει δύο χρονολογικές εποχές (της Μέκκας και της Μεδίνας) και ότι η δεύτερη σχεδόν καταργεί την πρώτη και όποια μηνύματα αγάπης και ανοχής περιείχε αυτή. Πρέπει να αγνοήσει βασικές αρχές και υλικό που μπορεί να βρει ο καθένας σε οποιοδήποτε Ισλαμικό βιβλιοπωλείο ανά τον κόσμο.
Το Ισλάμ των οπαδών της πολυπολιτισμικότητας δεν είναι η θρησκεία του Μωάμεθ, το Κοράνι, τα Χαντίθ, τα χαλιφάτα ή οι μουσουλμάνοι που ζουν στις μουσουλμανικές χώρες. Το Ισλάμ της δυτικής «διανόησης» είναι μια θρησκεία που δεν υπάρχει αλλά πιστεύουμε τυφλά ότι πρέπει να υπάρχει γιατί χωρίς αυτή καταρρέει όλο το φιλοσοφικό και πολιτικό μας οικοδόμημα.
Από την φαντασία στην πραγματικότητα.
Η εμπειρία μου μέχρι τώρα δείχνει ότι οι οπαδοί του «μετριοπαθούς Ισλάμ» δίνουν διαλέξεις για το Ισλάμ χωρίς να γνωρίζουν τίποτε απολύτως για αυτό. Μιλάνε για ένα Ισλάμ βγαλμένο από τις ταινίες του Χόλιγουντ όπου ευγενείς Σαρακηνοί βοηθούν τον Ρομπέν των Δασών στον ταξικό του αγώνα, ή συμμαχούν με τον καλό χριστιανό πρωταγωνιστή κατά των κακών σταυροφόρων που βασανίζουν κακόμοιρους ευγενικούς Άραβες.
Μια θρησκεία «ευγενών» βαρβάρων βγαλμένων μέσα από την θεωρία του “Orientalism” και το ομότιτλο βιβλίο του Edward Said. Δεν έχουν διαβάσει ποτέ το Κοράνι ή άλλα Ισλαμικά κείμενα αλλά έχουν διαβάσει δεκάδες άρθρα «γνώμης» για το πώς οι Μουσουλμάνοι καταπιέζονται διαχρονικά από παντού. Στο μυαλό τους ο Χριστιανισμός είναι το μεγαλύτερο κακό που βρήκε την ανθρωπότητα ενώ το Ισλάμ διέσωσε τον Ελληνικό πολιτισμό και μας έδωσε τους «αραβικούς» (στην ουσία Ινδικούς) αριθμούς! Στην στρεβλωμένη φαντασία τους οι Σταυροφόροι ήταν κακοί Ιμπεριαλιστές και για τον Μεσαίωνα φταίνε οι Γερμανοί που κατέλαβαν την Ρώμη. Μια πολύ βολική πολιτικά, αγγλοσαξονική θεώρηση της Ιστορίας κατά τις αρχές του 20ου αιώνα.
Αγνοούν ότι το Ισλάμ έχει τη δουλεία στον πυρήνα του δόγματος του και την κρατάει ακόμα ζωντανή (ήταν επίσημη στις περισσότερες μουσουλμανικές χώρες μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ‘60 και οι κακοί Ιμπεριαλιστές ήταν αυτοί που έκαναν την Σαουδική Αραβία να κλείσει τα δικά της σκλαβοπάζαρα). Αγνοούν ότι οι σκλάβοι που πήγαν στην Αμερική ήταν λιγότεροι από αυτούς που πήγαν στην Βαγδάτη και ότι οι δουλέμποροι και στις δύο περιπτώσεις ήταν Άραβες μουσουλμάνοι. Αγνοούν ότι εκτός της Αφρικής, η άλλη μεγάλη πηγή σκλάβων για το Ισλάμ ήταν τα Ευρωπαϊκά παράλια, τα οποία είχαν ερημώσει από την Ισλαμική πειρατεία στην Μεσόγειο.
Αγνοούν ότι πριν τις σταυροφορίες η Ευρώπη και το Βυζάντιο ήταν σε σχεδόν 4 αιώνες αμυντικού πολέμου με το Ισλάμ το οποίο είχε φτάσει στην σημερινή νότια Γαλλία. Αγνοούν επίσης και ότι οι πρώτοι Σταυροφόροι ήταν Γάλλοι Ιππότες που είχαν πολεμήσει το Ισλάμ πρώτα στα ίδια τους τα χώματα. Υποθέτουν μάλλον ότι το Ισλάμ κατάφερε να φτάσει από την Ισπανία μέχρι την Κίνα μέσα σε 150 χρόνια λόγω την πνευματικής του ανωτερότητας που μάγεψε τους βάρβαρους Βυζαντινούς, Πέρσες, Ινδούς και Ευρωπαίους. Τι και αν άφησε και 350 εκατομμύρια αποκεφαλισμένους στο διάβα του ανά τους αιώνες … με τέτοιες λεπτομέρειες θα ασχολούμαστε τώρα;
Αγνοούν ότι η Ευρώπη της Μεροβίγγιας δυναστείας μετά την πτώση της Ρώμης από τα Γερμανικά φύλα λειτουργούσε κανονικά με δομές, παιδεία, οικονομία και πολιτισμό, παρότι η Ιστορία μας την τοποθετεί στον Μεσαίωνα. Μετά την άνοδο του Ισλάμ είχαμε την πραγματική κατάρρευση της δύσης και την είσοδο στον Μεσαίωνα. Ανάλογη μάλιστα πτώση είχε την ίδια εποχή και το Βυζάντιο. Τουλάχιστον αυτό μας λέει η αρχαιολογία που όσο να’ ναι είναι πιο έγκυρη από την εν πολύς προφορικά μεταδιδόμενη μέχρι τον 18ο αιώνα ιστοριογραφία, που οδήγησε στις περισσότερες σύγχρονες θεωρίες της λεγόμενης «καταγεγραμμένης ιστορίας».
Εστιάζουν στον κακό χριστιανισμό της μετά-ισλαμικής Ισπανίας και δεν αναρωτιούνται τι το ιδιαίτερο είχε η Ισπανία που την ώθησε στο να εφαρμόσει ένα Χριστιανισμό που είχε πολλά κοινά με το Ισλάμ στις πρακτικές του. Μήπως την Αραβική Ισλαμική κατοχή αιώνων; Παραβλέπουν ότι όλα γύρω μας εξελίσσονται – ακόμα και οι θρησκείες – ενώ το Ισλάμ παραμένει ίδιο και απαράλλαχτο ενώ απαγορεύεται δια θανάτου η όποια αλλαγή του. Η όποια αλλαγή σε κείμενα που έκλεισαν τον 14ο αιώνα και που στο σύνολο τους αναφέρονται σε γεγονότα και πρακτικές του 7ου αιώνα και των Αραβικών φυλών του.
Τέλος αγνοούν ότι το Ισλάμ και η βία είναι ένα και το αυτό. Η βία τρέφει το Ισλάμ και το Ισλάμ υπάρχει μόνο και μόνο για να επεκτείνει την παρουσία του μέσω της βίας. Αυτός είναι ο μόνος σκοπός του, αυτό έκανε και αυτό κάνει 14 αιώνες τώρα σχεδόν αποκλειστικά. Είναι μια θρησκεία βίαιη και υλιστική, φτιαγμένη για να προβάλει τον ανάλογο χαρακτήρα των Αραβικών φυλών που είχε σαν στόχο να ενώσει. Τόσο υλιστική όσο και ο παράδεισος της που δεν είναι τίποτε παραπάνω από μια υπερβολή της λείας που περιμένει κάθε πολεμιστής από τις επιδρομές του.
Ταυτίζεται το Ισλάμ με τους τζιχαντιστές;Ενώ η πραγματικότητα φωνάζει εμείς υποκρινόμαστε ότι δεν την ακούμε. Με ένα απίστευτα εκτεταμένο μπαράζ τρομοκρατικών ενεργειών το Ισλάμ της δείχνει τις προθέσεις του, την ίδια στιγμή που οι λιμπεραλιστές αναλυτές της συμφοράς και οι αυτόκλητοι συνήγοροι του εξτρεμισμού δηλώνουν ότι … «δεν είναι αυτό που νομίζουμε και βλέπουμε».
Οι αποκεφαλισμοί, οι βομβιστικές επιθέσεις, οι βιασμοί, οι ακρωτηριασμοί, οι πυρπολήσεις αιχμαλώτων μέσα στα κλουβιά τους, οι ομαδικές ταφές ηλικιωμένων γυναικών που δεν μπορούν να χρησιμεύσουν σαν σκεύη ηδονής στους δημίους τους, δεν συμβαίνουν από μουσουλμάνους αλλά από εξτρεμιστές, από τρομοκράτες που δεν έχουν σχέση με την αληθινή πίστη του Ισλάμ. Αυτό ισχυρίζονται με ομοβροντία κειμένων και ραδιοτηλεοπτικών μεταδόσεων και βιβλίων και αναλύσεων εκείνοι που θέλουν να παραδώσουμε τα όπλα για «να μην γίνουμε όπως μας θέλει ο εχθρός».
Όσοι θυμούνται σχετικά πρόσφατα γεγονότα που συντάραξαν τα λιμνάζοντα ύδατα της ελληνόφωνης τηλεόρασης και των λοιπών ΜΜΕ σίγουρα μπορούν να ανακαλέσουν στη μνήμη τους την περιβόητη πυρπόληση του βιβλίου του Μίμη Ανδρουλάκη από ζηλωτές χριστιανούς (έτος 2000 έξω από το βιβλιοπωλείο «Ιανός» στην Θεσσαλονίκη). Οι αμύντορες της πολιτικής ορθότητας, που σήμερα κυβερνούν με ιλαροτραγικό τρόπο τον τόπο, παρουσίασαν όσους διαμαρτύρονταν για το βιβλίο του Μίμη Ανδρουλάκη υλικού περίπου ως απειλή για την παγκόσμια ειρήνη.
Τους αποκαλούσαν ταλιμπάν, φονταμενταλιστές, επικίνδυνους και τους προσέδιδαν ιδιότητες του σήμερα αποδίδονται από τα παγκόσμια ΜΜΕ στους επικεφαλής του Ισλαμικού Κράτους. Έτι δε, ταύτιζαν δολίως την εικόνα και την ψυχοσύνθεση των χριστιανών ορθοδόξων με εκείνους που έκαψαν το βιβλίο και σκιαγραφούσαν μία γραμμή πνευματικής εξαλλοσύνης που έφτανε μέχρι τον βασικό στόχο τους: τον αρχιεπισκόπο Χριστόδουλο. Τελικά αποδείχθηκε ότι η πυρπόληση του βιβλίου, έγινε κατ’ απαίτησιν ή έστω κατά παράκλησιν οπερατέρ τηλεοπτικών σταθμών οι οποίοι δεν είχαν εντυπωσιακά πλάνα για να ντύσουν τις ανταποκρίσεις των δημοσιογράφων από την Θεσσαλονίκη.
Οι ίδιοι άνθρωποι που λίγο απείχαν από το να απαιτήσουν την απαγόρευση του χριστιανισμού στην Ελλάδα σήμερα σιωπούν για τις φρικώδεις ενέργειες των τρομοκρατών του Ισλαμικού Κράτους. Οπότε μιλήσουν μεριμνούν κυρίως για ένα: να μην ταυτίσουμε το Ισλάμ με τους τζιχαντιστές. Είναι έκδηλη η μεγάλη αγωνία τους φανερή η πρόθεση τους αλλά, δυστυχώς, δεν μπορούμε ακόμα να γνωρίζουμε τα κίνητρα τους.
Όμως, η Ευρώπη όσα και να παθαίνει οφείλει να διατηρήσει την στρέβλωση της αληθινής Δημοκρατίας την επίφαση της λαϊκής κυριαρχίας και τον φερετζέ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως τα έχουν ερμηνεύσει εκείνοι που θέλουν διάπλατες τις πύλες για να περνούν όσοι παραβιάζουν κάθε λέξη από τον καταστατικό χάρτη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η Ευρώπη πρέπει να παρακμάσει μέχρι να αυτοκαταργηθεί. Αυτό αναφέρεται επειδή η παραίτηση από το δικαίωμα της αυτοάμυνας είναι ευθεία παραβίαση του συνόλου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των ενοικούντων στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο. Θα μοιάζουμε με τους ισλαμιστές αποκεφαλιστές και τρομοκράτες όχι αν τους πολεμήσουμε σκληρά, αλλά αν δώσουμε τα κλειδιά των οικιών μας στους δολοφόνους εκλιπαρώντας τους να μας σεβαστούν, να αναστοχαστούν τον βίο τους, να αλλάξουν θρησκευτικές αντιλήψεις και να ενστερνιστούν τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τότε θα έχει καταλυθεί η Δημοκρατία, θα έχουν παραβιαστεί οι αρχές μας και θα έχουν τσαλαπατηθεί τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η πικρή αλήθεια είναι αυτή που γνωρίζουν όλοι οι λαοί που έχουν δεχθεί επιθέσεις από επιδρομείς: όταν σου επιτίθενται αμύνεσαι. Ο πόλεμος επιβίωσης δεν γνωρίζει από fair play. Όσα όπλα διαθέτεις θα τα χρησιμοποιήσεις. Θα μεριμνήσεις, ασφαλώς, η επικράτηση να μην προκαλέσει την δική σου καταστροφή. Ωστόσο, ουδείς αμυνόμενος πρέπει να διστάσει έστω και μία στιγμή από την άσκηση βίας όταν υπερασπίζεται τη ζωή του, την τιμή του, την οικογένειά του, την αξιοπρέπεια του, την περιουσία του, τα ήθη και τα έθιμα του και τα ιερά των προγόνων του.
«Ο Θεός μας είναι ισχυρότερος»
Στην Δύση του πολιτιστικού μαρξισμού έχουμε ένα κυρίαρχο αφήγημα: «Φταίει πάντοτε και πρωτίστως η Δύση και μετά όλοι οι άλλοι». Αλλά και όταν φταίνε οι «όλοι άλλοι» δεν φταίνε επί της ουσίας αυτοί, φταίνε οι Δυτικοί που είναι «ιμπεριαλιστές και δολοφόνοι των λαών».
Αυτή η δυτικής προελεύσεως αντιδυτική ιδεολογία βασίζεται στην μεταπολεμική «κουλτούρα της ενοχής» (guilt culture) που αποτελεί ένα ψυχολογικό φαινόμενο μίσους για τον εαυτό (self-hating ή εαυτοφοβία). Φορέας αυτού του φαινομένου ήταν η Νέα Αριστερά στην Αμερική και την Ευρώπη, καταγγέλλοντας τον «βάρβαρο δυτικό καπιταλισμό των ιμπεριαλιστικών όπλων» έναντι των «θυμάτων της Μέσης Ανατολής». Το ιδεολόγημα αυτό τοποθετήθηκε στις νοητικές διόπτρες όλων των Δυτικών αφού αναπαράγεται διαρκώς από τα ΜΜΕ και διδάσκεται στα σχολεία. Όλοι μας γνωρίζουμε για τις αγριότητες των Σταυροφόρων, αλλά πολλοί λίγοι γνωρίζουν για τις επιθετικές ενέργειες των Μουσουλμάνων που προηγήθηκαν των Σταυροφοριών και το σύνολο των βαρβαροτήτων τους απέναντι στους Χριστιανικούς πληθυσμούς από τον 7ο έως τον 17ο αιώνα.
Οι αντιεπιστημονικές θεωρήσεις της Νέας Αριστεράς υπονοούν, όταν δεν το διακηρύσσουν ευθέως, ότι και η οικονομική καθυστέρηση των κρατών της Μέσης Ανατολής είναι απόρροια του Δυτικού επεκτατισμού και εκμετάλλευσης. Κανείς εξ αυτών των αναλυτών όμως δεν αναφέρεται στις αιματηρές ενδοαραβικές και ενδοθρησκευτικές διαμάχες, στην κρίση του μοντέλου του κράτους-επιχειρηματία των υψηλών τιμών πετρελαίου και εμβασμάτων από πρόσφυγες στο οποίο βασίζονται ακόμα τα περισσότερα εκεί κράτη, στην ανελαστικότητα των οικονομικών τους πολιτικών και στην πρόσδεση των πολιτικο-στρατιωτικών ελίτ στις αμιγώς πελατειακές σχέσεις και συναλλαγές με ομάδες εγχώριων τραπεζιτών και επιχειρηματιών οικιστικής ανάπτυξης. Αλλά ακόμα και σε χώρες που επιχειρήθηκε κάποιου είδους οικονομικός φιλελευθερισμός, όπως στην Αίγυπτο, αυτό δεν επέφερε και πολιτική ελευθερία, αφού οι εγχώριοι επιχειρηματίες φοβούνται τον διεθνή ανταγωνισμό ως ενός είδους διασπαστή των πολιτικοοικονομικών προνομίων τους.
Η ιδεολογία της Νέας Αριστεράς, μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, χρειαζόταν επανασύνταξη, αλλά και μία νέα δεξαμενή ψηφοφόρων για τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης. Το νοητικό σχήμα που ανακαλύφθηκε για την επίτευξη αυτού του στόχου ήταν το ιδεολόγημα της πολυπολιτισμικότητας. Ιστορικό υποκείμενο της πολυπολιτισμικότητας ήταν ο μετανάστης, ιδίως ο μουσουλμάνος μετανάστης, περιθωριοποιημένος τόσο από ταξικής όσο και από πολιτισμικής άποψης. Έτσι η πολυπολιτισμικότητα κήρυσσε στους Ευρωπαϊκούς πληθυσμούς να αποποιηθούν των εθνικών τους ιδιαιτεροτήτων ενώ την ίδια στιγμή έπρεπε οι μετανάστες να διατηρούν την δική τους πολιτισμική ιδιαιτερότητα όσο προνεωτερική και εάν ήταν (π.χ. ανισότητα των φύλων).
Η στάση όμως αυτή της Δύσης, δεν εκλαμβάνεται από ένα πολύ μεγάλο μέρος του Ισλάμ ως ένδειξη ηθικής ανωτερότητας, αλλά ως έκφραση αδυναμίας. Άλλωστε, για την κυρίαρχη ισλαμική θεώρηση, ο Χριστιανισμός είναι μία προγενέστερη, ατελής εκδοχή, μία περίοδος ερέβους και άγνοιας (Jajiliyyah). Αλλά και βέβαια, πολλές επί μέρους θεωρήσεις του πολιτικού Ισλάμ είναι ακόμα πιο ακραίες, όπως ο «Σαλαφισμός» που πιστεύει ότι οι «αλόθρησκοι» πρέπει να υποταχθούν και μέχρις ότου να γίνει αυτό κάθε στρατιώτης πρέπει να μάχεται μέχρις εσχάτων, ήτοι Τζιχάντ.
Τώρα, το πόσο οι άλλες ομάδες του Ισλάμ όπως η Χαμάς, η Χεζμπολάχ και οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι είναι μετριοπαθείς το αφήνω στην δική σας κρίση. Αλλά πάντως, η αναντίρρητη αλήθεια είναι ότι το πολιτικό Ισλάμ σε καμία περίπτωση δεν είναι ενοποιημένο και ότι δεν υφίσταται ουδεμία μέθοδος διακρίβωσης πόσοι και ποιοι από τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς στην Ευρώπη πιστεύουν τι, πολλώ δε μάλλον οι πρόσφυγες που έρχονται μαζικά από την Συρία βρίσκοντας ανοικτά σύνορα και αμφίβολες μεθόδους εξακρίβωσης της ταυτότητάς τους.
Η δικτατορία αυτής της πολιτικής ορθότητας οδήγησε την Ευρώπη να ανοίξει τα σύνορα διάπλατα ούτως ώστε να μην απολογείται κανείς σε κανέναν ότι είναι «ρατσιστής». Η προοπτική των ανοικτών, δίχως ουσιαστικό έλεγχο, συνόρων από την μία ζώνη Σένγκεν στην άλλη όμως, δεν είναι μόνο το όνειρο του κάθε πρόσφυγα, είναι και το όνειρο του κάθε ακραίου ισλαμιστή αναζητώντας τις κατάλληλες συνθήκες σε οποιαδήποτε χώρα τον οποιοδήποτε χρόνο. Η πολιτική ορθότητα που οδηγεί σε αποφυγή οιασδήποτε συζήτησης, αλλά και η αφελής πολιτική των ανοικτών συνόρων, απόρροια της πολιτικής ορθότητας, οδήγησαν την Γαλλία να θρηνήσει θύματα. Ήταν βαρύ, αβάσταχτο το κόστος. Θα πρέπει παραταύτα ο καθένας να ρωτήσει σοβαρά τον εαυτό του: «Ηταν αναμενόμενο»;
Οι τζιχαντιστές στο Παρίσι ούρλιαζαν με μίσος «Αλλάχ Ακμπάρ». Και μπορεί εμείς στην Δύση να πιστεύουμε ότι αυτό σημαίνει «ο Θεός είναι μεγάλος», αλλά για πάρα πολλούς Μουσουλμάνους σημαίνει «Ο Θεός μας είναι μεγαλύτερος από τον δικό σας». Και ενώ πάμπολλα στοιχεία αποδεικνύουν ότι η πολυπολιτισμικότητα στην Γαλλία, την Γερμανία, την Αγγλία και την Σουηδία έχει αποτύχει, ιδίως στην ενσωμάτωση στις δυτικές αξίες των μουσουλμανικών πληθυσμών, και, εν μέσω της θηριωδίας στο Παρίσι, δημοσιογράφοι και αναλυτές ανησυχούν εάν θα ενισχυθούν η «ισλαμοφοβία» και τα ακροδεξιά κόμματα. Τρικυμία εν κρανίω.
Από την άλλη μεριά του Ατλαντικού, ένα γνήσιο πνευματικό τέκνο της Νέας Αριστεράς, ο Πρόεδρος Ομπάμα δήλωνε με πομπώδες ύφος ότι «η επίθεση στο Παρίσι δεν ήταν απλά μία επίθεση εναντίον των Γάλλων, αλλά μία επίθεση εναντίον όλης της ανθρωπότητας και των οικουμενικών αξιών που μοιραζόμαστε». Σωστά. Δεν ήταν μία επίθεση μόνο εναντίον των Γάλλων. Αλλά δεν ήταν και επίσης μία επίθεση εναντίον όλης της ανθρωπότητας, αλλά ενός κομματιού της. Ενώ αυτοί που μοιράζονται τις «οικουμενικές αξίες» που περιγράφει ο Πρόεδρος Ομπάμα δεν είναι όλη η Οικουμένη, αλλά αντίθετα, αυτές οι αξίες αναβλύζουν από ένα σχετικά μικρό τμήμα αυτής.
Όντας κύριος υπεύθυνος για την ανάδυση του ISIS επέκεινα της απόσυρσης των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ, αλλά και της τραγικά αποτυχημένης «Αραβικής Άνοιξης» που μετετράπη σε Αραβικό εφιάλτη σκέπτεται τώρα ο Μπαράκ Ομπάμα να διαπραγματευτεί ένα «ειρηνικό πυρηνικό πρόγραμμα» με το Ιράν. Δεν θέλω καν να σκέπτομαι ότι θα προχωρήσει άλλη μία τέτοια αυτοκαταστροφική ενέργεια και μετά από τις συνεχόμενες ανακατατάξεις στην Μέση Ανατολή να τύχει να πέσουν στα χέρια ακραίων στοιχείων πυρηνικά όπλα. Ο Θεός να βάλει το χέρι του.
Τριάντα χρόνια τώρα, οι Δυτικοί μάθαμε να σιωπούμε απέναντι στην πολιτική ορθότητα που μας επεβλήθη. Τριάντα χρόνια τώρα, διδαχθήκαμε ότι «επήλθε το τέλος της ιστορίας» μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Πάσης φύσεως εχθροί, εντός και εκτός τειχών δεν συμμερίζονται την αφέλειά μας. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η απελευθέρωση από τις αυταπάτες και τους καταστατικούς μύθους της Νέας Αριστεράς, η επιβαλλόμενη πολιτική ορθότητα της οποίας μας οδήγησε σε ένα καθεστώς ιδιότυπης ιεράς εξέτασης απέναντι στους πάσης φύσεως διαφωνούντες. Τα αποτελέσματα αυτής της μεθόδου διαφάνηκαν στο Παρίσι. Χρειαζόμαστε πολιτισμική αυτοπεποίθηση και όχι εαυτοφοβία. Οι προνεωτερικοί εχθροί έχουν τους μετανεωτερικούς αριθμούς μας. Καιρός να τους επιστρέψουμε την κλήση.
«Fade to Black»
Ο σκηνοθέτης Amer Albarzawi ζούσε μέχρι πριν από δύο χρόνια στη Ράκα στη Συρία, μαζί με τη σύντροφό. Μετά, οι τζιχαντιστές κατέλαβαν την πόλη και την έκαναν προπύργιό τους. Οι τρομοκράτες άλλαξαν όλοι τη ζωή των κατοίκων μέσα σε λίγες μέρες. «Fade to Black»Στην αρχή απαγορεύτηκε το κάπνισμα. Την επόμενη μέρα αγόρια και κορίτσια δεν μπορούσαν να περπατούν μαζί στο δρόμο. Μετά από ένα μήνα, δεν υπήρχαν αγόρια και κορίτσια μαζί στο σχολείο. Στη συνέχεια όλα τα κορίτσια άρχισαν να φοράνε μαντήλα και μετά αποφάσισαν πως δεν θα πρέπει να μελετάμε ιστορία, φυσική και μαθηματικά»
Κάπως έτσι περιγράφει τη δραματική αλλαγή στις ζωές όσων έμειναν στη Ράκα και βίωσαν τον σκληρό αυταρχισμό και τη βία του Ισλαμικού Κράτους. Το «Fade to Black», ένα φιλμ ενός λεπτού θέλει να απεικονίσει τη ψυχολογική κατάπτωση στις ζωές των Σύρων που έβλεπαν μέρα με τη μέρα την καθημερινότητά τους να πνίγεται στο σκοτάδι. Το φιλμ βραβεύτηκε με το Special Jury Prize στο φεστιβάλ του Τορόντο και ο δημιουργός τους επιμένει πως όλοι οι Σύροι καλλιτέχνες πρέπει και μπορούν να διαδώσουν τα σωστά μηνύματα για την τραγωδία στη Συρία.
Ο νεοέλληνας είναι άξιος της μοίρας του που δεν είναι καθόλου, μα καθόλου καλή !
Ο Albert Pike Ελευθεροτεκτων (sic), Ιλουμινατος (ακόμα πιο sic) και Σατανιστής (πολλά sic) έθεσε τις προδιαγραφές των ΤΡΙΩΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ τον 19ο αιώνα (το 1871). Οι δυο προηγούμενοι έγιναν όπως τα προδιέγραψε. Αναμένουμε τον τρίτο και ας δούμε τι λέει επ’ αυτού ο πολύς κ.κ. Pike. Αυτό είναι ένα μέρος της επιστολής που έχει σταλεί το 1871 από τον Albert Pike, έναν κυρίαρχο Grand Commander του σκωτικής Στοάς των Ελευθεροτεκτόνων στην Αμερική, προς τον Giuseppe Mazzini, τον «επαναστατικό» Illuminati στην Ιταλία. Ας διαβάσουμε ένα απόσπασμα της:
«Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, πρέπει να υποδαυλιστεί επωφελούμενος από τις διαφορές που προκαλούνται από την » Agentur » των «Illuminati «μεταξύ των σιωνιστών πολιτικών και των ηγετών του ισλαμικού κόσμου. Ο πόλεμος θα πρέπει να διεξαχθεί με τέτοιο τρόπο ώστε το Ισλάμ (ο μουσουλμανικός Αραβικός Κόσμος) και ο πολιτικός Σιωνισμός (το κράτος του Ισραήλ) να αλληλοκαταστραφούν. Εν τω μεταξύ τα άλλα έθνη, που για άλλη μια φορά διίστανται σχετικά με το θέμα αυτό, θα περιορίζονται στην καταπολέμηση του, μέχρι το σημείο της πλήρους σωματικής, ηθικής, πνευματικής και οικονομικής εξάντλησης. Εμείς θα απελευθερώσουμε τους Νιχιλιστές (μηδενιστές) και τους άθεους, και θα προκαλέσουμε ένα τεράστιο κοινωνικό κατακλυσμό, που θα δείξει στα έθνη ξεκάθαρα και σε όλη του τη φρίκη το αποτέλεσμα της απόλυτης Αθεΐας, που είναι η προέλευση όλων των αγριοτήτων και των πιο αιματηρών αναταραχών.Εωσφόρο, δεν εννοούν τον γνωστό και διάσημο σατανά του χριστιανισμού αλλά τον Άχριμαν. ! Ένας από την περίφημη (Κοσμική Τριάδα) ή αν προτιμάτε (Εωσφόρος, Χριστός, Άχριμαν).. Ψάξε Ψάξε να μάθεις τι παίζετε όχι πίσω από την πλάτη σου, αλλά μπροστά στα μάτια σου. Suncruiser η “συγκομιδή” και τα “κουκούλια” με τις βλέννες (ψάξτε την Αρχαίο Ελληνική λέξη “στασι”, όχι δεν έχει γραμματικό λάθος) για 5 δις ανθρώπων, είναι κοντά με τον Γ΄ παγκόσμια πόλεμο επί των θυρών. Το σώμα μας καταλαβαίνει τα πάντα, η ψυχή μας καταλαβαίνει τα πάντα, το μυαλό μας είναι παντελώς άχρηστο, βασίζεται μόνο στις απόλυτες ψευδαισθήσεις, καλή πορεία λοιπόν με την συντροφιά του μυαλού σας. Αποφασίστε ν’ ακούσετε το σώμα σας ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ, αποφασίστε ν’ ακούσετε την ψυχή σας ΑΝ ΕΧΕΤΕ !
Στη συνέχεια παντού, οι πολίτες υποχρεωμένοι να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους ενάντια στην παγκόσμια μειονότητα των επαναστατών, θα εξοντώσουν τους καταστροφείς του πολιτισμού και το πλήθος, απογοητευμένο με τον Χριστιανισμό, (του οποίου τα θεϊκά αποστάγματα θα μείνουν από τη στιγμή εκείνη δίχως πυξίδα ή κατεύθυνση, με αγωνία για ένα ιδανικό, αλλά χωρίς να γνωρίζει ποιο σημείο να καταστήσει ως λατρεία) θα λάβει το αληθινό φως μέσω της καθολικής εκδήλωσης του καθαρού δόγματος του Εωσφόρου, που θα εμφανιστεί επιτέλους σε κοινή θέα. Αυτή η εκδήλωση θα είναι αποτέλεσμα της γενικής αντιδραστικής κίνησης που θα προκύψει από την καταστροφή του χριστιανισμού και του Αθεϊσμού, που θα εξοντωθούν ταυτόχρονα και τα δύο»
Η Ανθρωπότητα είναι άνθρωπο-καλλιέργεια
Έτσι για να μην καταλάβουμε τίποτα μας προκαλούν οικονομική κρίση, διπλασιάζουν τα διόδια, ακριβαίνουν το πετρέλαιο, στα 180-240 δολάρια θα φτάσει το καλοκαίρι, με περσινή απόφαση της Μπίλντμπεργκ. Έτσι άρχισε ήδη η γκετοποίηση του ανθρώπου. Μετά τον προσχεδιασμένο από το 1843 παρακαλώ, 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο, τις αρρώστιες και τις φυσικές και τεχνητές καταστροφές θα απομείνουν 500 ή πολύ λιγότερα εκατομμύρια άνθρωποι σε πρωτόγονη κατάσταση. Η Ανθρωπότητα επαναλαμβάνεται και δεν είναι η πρώτη φορά, ούτε και η τελευταία.
Όταν τελειώσουν θα βγουν ξανά από τις υπόγειες βάσεις στις οποίες κατεβαίνουν τώρα και θα παριστάνουν τους θεούς. Ξανά, θα μας διδάξουν την γεωργία, τις τέχνες, τα γράμματα κλπ. Σας θυμίζει τίποτα αυτό; Τίποτα διφυείς; Έχει γίνει τόσες φορές στο παρελθόν και τα σημάδια υπάρχουν, παρά την προσπάθεια του Smithsonian να τα εξαφανίζει συστηματικά ! Όποιος μιλήσει για συνομωσιολοκικοπαρανοϊκότητα … «θα του πετάξω ένα ποτήρι νερό» και είναι πολύτιμο.
Επειδή ως γνωστόν τα αυτονόητα να χάνουν το νόημα τους, ΟΧΙ … ούτε χαίρομαι, ούτε λυπάμαι για τις εξελίξεις, ειδικά όταν υπάρχουν τόσοι και τόσοι τρόποι για ν’ αποφευχθούν και όλοι είναι στο χέρι σου. Μόνο που η βολή σου έχει μεγαλύτερη αξία για σένα απ’ ότι η ζωή σου, τι λες να μην το γνωρίζουν οι τύραννοι Ερπετοειδείς Επικυρίαρχοι κι ο Κύριος Αρχοντας; Ας ευχηθούμε λοιπόν, απλά: «Κάποιος Θεός ας βγάλει το χέρι του ή το πλοκάμι του»!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου