Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2015

Όταν αρχίζεις να θυμάσαι ποιος είσαι

Φαντάζομαι έναν κόσμο που στα μάτια του καθενός θα μπορείς να δεις Αγάπη,
αστείρευτη, αγνή, όμορφη Αγάπη.

Θα κοιτάς γύρω σου και θα νιώθεις ατέλειωτο Φως να σε αγκαλιάζει,
να γλιστρά στην ψυχή σου και να την κάνει χρωματιστή και ζωντανή.

Φαντάζομαι έναν κόσμο που από τη φωνή του καθενός θα ηχούν μόνο λέξεις Αγάπης.

Που θα ακούς την Αγάπη και την ομορφιά και την ευγένεια και την καλοσύνη και την αλήθεια.

Φαντάζομαι έναν κόσμο που ο καθένας θα αγαπά τον εαυτό του ακριβώς όπως είναι, και θα είναι σε θέση να δώσει την ίδια Αγάπη, την ανιδιοτελή και πραγματική, βαθιά Αγάπη σε κάθε πλάσμα γύρω του. Χωρίς δισταγμό, καχυποψία και ντροπή.

Φαντάζομαι έναν κόσμο ελεύθερο. Χωρίς ταμπού, φόβους, πόνο, ενοχές, κακία.

Φαντάζομαι έναν κόσμο με γαλήνη, χρώματα, με αλήθεια και ζωή και παιχνίδι και ευτυχία.

Και νομίζω ότι αρχίζω να κινούμαι προς αυτόν τον κόσμο. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα που δεν μπορούμε να καταφέρουμε αν πραγματικά το θέλουμε.

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου