“ΕΥ”

Το “ΕΥ” γραμματικά είναι επίρρημα και βρίσκεται στον αντίποδα του “ΔΥΣ”.
Σημαίνει καλά, εύκολα, είτε μόνο του είτε ως πρώτο συνθετικό:

“Ουκ εν τω πολλώ το ευ, αλλά εν τω ευ το πολύ”, είναι ο ορισμός της ποιότητας, που δεν ταυτίζεται με την ποσότητα.
Με ένα “ευ”, προγονική μονοσύλλαβη λέξη, ως πρώτο συνθετικό, προσδιορίζεται κατά βάση το καλό στη ζωή και στις εκάστοτε καταστάσεις της:

Η Ευδία, ως έννοια, είναι ταυτόσημη με την καλοκαιρία, τον ευνοϊκό καιρό, τις καλές καιρικές συνθήκες, όταν έχουν σύμμαχό τους το καλό πνεύμα του Δία (ευ+Δίας)

Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικές από τις έννοιες που εικονίζουν και μορφοποιούν το καλό:
ΕΥΖΩΙΑ, ΕΥΓΟΝΙΑ, ΕΥΡΥΘΜΙΑ, ΕΥΝΟΜΙΑ, ΕΥΤΥΧΙΑ, ΕΥΛΟΓΙΑ, ΕΥΝΟΙΑ, ΕΥΜΑΡΕΙΑ, ΕΥΕΞΙΑ, ΕΥΠΡΑΞΙΑ.,ΕΥΕΡΓΕΣΙΑ, ΕΥΧΕΡΕΙΑ.... Μακρύς πολύ ο κατάλογος!
Αξίζει όμως να σημειώσουμε και την αρνητική χρήση του «ΕΥ»: ΕΥΤΕΛΕΙΑ, ΕΥΗΘΕΙΑ(ανοησία).

Το “ΕΥ”, φίλοι μου, το ξέρουμε και το βλέπουμε όλοι μας, δεν είναι σταθερά κυρίαρχο στοιχείο στη ροή του βίου...

Το “ΔΥΣ” από την άλλη, δεν παραμένει απλώς ένα γλωσσικό μουσειακό πρόθεμα.

(ΔΥΣ)κολο να συναντάς στα μονοπάτια της ζωής μόνο το (ΕΥ)κολο!

Σε μια διαχρονική μοιρολατρική αντίληψη το «ΕΥ» και το «ΔΥΣ» είναι δουλειά του πεπρωμένου, της Ειμαρμένης του καθένα μας.

Όποια όμως κι αν είναι η αλήθεια, είτε είμαστε στα χέρια της Μοίρας, είτε τη διαμορφώνουμε, τη κτίζουμε με βάση το ήθος, τη γνώση και τις συγκυρίες, το “ΕΥ” και το “ΔΥΣ” συμπράττουν, συνεργούν κι επιδρούν στον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης, που αιώνες τώρα μαθαίνει ν' αναπνέει ανάμεσά τους.

ΕΥΔΑΙΜΟΝΕΙΤΕ επιλέγοντας