Ομίχλη που σκεπάζει το… Σύμπαν

Όπως αποδεικνύεται, η ομίχλη δεν αποτελεί ένα γήινο φυσικό φαινόμενο αφού διαστημικά σκάφη και τηλεσκόπια έχουν εντοπίσει τον τελευταίο καιρό ομίχλη σε πλανήτες, στο διαστρικό κενό αλλά και στο κέντρο του Γαλαξία μας

Ομίχλη και μάλιστα διαφόρων ειδών υπάρχει σε πολλά σημεία του Σύμπαντος

Αίσθηση προκάλεσε πριν από λίγες ημέρες μια εικόνα που έστειλε το διαστημικό σκάφος «New Horizons» από τον μακρινό Πλούτωνα. Η εικόνα δείχνει μια ομίχλη που περιβάλλει τον πλανήτη νάνο σε απόσταση 160 χλμ. από την επιφάνεια - απόσταση πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που ανέμεναν οι επιστήμονες ότι θα μπορούσε να παρατηρηθεί ένα τέτοιο φαινόμενο.

Δεν είναι όμως η πρώτη... διαστημική ομίχλη που εντοπίζεται. Μόλις λίγες ημέρες πριν από τον εντοπισμό της ομίχλης στον Πλούτωνα, σε έναν άλλον πλανήτη νάνο του ηλιακού μας συστήματος, τη Δήμητρα, εντοπίστηκε επίσης η παρουσία ομίχλης. Οταν το σκάφος της αποστολής Dawn πλησίασε τη Δήμητρα τον περασμένο Μάρτιο εντόπισε δύο ασυνήθιστα λαμπερές κηλίδες μέσα στη λεκάνη ενός κρατήρα, διαμέτρου 98 χλμ. Η φύση τους παραμένει αδιευκρίνιστη, ωστόσο οι ερευνητές εικάζουν ότι πρόκειται για πάγο ή άλατα που ήρθαν στην επιφάνεια λόγω κάποιας πρόσκρουσης. Αλλοι επιστήμονες εικάζουν ότι πιθανώς πρόκειται για ένα ηφαίστειο που αντί για πυρακτωμένα υλικά εκτοξεύει νερό.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας μελετώντας τα δεδομένα που στέλνει το Dawn κατέληξαν προσφάτως στο συμπέρασμα ότι στον κρατήρα που ονομάστηκε Occator δημιουργείται πολύ συχνά μια ομίχλη. Πρόκειται για ένα τοπικό ατμοσφαιρικό φαινόμενο στον πλανήτη. Αν ο ισχυρισμός των ερευνητών επιβεβαιωθεί, ταυτόχρονα λύνεται και το μυστήριο της ταυτότητας των λαμπερών κηλίδων, αφού η ύπαρξη τέτοιας ατμοσφαιρικής δραστηριότητας μπορεί να συνδέεται με την παρουσία πάγου και όχι αλάτων.

Η αρειανή ομίχλη
Μία ακόμη εντυπωσιακή και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ανακάλυψη έκαναν επιστήμονες για τον Αρη. Εχει διαπιστωθεί εδώ και καιρό ότι στις πολικές περιοχές του Κόκκινου Πλανήτη χιονίζει. Εχει επίσης εξακριβωθεί η σύσταση του χιονιού, το οποίο αποτελείται από παγωμένους κρυστάλλους διοξειδίου του άνθρακα. Ερευνητές του ΜΙΤ υποστηρίζουν τώρα ότι «μέτρησαν» το μέγεθος των νιφάδων οι οποίες είναι μικροσκοπικές. Σύμφωνα με τα συμπεράσματά τους, μια νιφάδα αρειανού χιονιού έχει μέγεθος παρόμοιο με εκείνο των ερυθρών αιμοσφαιρίων.
«Αν βρεθεί κάποιος στον Αρη, θα βιώσει τη χιονόπτωση ως ομίχλη επειδή δεν πέφτουν νιφάδες αλλά ραφιναρισμένα σωματίδια» είπε η Κέρι Καχόι, καθηγήτρια Αεροναυτικής και Αστροναυτικής του ΜΙΤ και μέλος της ερευνητικής ομάδας η οποία βασίστηκε σε δεδομένα που έχουν στείλει οι δορυφόροι MGS και MRO οι οποίοι βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον Αρη και τον μελετούν. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Journal of Geophysical Research».

Η γαλαξιακή ομίχλη
Το φως των πανάρχαιων και πολύ μακρινών άστρων είναι εξαιρετικά δύσκολο να παρατηρηθεί με άμεσο τρόπο. Το φως όμως των πρώτων άστρων αποτελεί μέρος μιας διάχυτης ομίχλης φωτονίων που είναι γνωστή με τον όρο «εξωγαλαξιακό φως υποβάθρου». Το εξωγαλαξιακό φως διαπερνά όλο το Σύμπαν και στην ουσία αυτό το φως αποτελεί ένα κοσμικό ημερολόγιο αφού σε αυτό υπάρχουν δεδομένα για όλα τα άστρα που υπήρξαν ποτέ στο Σύμπαν.

Η ομίχλη της σκοτεινής ύλης
Δεδομένα που συνέλεξε το διαστημικό τηλεσκόπιο ακτίνων-γ Fermi της NASA έδειξαν ότι το κέντρο του Γαλαξία μας παράγει πολύ μεγαλύτερες ποσότητες ενέργειας υψηλής ακτινοβολίας-γ, η προέλευση της οποίας πιθανώς μπορεί να εξηγηθεί μέσω της μυστηριώδους σκοτεινής ύλης. Οι ερευνητές έδωσαν στη δημοσιότητα μια εικόνα από το γαλαξιακό κέντρο στο οποίο εικονίζεται μια λαμπερή κοσμική «ομίχλη». Σύμφωνα με τους επιστήμονες, αυτή η ομίχλη αποτελείται πιθανότατα από τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης που βρίσκονται σε μια διεργασία... αλληλεξόντωσης, γεγονός που δεν είχε επιτρέψει ως σήμερα τον εντοπισμό τους.