Τανγκο: μυσταγωγία για δύο
Έρωτας, πάθος, μελαγχολία, μίσος. Το tango χαρακτηρίζεται από όλα αυτά τα στάδια που περνάει η σχέση του άντρα και της γυναίκας.
Από τα σκοτεινά σοκάκια του Buenos Aires
Οι ρίζες του μπορεί να μην είναι ξεκάθαρες -παρότι αργεντίνικο προϊόν, κουβαλά επιρροές από 4 ηπείρους! Τούτο είναι όμως ξεκάθαρο: ότι προέρχεται από τις «παράνομες» περιοχές των λαϊκών περιχώρων του Buenos Aires, όπου τα ζευγάρια χόρευαν σφιχταγκαλιασμένα, σκανδαλίζοντας τα ήθη της εποχής.
Αναμενόμενο, λοιπόν, να απαγορευτεί ο χορός από την Εκκλησία και την Αστυνομία, αναγκάζοντας τους tangueros να χορεύουν σε κρυφά και σκοτεινά μέρη. Αυτή η απομόνωση, το σκοτάδι και η μυστικοπάθεια ήταν που ενέτειναν τη δύναμη του συναισθήματος και της μελωδίας, δημιουργώντας έναν μύθο γύρω από το tango προσδίδοντάς του παράλληλα ένα μοναδικό πάθος.
Σύντομα, η φήμη του ξεπέρασε τα σύνορα της πόλης και της χώρας και στα μέσα του 19ου αιώνα άρχισε να κατακτά όλο τον κόσμο. Το 1910 το tango χορεύεται στο Παρίσι κι από ‘κει διαδόθηκε σ’ όλο τον κόσμο. Η αποδοχή του ήταν θριαμβευτική. Ένας απ΄ τους λόγους της αξεπέραστης γοητείας του όλα αυτά τα χρόνια ήταν και ο σχεδιασμός χορογραφιών, που εμπλουτίζονταν συνεχώς.
Τέλος, το Hollywood καθιερώνει το αργεντίνικο τάνγκο μέσα από τις ταινίες του Rodolfo Valentino, ανάγοντάς το σε ερωτικό, παθιασμένο και απαραίτητο χορό για να μπορέσουν να εκφραστούν τα βαθύτερα συναισθήματα.
Πάντως, το τάνγκο όσο και αν εξελίχθηκε στη διάρκεια του χρόνου δεν μπορεί να θεωρηθεί ξεχωριστό από την αργεντίνικη κουλτούρα, καθώς αναπτύχθηκε παράλληλα με την αργεντίνικη κοινωνία και «χρωματίστηκε» από τις εμπειρίες των ανθρώπων που μετανάστευσαν εκεί. Έτσι, ο χορός που θεωρείτο ντροπή από την υψηλή κοινωνία, κέντρισε και κέρδισε το ενδιαφέρον όλου του κόσμου με τον ερωτισμό και το πάθος που εκπέμπει.
Το τάνγκο είναι ο πρώτος στην ιστορία χορός, που βασίζεται στο αγκάλιασμα του ζευγαριού καθ ’ όλη τη διάρκεια του κομματιού. Είναι έντονα αυτοσχεδιαστικός με σαφώς διακριτούς ρόλους για τους δύο χορευτές, όπου ο καβαλιέρος με την κίνησή του προτείνει κινήσεις στην ντάμα στις οποίες τελικά προσαρμόζεται ο ίδιος. Διότι, στο tango η επόμενη κίνηση δεν αποφασίζεται αυθαίρετα από τον άνδρα, αλλά πρέπει να ξέρει να διαβάζει τα όρια, την αντοχή και τις δεξιότητες της παρτενέρ.
Το τάνγκο είναι ένας χορός για τον χορευτή και την παρτενέρ του. Για κανέναν άλλον. Δεν είναι επίδειξη. Είναι μια μυσταγωγία για δύο, όπου δίνεται η ευκαιρία να συντηρείται το παιχνίδι της αμοιβαίας γοητείας, εξ ου και το σαγηνευτικό έντονο μακιγιάζ, τα σχιστά φορέματα, η μπριγιαντίνη, το κοστούμι, το γιλέκο.
Ένα σώμα με 4 πόδια
Ένα ζευγάρι χορευτών είναι σαν ένα σώμα με 4 πόδια. Τα δύο σώματα είναι σαν ενωμένα από τη μέση και πάνω, με το αριστερό χέρι του άντρα να κρατά στο στήθος του τη γυναίκα και με κομψότητα να αποφεύγει το δίπλωμα του αριστερού αγκώνα όταν της κρατά το δεξί χέρι (ακριβώς όπως επιτάσσει το savoir vivre να αποφεύγει ο αγκώνας να ακουμπά στο τραπέζι την ώρα του φαγητού), ώστε να είναι καλύτερη η σωματική επικοινωνία.
Ταυτόχρονα, τα πόδια μπορούν να κάνουν διαφορετικές φιγούρες και με διαφορετικούς ρυθμούς. Αυτό ακριβώς το σημείο είναι και η βαθύτερη ουσία της σχέσης ενός άνδρα και μιας γυναίκας. Το πνευματικό και το συναισθηματικό μέρος (το άνω μέρος του σώματος) προϋποθέτει κοινούς κώδικες, ενώ η λίμπιντο, ο σεξουαλισμός (κάτω μέρος του σώματος) έχει άλλους κώδικες, άλλους ρυθμούς ανάμεσα σε γυναίκα και άνδρα που μπορούν κάλλιστα να τους κρατούν ο καθένας τους, όμως αρμονικά για να «δένουν» και να υπάρχει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Αφεθείτε κι εσείς στο ρυθμό και ανακαλύψτε ότι η έμπνευση και η χαρά της ζωής μπορεί να κρύβονται εκεί που δεν έχετε ποτέ φανταστεί!
***
Έρωτας, πάθος, μελαγχολία, μίσος. Το tango χαρακτηρίζεται από όλα αυτά τα στάδια που περνάει η σχέση του άντρα και της γυναίκας.
Από τα σκοτεινά σοκάκια του Buenos Aires
Οι ρίζες του μπορεί να μην είναι ξεκάθαρες -παρότι αργεντίνικο προϊόν, κουβαλά επιρροές από 4 ηπείρους! Τούτο είναι όμως ξεκάθαρο: ότι προέρχεται από τις «παράνομες» περιοχές των λαϊκών περιχώρων του Buenos Aires, όπου τα ζευγάρια χόρευαν σφιχταγκαλιασμένα, σκανδαλίζοντας τα ήθη της εποχής.
Αναμενόμενο, λοιπόν, να απαγορευτεί ο χορός από την Εκκλησία και την Αστυνομία, αναγκάζοντας τους tangueros να χορεύουν σε κρυφά και σκοτεινά μέρη. Αυτή η απομόνωση, το σκοτάδι και η μυστικοπάθεια ήταν που ενέτειναν τη δύναμη του συναισθήματος και της μελωδίας, δημιουργώντας έναν μύθο γύρω από το tango προσδίδοντάς του παράλληλα ένα μοναδικό πάθος.
Σύντομα, η φήμη του ξεπέρασε τα σύνορα της πόλης και της χώρας και στα μέσα του 19ου αιώνα άρχισε να κατακτά όλο τον κόσμο. Το 1910 το tango χορεύεται στο Παρίσι κι από ‘κει διαδόθηκε σ’ όλο τον κόσμο. Η αποδοχή του ήταν θριαμβευτική. Ένας απ΄ τους λόγους της αξεπέραστης γοητείας του όλα αυτά τα χρόνια ήταν και ο σχεδιασμός χορογραφιών, που εμπλουτίζονταν συνεχώς.
Τέλος, το Hollywood καθιερώνει το αργεντίνικο τάνγκο μέσα από τις ταινίες του Rodolfo Valentino, ανάγοντάς το σε ερωτικό, παθιασμένο και απαραίτητο χορό για να μπορέσουν να εκφραστούν τα βαθύτερα συναισθήματα.
Πάντως, το τάνγκο όσο και αν εξελίχθηκε στη διάρκεια του χρόνου δεν μπορεί να θεωρηθεί ξεχωριστό από την αργεντίνικη κουλτούρα, καθώς αναπτύχθηκε παράλληλα με την αργεντίνικη κοινωνία και «χρωματίστηκε» από τις εμπειρίες των ανθρώπων που μετανάστευσαν εκεί. Έτσι, ο χορός που θεωρείτο ντροπή από την υψηλή κοινωνία, κέντρισε και κέρδισε το ενδιαφέρον όλου του κόσμου με τον ερωτισμό και το πάθος που εκπέμπει.
Μια ιστορία που λες σε 3 λεπτά… πάθος, μελαγχολία, φωτιά. Το ανεξέλεγκτο πάθος ανάμεσα στον άντρα και τη γυναίκα. Η φωτιά που σιγοκαίει μέσα τους. Το τάνγκο είναι κάτι πολύ περισσότερο από χορός. Είναι μουσική, δράμα, κουλτούρα. Είναι τρόπος ζωής.»Ιt takes two to tango!
Luis Bravo (μουσικός, χορογράφος-σκηνοθέτης)
Το τάνγκο είναι ο πρώτος στην ιστορία χορός, που βασίζεται στο αγκάλιασμα του ζευγαριού καθ ’ όλη τη διάρκεια του κομματιού. Είναι έντονα αυτοσχεδιαστικός με σαφώς διακριτούς ρόλους για τους δύο χορευτές, όπου ο καβαλιέρος με την κίνησή του προτείνει κινήσεις στην ντάμα στις οποίες τελικά προσαρμόζεται ο ίδιος. Διότι, στο tango η επόμενη κίνηση δεν αποφασίζεται αυθαίρετα από τον άνδρα, αλλά πρέπει να ξέρει να διαβάζει τα όρια, την αντοχή και τις δεξιότητες της παρτενέρ.
Το τάνγκο είναι ένας χορός για τον χορευτή και την παρτενέρ του. Για κανέναν άλλον. Δεν είναι επίδειξη. Είναι μια μυσταγωγία για δύο, όπου δίνεται η ευκαιρία να συντηρείται το παιχνίδι της αμοιβαίας γοητείας, εξ ου και το σαγηνευτικό έντονο μακιγιάζ, τα σχιστά φορέματα, η μπριγιαντίνη, το κοστούμι, το γιλέκο.
Ένα σώμα με 4 πόδια
Ένα ζευγάρι χορευτών είναι σαν ένα σώμα με 4 πόδια. Τα δύο σώματα είναι σαν ενωμένα από τη μέση και πάνω, με το αριστερό χέρι του άντρα να κρατά στο στήθος του τη γυναίκα και με κομψότητα να αποφεύγει το δίπλωμα του αριστερού αγκώνα όταν της κρατά το δεξί χέρι (ακριβώς όπως επιτάσσει το savoir vivre να αποφεύγει ο αγκώνας να ακουμπά στο τραπέζι την ώρα του φαγητού), ώστε να είναι καλύτερη η σωματική επικοινωνία.
Ταυτόχρονα, τα πόδια μπορούν να κάνουν διαφορετικές φιγούρες και με διαφορετικούς ρυθμούς. Αυτό ακριβώς το σημείο είναι και η βαθύτερη ουσία της σχέσης ενός άνδρα και μιας γυναίκας. Το πνευματικό και το συναισθηματικό μέρος (το άνω μέρος του σώματος) προϋποθέτει κοινούς κώδικες, ενώ η λίμπιντο, ο σεξουαλισμός (κάτω μέρος του σώματος) έχει άλλους κώδικες, άλλους ρυθμούς ανάμεσα σε γυναίκα και άνδρα που μπορούν κάλλιστα να τους κρατούν ο καθένας τους, όμως αρμονικά για να «δένουν» και να υπάρχει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Αφεθείτε κι εσείς στο ρυθμό και ανακαλύψτε ότι η έμπνευση και η χαρά της ζωής μπορεί να κρύβονται εκεί που δεν έχετε ποτέ φανταστεί!
***
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου