Τι φοβάσαι;

«Στην συγκεκριμένη στιγμή, όπως κάθομαι εδώ, δεν φοβάμαι. Δεν φοβάμαι στο παρόν, τίποτα δεν μου συμβαίνει, κανείς δεν με απειλεί ή μου παίρνει κάτι. Αλλά πέρα από την συγκεκριμένη στιγμή, υπάρχει ένα βαθύτερο επίπεδο του νου που συνειδητά ή ασυνείδητα σκέφτεται το τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον ή να ανησυχώ πως κάτι από το παρελθόν μπορεί να με καταβάλλει. Οπότε φοβάμαι το παρελθόν και το μέλλον.
Έχω διαχωρίσει τον χρόνο σε παρελθόν και μέλλον. Η σκέψη παρεμβαίνει, λέει, “Πρόσεχε να μην συμβεί ξανά”, ή “Προετοιμάσου για το μέλλον. Το μέλλον πιθανόν να είναι επικίνδυνο για σένα. Μπορεί να έχεις κάτι σήμερα αλλά να το χάσεις. Μπορεί να πεθάνεις αύριο, μπορεί ο άντρας σου ή η γυναίκα σου να σε εγκαταλείψει, μπορεί να χάσεις την δουλειά σου. Μπορεί να μην γίνεις ποτέ διάσημος. Μπορεί να είσαι μόνος.
Θέλεις να είσαι αρκετά βέβαιος για το αύριο.”
Απελευθέρωση από το Γνωστό, p 42

Οι κρυφοί φόβοι.
«Δεν υπάρχουν μόνον οι συνειδητοί φόβοι τους οποίους κάποιος αντιλαμβάνεται, αλλά και εκείνοι που βρίσκονται βαθιά μέσα, εκείνοι που δεν έχουν ανακαλυφθεί στις βαθιές εσοχές του νου. Πώς μπορεί κάποιος να αντιμετωπίσει τους συνειδητούς φόβους καθώς και εκείνους που είναι κρυμμένοι;
Ασφαλώς, ο φόβος που βρίσκεται στην απομάκρυνση από το ‘τι είναι’, είναι η δραπέτευση, η απόδραση, η αποφυγή της πραγματικότητας η οποία φέρνει τον φόβο. Επίσης, όταν υπάρχει οποιουδήποτε είδους σύγκριση, υπάρχει η παραγωγή του φόβου—η σύγκριση του τι είστε με το τι θα θέλατε να είστε.Οπότε φόβος, είναι η απομάκρυνση από αυτό που είναι πραγματικό, όχι από το αντικείμενο από το οποίο απομακρύνεστε. Κανένα από αυτά τα προβλήματα του φόβου δεν μπορούν να επιλυθούν μέσω της θέλησης—το να λέει κάποιος στον εαυτό του, “Δεν θα φοβάμαι.”
Πέρα από την Βία, p 64

Η άνθιση της ερώτησης.
Η σκέψη και ο χρόνος είναι οι δύο παράγοντες του φόβου. Δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα γι’αυτό. Μην ρωτάτε, “Πώς μπορώ να σταματήσω να σκέπτομαι;” είναι πολύ ανόητη ερώτηση. Γιατί, πρέπει να σκέπτεστε—για να πάτε από εδώ στο σπίτι σας, για να οδηγήσετε το αμάξι σας, για να μιλήσετε μια γλώσσα. Αλλά ο χρόνος μπορεί να μην είναι καθόλου απαραίτητος ψυχολογικά, εσωτερικά. Οπότε λέμε ότι ο φόβος υπάρχει χάρη στους δύο σημαντικούς παράγοντες του χρόνου και της σκέψης, στους οποίους εμπλέκονται η επιβράβευση και η τιμωρία. Λοιπόν, έχω ακούσει αυτήν την δήλωση από εσάς. Και την έχω ακούσει με τόση προσοχή διότι είναι ένα τεράστιο πρόβλημα το οποίο ο άνθρωπος δεν έχει λύσει και που, συνεπώς, δημιουργεί χάος στον κόσμο. Σας έχω ακούσει, έχω ακούσει την δήλωση. Και επίσης μου έχετε πει: Μην κάνεις τίποτα γι’αυτό, απλά θέσε το ερώτημα και ζείσε με αυτό, όπως μια γυναίκα κρατά τον σπόρο στην μήτρα της. Οπότε θέτω την ερώτηση. Αφήστε το ερώτημα να ανθίσει. Στην άνθιση του ερωτήματος, συνυπάρχει το μαράζωμα του ερωτήματος. Δεν είναι η άνθιση και στην συνέχεια το τέλος-η άνθιση αυτή καθ’αυτή είναι το τέλος».
Η Ευλογία είναι Εκεί που Είστε, pp 39-40

Βοηθώντας την ανθρώπινη συνείδηση να μετριάσει τον φόβο.
‘Όλοι έχουμε ζήσει μια αποκαλούμενη ατομικιστική ζωή, ανησυχώντας για τον εαυτό μας και τα προβλήματά μας. Τα προβλήματα αυτά δεν τελειώνουν ποτέ, απλά αυξάνονται. Έχουμε ζήσει τέτοιου είδους ζωή. Έχουμε ανατραφεί, εκπαιδευτεί, προετοιμαστεί για αυτού του είδους την ζωή. Έρχεσαι εσύ σαν φίλος και μου λες: “Κοίτα, η συνείδησή σου δεν σου ανήκει, υποφέρεις όπως υποφέρουν και οι άλλοι.” Σε ακούω και δεν απορρίπτω αυτό που λες, γιατί έχει νόημα, είναι λογικό και βλέπω ότι σε αυτό που μου έχεις πει μπορεί πιθανόν να υπάρχει ειρήνη στον κόσμο. Και λέω στον εαυτό μου:
“Μπορώ λοιπόν να απελευθερωθώ από τον φόβο;” Βλέπω πως είμαι απόλυτα υπεύθυνος, για ολόκληρη την συνείδηση. Βλέπω πως όταν ερευνώ τον φόβο βοηθώ ολόκληρη την ανθρώπινη συνείδηση να μετριάσει τον φόβο».
Το Δίχτυ της Σκέψης, pp 70-71

Ο φόβος μπορεί να εξαλειφθεί ολοκληρωτικά.
«Ο ομιλητής λέει ότι ο φόβος μπορεί να εξαλειφθεί ολοκληρωτικά. Μην πείτε, “Είναι για τον φωτισμένο” και όλες αυτές τις ανοησίες. Μπορείτε να τον εξαλείψετε εάν χρησιμοποιήσετε όλο σας το μυαλό, όλη σας την καρδιά—απόλυτα, όχι μερικώς. Και τότε θα δείτε τι απερίγραπτη ομορφιά υπάρχει σε αυτό, μια αίσθηση απόλυτης ελευθερίας—όχι ελευθερία κάποιου κράτους ή κάποιας κυβέρνησης, αλλά η αίσθηση της απεραντοσύνης της ελευθερίας, το μεγαλείο της ελευθερίας.
Θα το κάνετε—σήμερα, τώρα; Από σήμερα, βλέποντας την αιτία του φόβου, τερματίστε την.
Όσο υπάρχει φόβος-βιολογικά, σωματικά, ψυχολογικά-μας καταστρέφει. Οπότε, εάν κάποιος ρωτήσει, αφού θα ακούσει αυτό το γεγονός, όχι θεωρητικά, τι θα κάνετε;
Ο χρόνος είναι ο παράγοντας του φόβου και της σκέψης, οπότε εάν δεν αλλάξετε τώρα, δεν θα αλλάξετε ποτέ. Είναι συνεχής αναβολή».
Τελευταίες Ομιλίες, pp 42-43

ΚΡΙΣΝΑΜΟΥΡΤΙ