ΜΙΝΩΑΣ. Ο ΠΡΩΤΟΣ ΔΙΔΑΞΑΣ

Ο Μίνωας, ο γιος του Δία και της Ευρώπης, ήταν ο πρώτος βασιλιάς του αρχαίου Ελληνικού κόσμου, και από τους πλέον σοφούς, που θέσπισε νόμους, και μάλιστα περιβεβλημένους με θεϊκή εντολή. Ο σοφός Μίνωας, επειδή γνώριζε το μεγάλο σεβασμό που έτρεφαν για τους Θεούς τους οι υπήκοοι του οι Μινωίτες, είχε οργανώσει για το σκοπό αυτό ένα είδος μυστηριακής τελετής, ώστε να τους πείσει ότι οι νόμοι και οι αποφάσεις του ήσαν θεόσταλτες. Με τον τρόπο αυτό μετέθετε την τυχόν δυσαρέσκεια των υπηκόων του για τις αποφάσεις του εις τον Θεό.


Ραδάμανθυς, Μίνωας και Αιακός στον Άδη
Κάθε εννέα χρόνια, αφού ετοίμαζε το επόμενο εννεαετές πρόγραμμά του, ξεκινούσε από την Κνωσσό, συνοδευόμενος από πλήθος Μινωιτών, που ήσαν ιερείς, μύστες, όργανα της εξουσίας και απλοί πολίτες, για να μεταβεί στο Ιδαίον Άντρον. Το Ιδαίον Άντρον είναι ένα σπήλαιο σε υψόμετρο 1500 μέτρων στο όρος Ίδη (Ψηλορείτης). Στο σπήλαιο αυτό σύμφωνα με τη μυθολογία είχε γεννηθεί ο Δίας, γιος του Κρόνου και της Ρέας, και επειδή ο Κρόνος κατάπινε τα παιδιά του, είχαν αναλάβει τη φύλαξή του οι Κουρήτες, πάνοπλοι πολεμιστές, και όταν το μωρό Δίας έκλαιγε αυτοί χόρευαν ένα πηδηχτό χορό (πεντοζάλη), και κτυπούσαν τις ασπίδες τους προκαλώντας θόρυβο για να μην ακούσει ο Κρόνος το κλάμα του μωρού.
Ανεβαίνοντας το όρος, μετά από κοπιαστική πορεία αρκετών χιλιομέτρων, η πομπή σταματούσε στην Ζώμινθο, σε υψόμετρο 1200 μέτρων. Στη Ζώμινθο ήταν το θερινό ανάκτορο του Μίνωα και συγχρόνως διοικητικό και παραγωγικό κέντρο. Από εκεί ελέγχονταν η κτηνοτροφική δραστηριότητα της περιοχής και ειδικά η παραγωγή μαλλιού, απαραίτητο για την υφαντουργία. Το ανάκτορο που διέθετε 80 δωμάτια, ήταν ένα τριώροφο κτήριο, αρκετά μεγάλο, που εκτός από διοικητικό κέντρο πρέπει να τελούνταν ή να προετοιμάζονταν θρησκευτικές τελετές. Τελικός προορισμός της πομπής το σπήλαιο Ιδαίον Άντρον. Δεν γνωρίζουμε πόσες μέρες κρατούσαν οι τελετές και τον τρόπο διεξαγωγής των. Στο σπήλαιο ο Μίνωας εισέρχονταν μόνος του, όπου εκεί υποτίθεται συναντούσε τον πατέρα του τον Δία που του έδινε τις εντολές του.
Ο Μινωικός πολιτισμός άκμασε το 1900 π.χ. έως το 1500 π.χ. περίπου, στο διάστημα αυτό η Μινωική Κρήτη έγινε θαλασσοκράτειρα, και αυτό το όφειλε στον εμπορικό της στόλο και στο ανθρώπινο ναυτικό της δυναμικό. Είχε το μονοπώλιο των θαλασσίων εμπορικών συναλλαγών. Το 1500 π.χ. με την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης εδέχθη καίριο κτύπημα από το δημιουργηθέν τσουνάμι, ύψους 30 μέτρων, εκεί που ήταν η δύναμή της, της κατέστρεψε τον εμπορικό της στόλο και το ανθρώπινο ναυτικό της δυναμικό. Από τότε και μετά δεν μπόρεσε να συνέλθει.
Το σοφό τέχνασμα του Μίνωα βλέπουμε να επαναλαμβάνετε μερικές εκατοντάδες χρόνια αργότερα περί το 1300 π.χ. από τον Μωυσή όταν συνάντησε δήθεν το Θεό στο όρος Σινά.
Πολλά χρόνια αργότερα μετέβησαν στη Φαιστό η οποία δεν είχε πληγεί από το τσουνάμι, ο Λυκούργος και ο Σόλων. Όπου ο μεν πρώτος αφού αντέγραψε τη Μινωική νομοθεσία, έφυγε για τη Σπάρτη περνώντας πρώτα από τους Δελφούς, για να πει στους Λακεδαιμόνιους, ότι τους νόμους που έφερε, τους στέλνει ο Απόλλωνας. Ο δε δεύτερος εκτός από τους νόμους, πήρε το ηλιακό ωρολόγιο, και ένα όργανο σε σχήμα δίσκου οδηγό για τη ναυσιπλοΐα, αλλά και άλλες επινοήσεις. Όλα αυτά βοήθησαν πολύ την Σπάρτη και την Αθήνα ώστε να εξελιχθούν στις ισχυρότερες πόλεις, κράτη, του Ελλαδικού χώρου.
Το όνομα Μίνωας πρέπει να ήταν το όνομα ενός από πρώτους ισχυρούς βασιλείς της Κρήτης, και από εκεί και μετά να παρέμεινε σαν τίτλος για τους επόμενους βασιλείς, όπως ο Φαραώ για τους Αιγυπτίους.